"Unforgettable Love" - Kimxi #Wattys2015 #TNTPanalo

Chapter 3

Note: Please share this story... please lang po. Haha😇Salamat sa bomoto at nag comment na. Tuloy niyo lang po.

Enjoy reading...

Kim's POV

Na-set na ang surgery ni Xian. Two days from now. We decided that make the days up to his surgery the best day ever. Sinulit namin bawat segundo, minuto at mga oras na magkasama kami. Nagpunta kami sa madalas namin pasyalan, madalas namin tambayan at madalas namin kainang mga resto.

Naglalakad nga pala kami sa park, magka holding hands kami at nakasandal naman ang ulo ko sa balikat niya habang naglalakad.

Bu...? - tawag ko ng pangalan niya saka tinignan siya. Matangkad si Xian kaya kinailangan ko pang tumingala para makita ang mukha niya.

Hmm? Bakit buhay ko? - sagot pa niya sa akin. Inakbayan niya ako at inalalayan paupo sa isang bench.

Paggaling mo, mas marami pa tayong lugar na pwedeng puntahan. Kaya alam mo tama na pumayag ka na magpasurgery. Wag ka matatakot uh? dito lang ako di kita iiwan. - sabi ko pa habang nakatitig sa kanya. Alam ko kahit di noya sabihin natatakot siya. Pero kailangan ko pakalmahin siya na magiging maayos ang lahat and everything will be back into normal.

Niyakap niya ako saka sinabing.

Bu, hanggat nandito ka sa tabi ko. Lalaban at lalaban ako. Makikipagdwelo ako kung kinakailangan kay kamatayan para lang makasama kita. Makiki-usap kung kinakailangan para lang manatili sa tabi mo. - sabi pa niya. Sweet. Mahal niya talaga ako. Bigla kung naalala yung mga panahon na nag-aaway pa kami parang aso't pusa na naghaharutan.

Flashback...

Excited akong pumasok sa eskwela, first day of school pero ang masaya ay nauwi na lang sa pagka sira ng mood ko. Dahil sa isang nagngangalang Xian Lim.

Miss, laway mo tumutulo na naman. Grabi ka naman makapag pantasya sa akin. Pero sorry your not my type. - sabi pa niya ng napadaan sa harapan ko. I was thinking out loud if what else can I do to make this class exciting. I mean kami ng mga friends ko, may time kami mag chikahan about sa vacation. Pero panira talaga ang Xian na ito.

Pwede ba! Hindi nakakatawa yang JOKE MO! How can you even say na naglalaway ako sayo. YUCK! Kung ikaw lang din WAG NA. Duh? May test naman ako nuh? Hambog! - sagot ko naman ng medyo pasigaw. Bagong taon, bagong pasukan pero heto na naman siya. Hindi na nagbago. Bastos at mahangin paren. Feeler!

Hoooy! Yatot! Maka YUCK ka naman wagas. Gwapo na nga, mabait at matalino pa. - pagmamalaki pa niya.

Ah.. talaga? Sige dagdagan pa natin kulang pa eh... Hmmm😏 Hambog, mayabang, mahangin, feeling at higit sa lahat ang taas ng tingin sa sarili. Tseeeeee! Umalis ka na nga sa harapan ko! - sigaw ko pa sa kanya. Paano nakaka inis ang kayabangan niya. This day supposed to be a great day but when Xian's appeared naku! Wala nasira na araw ko.

Sure ka? Baka ma miss mo ang kagwapuhan ko. Dibale sayo na lang ako tatabi. Kawawa ka naman baka hindi ka makapag focus sa studies mo sayang scholar ka pa naman den. - sabi niya at naupo sa katabi kong bakanting upuan. Lord, help me.

Hindi na lanh ako nagsalita pa. Mas masisira lang niya araw ko, last year ganun den ang naging buhay ko. Habang nakakasalamuha ang mahangin na ito laging sira ang magandang araw ko. Paano galing mang asar at makapanlait wagas na wagas.

Hoy? Yatot? Natigilan ka? So ano totoo nga? Silence means YES. - he said and try to contact eye to eye with me pero umiwas lang ako ng tingin.