One last Cry ...

Finale

Imee's Pov:

Makaraan ang 3 taon at hindi naman na namin nahanap si Fina. May usap usapan na baka napunta ito sa ilog at nahulog pero wala naman ni isang bata ang natatagpuan kahit sa karatig nito. May usap usapan naman na baka kinidnap dahil alam na isa ang pamilya namin na kilala sa larangan ng politika at ang asawa ko ay kilala sa larangan ng business.

Masakit para sa isang ina ang mawalay ang anak lalo na sa mismong kaarawan nito. Halos linggo linggo ako na lihim na umiiyak dahil hanggang ngayon ay naalala ko parin ang anak ko. Alam ko na ganun din naman si Rod.

Si Sara naman ay hindi naman na masyadong bina banggit na ang kapatid nya dahil iniiwasan din namin na ma topic si Fina lalo na sa harapan nya. She's going 7 years old ang tanda nya kay Fina ay halos 1 and 8 months lang, pero si Fina ay exactly 5 years old na ngayon araw din na nawala sya. Di naman namin sine celebrate na ang birthday nya dahil pinaka malungkot ito na pangyayari sa buhay namin. Di naman na masyadong maalala ni Sara ang pangyayari pero alam namin na minsan kinakausap nito ang picture nila ni Fina at nagta tanong kung kamusta na ito at sana ay nakakatulog kahit wala ang turtle na kalapit nito pagtulog.

Sa tuwing nakikita ko si Sara na ganun ay kusa na lang bumabagsak ang mga luha ko.

Ayoko na pati si Sara ay ma trauma na din ng husto kaya hangga't maaari ay hindi namin ito tinatanong about sa kapatid nya.

Maaga naman ako nagising at habang inaayos ang mga gamit ni Fina dahil ngayon lang din ako nagkaron ng lakas ng loob ay nakita ko ang libro na sinusulat ko na gustong gusto hawakan ni Fina at tignan isa isa ang pages kahit na puro letters lang naman ang nakikita nito.

Isa itong diary na libro na may customize cover ng shadow ng babae at blanko pa ang title. Naniwala si Fina dati na ako iyon at laging tinuturo at sinasabing "mommy".

Binuklat ko naman ito at nakita ko na ang last chapter ay yung dumating si Sara at Fina sa buhay namin ni Rod.

Hindi ko na ito matatapos dahil hindi naman pala happy ending ito.

Habang tinititigan ko ito ay meron pang atleast few pages na natitira na pede pang sulatan.

Umupo naman ako sa table ko sa kwarto namin kung saan din ako laging nakaupo kapag nagsu sulat dito ng chapters.

Sinimulan ko naman na isulat ang gusto ko na lang sabihin dito sa dulo.

Final note: 3 years since we lost you Fina.

It's so odd that we named you Fina.

Because Fina is a short word that means "one who shall add".

At ikaw anak ang dumagdag sa kasiyahan namin ng daddy at ate mo.

Now that you're gone in our life. Kulang na kami dahil ikaw lang ulit ang makaka dagdag at makakapag kumpleto ng buhay namin.

Always remember anak, mommy, daddy, and ate did everything to find you the day that we lost you.

Until now we are hoping to see you even if it's already years later.

And today ...

It is clear to me na kahit ano pa lang ipilit natin na maging parang fairytale ang buhay natin ay pilit parin pala tayong sasampalin ng katotohanan that ....

"Fairytales are only meant to be watch and not to live in it".

Until we find you again my Fina.

Love,

Mommy, Daddy and Ate.

Pagkatapos ko naman isulat ang huling note sa libro na ito ay niyakap ko na lang naman ito at ipinatong ulit sa table habang umiiyak.