Labirent

20-) Tren

İyi okumalar

Diana

Odaya biri geldi. Bana yaklaştı bağlı olduğum için hareket edemiyordum. Elinde bir iğne vardı. Bana vurucağını anlamıştım fakat hareket edemiyordum yaklaştı iğneyi vurduktan sonra gözlerim kapandı.

Uyanmaya başlıyordum. Minho'nun sesini duydum "Diana iyi misin güzelim."diyordu. Yavaş yavaş gözlerimi açtım etrafma bakındığımda hiç birşey yoktu. Minho ile sandalyeye bağlıydık. Minho'nun sorusuna kafamı salladım. Onu gördüğüm için iyiydim.

Kaçamıyacağımı bildiğim için Minho'yu izlemeye başladım. "Neden benim arkamdan geldin. Newt'in yanında durmalıydın." dedi "Seni yalnız bırakamazdım."dedim gülümsedi "Benim yüzümden bu hâldesin." dedi kendini suçluyordu ama kendi isteğimle gelmiştim. Kafamı iki yana salladım "Saçmalama Minho, benim kararımdı. Senin hiç bir suçun yok."dedim.

"Neyse bu kadar sohbet ettiğiniz yeter. Şimdi anlat bakalım küçük hanım ne hatırlıyorsun?" diyerek girdi Janson. Güldüm ve "Sana birşey anlatacağımı düşündün mü cidden." dedim bu sefer gülen oydu. "Hadi ama bunu düşünmeyeceğimi gerçekten sandın mı? Cevaplamassan karşındaki kişinin canı acıyacak."dedi gözlerimi korkuyla Minho'ya çevirdim. Ona bişey olamaması için herşeyi yapardım. "Düşündüğüm gibi onu çok seviyorsun ve benim tanıdığım Diana sevdikleri için her şeyi yapar."dedi, haklıydı.

Minho "Bana birşey olmaz hiç bir şey anlatma." dedi kafamı iki yana salladım. Yaparlardı bizi labirente koyanlar bize her şeyi yapardı. "Abim dışında hiç birşey bilmiyorum."dedim kafasını iki yana salladı. "Yalan söylüyorsun."dedi

"Janson neden yalan söyliyeyim. Sadece abimle bir anımı hatırlıyorum. Birde Teressa'yla kavga etmişiz onu hatırlıyorum."dedim Janson bana yaklaştı "Ayrıntılı anlat yoksa" diyecektiki "Tamam, tamam anlatıcam. Abim silmiş benim hafıza mı, o anı hatırlıyorum benden özür diliyordu sonra Ava geldi kavga ediyormuş gibi yaptık sonrasını hatırlamıyorum." dedim kafasını olumlu anlamda salladı başka der gibi baktı. "Teressa'yla, Thomas için kavga etmiştik. Hatta bana seni vicdanın falan bitiricek dedi gevur bak gene sinirlendim." bunları Janson'a anlattığımı unutmuştum napiyim ama Teressa denince gözüm dönüyor.

"Başka birşey hatırlıyor musun?" dedi kafamı iki yana salladım. "Janson sana birşey sorucam Newt'i ben mi labirente yolladım."dedim pis pis güldü "Tek onu mu yolladığını sanıyorsun. Labirent A'daki kişilerin çoğunu abin, Thomas ve sen yolladınız. Minho'yu bile sen yollamış olabilirsin."dedi bu sefer gerçekten moralim bozulmuştu. Nasıl yapardım, nasıl onların hafızalarını silmiştim, nasıl anıları çalmıştım. Kendimi asla affetmiyecektim. Üzüldüğümü gören Janson güldü.

Umursamadım şuan üzgündüm ve öyle kalıcaktım. Minho'nun "Diana onu dinleme yüzüme bakar mısın?" diyordu fakat benim gözlerim dolmuştu. "Diana beni korkutuyorsun, bitanem onu dinleme yüzüme bakar mısın?"dedi. Herşey isyanın yüzündendi. Onlar yüzünden arkadaşlarıma böyle birşey yapmıştım. Gözümden bir yaş düştü "Senin  yüzünden."diyerek bağırmaya başladım. Kaçmaya çalışıyordum. "Janson herşey senin yüzünden. Ben hiç bir şey yapmadım."dedim hem ağlıyordum hem bağırıyordum.

Janson "Herşeyi sen yaptın. Herkesi sen gönderdin labirentte. Hepsinin anılarını çaldın hatta bazıları hiç bir şey hatırlamadan öldü senin yüzünden."dedi ağlıyordum haklı olabilir miydi benim yüzümden miydi? Minho'nun "Sakın ona inanama hepsi isyanın suçu bilmiyor musun isyan kötüdür." dedi benim suçum olamazdı. O anlık hissettiğim şeyle hızla ayağa kalktım, ipler kopmuştu. Koşarak Janson'nın üzerine atladım ve yakalarına yapıştım. "Her şey sizin yüzünüzden. Ben hiç bir şey yapmadım. Yaptıklarımda sizin yüzünüzdendi. Ben suçsuzum."dedim Janson sakin sakin bana bakıyordu. Sonra kolumda bir acı hissettim yavaşca gözlerim kapandı.