Note: Guys ito na naman ang last UPDATE ko. Pa expired na ang niload ko. HAHA
Enjoy reading....
Kim's POV
Kim, anak. - sabi pa ng magandang babae.
Nagulat naman ako, pagkapasok ay agad ako niyakap at humagol-gol ng iyak.
Teka po? - sabi ko na lang dahil sa pagkagulat.
Mas maganda pala si ms. Yap sa personal. And what's more shocking ay tinawag niya akong anak.
Anak, ikaw nga ang anak ko. Patawad ngayon lang kita natagpuan. - sabi pa ni ms. Yap.
Te-t-teka po.... ano hong anak? H-hindi pa n-naman po si-sigurado. - sabi ko pa. Gulat talaga ako hindi ako makapaniwala.
Anak kita, alam ko yun. Nararamdaman ko dahil ina ako. - sambit pa niya. Mangilid-ngilid ang luha sa nga mata niya, na nagbabadya ng bumagsak anumang oras.
Mawalang galang lang ho, pwede po tayong maupo muna at pag-usapan ang lahat. - singit pa ni mother superior.
Naupo naman kami lahat at sinimulan ng ekwento ang lahat ng pangyayari.
Iniwan pala ng papa ko si ms. Yap. Hindi daw alam ni ms. Yap kong paano ako bubuhayin. At that time tinakwil siya ng pamilya niya dahil sa pagsama sa papa ko.
Iniwan daw niya ako saglit para ibili ako ng makakain, kaya lang pagbalik niya wala na ako.
Hinanap daw niya ako pero hindi na daw niya ako makita.
Bumalik siya ulit sa pamilya niya, tinanggap siya ulit at nagsimula daw ulit sa buhay.
Hinanap daw niya ako kung saan saan. Pero hindi daw niya ako mahanap-hanap.
Ayaw ko siya paniwalaan pero habang nakikita ko na bumabagsak ang mga luha niya habang nagkukwento ng kung anong nangyari ay naawa ako. Dalawa kaming biktima at kami ay pinag layo talaga ng pagkakataon.
Ms. Yap, kung okay lang po sa inyo ipa DNA test niyo po ako. Para lang po sigurado, para hindi ako umasa o ikaw din po. - suggestion ko pa. Hindi kasi ako makapaniwala.
All we have is the same picture at yung damit ko daw noong nakita ako nila mother.
Pero hindi lahat sapat yun. Maybe nagkataon lang. Diba? Kaya mas mabuti ng sigurado.
Sige kung yun ang gusto mo. Magpapa DNA tayo. - sang-ayon pa niya.
Time check.... 9pm ganito na pala katagal kami magkaka usap at magkakasama.
Bigla ko na alala wala akong dalang phone. Wala ren akong paalam. Agad ako lumapit sa telephone ni mother sa kanyang table sa kasamaang palad bigla nag blackout.
Paano ako tatawag.
Baka hinahanap na ako ng mag-ama ko. Lalo na si Xiarmay hindi siya sanay na wala ako lagi sa tabi niya.
Anak bakit?? - tanong pa ni ms. Yap.
Wala po, baka hinahanap na ako sa amin. Wala pa po akong paalam. - nag-aalalang sabi ko.
Ganun ba? Samahan kita sa inyo. - buluntir pang sabi ni ms. Yap.
Naku, wag na po ms. Yap. Nakakahiya naman sa inyo. - sabi ko pa.
Tawagin mo akong mama o di kaya mommy o pwede din nanay. - sabi pa ni ms. Yap.
Hindi ho ako sanay. - sabi ko pa. Totoo naman hindi ako sanay na may tinatawag na nanay o mama.
Masanay ka na. - sabi pa niya.
Teka, anak hindi pa kita natatanong kung saan ka nakatira ngayon? Nag-aaral ka ba o nagtatrabaho na o ano na nangyari sa buhay mo. - sabi pa ni ms. Yap.
Naku, po sa sunod po magkukwento na lang ako. Pero pasensya na po kailangan ko na ren po umuwi. - sabi ko pa na natatarantang hinablot ang bag ko.
Anak, sa bahay ka na lang natin matulog. Sa akin ka na tumira. - sabi pa niya. Hindi pwede may bahay na ako.
Sorry po, hindi maari. Kailangan ko na po talaga umalis. - sabi ko pa saka nagmadali umalis.
Pinipigilan niya ako pero kailangan ko talaga umulis. Baka naghihintay si Xian sa akin. Baka isipin na tumakas ako para makipagkita kina Aaron at Zhepanie kahit hindi niya ako pinayagan.
Agad ako pumara ng taxi.
Saan ka galing? - matigas at galit na sabi ni Xian. Halata sa boses sa mukha at sa galaw. Galit nga siya. Para naman akong makasalanan nilalang kung makatitig.
Kila mother superior lang. - sabi ko pa saka nilampasan siya. Hindi ko intension na daanan lang siya pero nawiwiwi ako. I need to go to comfort room.
Wag mo ako tinatalikuran pag kinakausap kita! Saan ka sabi galing? Ano?! Nakipagkita ka ba kay Aaron? - galit pang sabi niya.
Aray masakit.... - reklamo ko. Ramdam ko ang sakit at galit niya.
Masakit? Mas masasaktan ka kung hindi ka aamin. Saan ka sabi galing eh! - tanong pa niya saka niya ako hinigit palapit sa kanya.
Xian, anong??? - gulat na sabi ni Chairman.
Wala to ma. Nag-uusap lang kaming mag-asawa. - paliwanag pa niya sa mama niya.
Naririnig kayo sa buong sulok ng bahay tapos nag-uusap lang? Kung mag-uusap kayo hinaan niyo boses niyo natutulog na ang bata baka magising dahil sa inyo. - paalala pa ni chairman.
Sorry po ma. - sabi pa ni Xian saka binitiwan ang braso ko.
Umalis na ren si chairman.
Namumula ang mga braso ko.
Ang sakit ng pagkakahawak niya. Sagad hanggang boto. Pati sa dibdib masakit din.
Nanahimik siya at hindi na ulit umimik. Nakita kasi niya ang namumula kong braso.
Sorry, naiwan ko ang phone ko. Kaya hindi ako nakapagpa-alam. Kila mother superior lang ako nagpunta. - paliwanag ko pa. Umiwas naman siya ng tingin sa akin.
Promise balak kong tumawag pero nablackout sa bahay ampunan. Sorry talaga. - pagpapaliwanag at paghingi ko pa ng paumanhin.
Magbihis ka na. Matutulog na ako. - sabi pa niya. Saka tinalikuran ako at sinob-sob ang mukha niya sa unan.
Tumayo na lang ako at nagpunta sa walk in closet saka kumuha ng pamalit.
Ang hirap kausap. Ayaw makinig. Bahala na siya.
---
to be continued...
Author: sorry guys. Walang gustong lumabas na iba pang idea sa utak ko. I just got home from school at ito na agad ang inatupag ko.
Next time ulit....
VOTE AND COMMENT
BINABASA MO ANG
"Unforgettable Love" - Kimxi #Wattys2015 #TNTPanalo
Fanfiction"Prologue" Kim and Xian was really in-love with each other, hanggang sa di inaasahan nagkahiwalay at muling nagkita. Ang tanong ganun paren ba ang kanilang nararamdaman sa isa't isa? Nawala ba ang kanilang pagmamahal sa isa't isa? Gayung h...
