Note: Sorry to keep you wait guys. Thanks for waiting.
Enjoy reading...
3rd Person's POV
Dumaan ang isang linggo nagkakalapit na ren at nagiging magkaibigan si Kim at Xian.
Lagi silang nagkikita sa resort at lagi naman sa restaurant si Xian. Naging dahilan para magkalapit ang dalawa ay ang kanilang anak na si Xiarmay.
Si Kim naman ay bagaman nakangiti sa panlabas na anyo ay siya naman labis na dalamhati ng puso niya.
Iisa lang ang dahilan niya at si Xian yun. Sobra sobra niyang namimiss ang dating kasintahan ang lalaking una niyang minahal.
Oo nga magkasama sila halos buong linggo pero andun paren yubg thought na temporary lang yun.
Iniisip isip pa kasi Kim kung aaminin niya lahat kay Xian. Paano daw kung magulat ito at maka sama pa sa kalusugan niya lalo pa hindi pa niya kaya magdala ng matitinding isipin o problema.
Tito tangkad kailan niyo po ako dadalawin ulit? - nalulungkot na tanong ng bata.
Soon... babalik din ako. Lalo na maganda ang lugar niyo. Wag ka na malungkot magkikita pa tayo. - assured pa ni Xian kay Xiarmay.
Oo nga baby... babalik pa si tito mo. - pagpapa gaan pa ng loob ni Aaron kay Xiarmay saka binuhat.
Nasa lobby sila ng resort. Magdrama ang eksena. Si Kim pinili na wag na harapin si Xian bago tuluyang umalis.
Kunwari busy daw pero ang totoo nagkulong sa CR at umiiyak. Magkaka layo na naman ulit sila ng lalaking minamahal niya. Ang mga salita na pumapasok sa utak niya.
Heto ang calling card ko. Tawagan mo ako kung may kailangan ka. Kapag na miss mo ako tawag ka lang ha? - Sabi ni Xian sabay abot ng calling card sa bata.
Babalik at sasagot po kayo tito sa tawag ko ha? Hayaan niyo po ako na lang bibisita sa inyo sa Manila. - sabi naman ng bata.
Okay. Hihintayin kita Xiarmay. Sige na aalis na ako. Paka bait ka ha? - paalam pa ulit ni Xian.
Umiiyak na hinahabol ni Xiarmay ang kotse ni Xian. Nagpumiglas kasi ito mula sa pagkaka karga ng ninong Aaron niya.
Dumaan ang ilang linggo naging matamlay ang mag ina. Maging si Xian ay hindi din mapakali. At lagi pumapasok sa isipan si Xiarmay at maging si Kim.
Naguguluhan din ito sa mga nangyayari sa kanya.
Si Kim parang nawalan ng gana kumain at nangangayayat na ren. Si Xiarmay ay nasa bahay na ni lola Pokwang na. Mga dalawang araw nang inaalagaan ni Pokwang si Xiarmay.
Dahil nga sa nakikita ni Alora at Pamu na malungkot ang kaibigan. Kaya naisip nila na iuwi muna si Xiarmay sa bahay nila.
Kim's POV
Bakit ka nagkaka ganyan? - tanong pa ni Alora.
Wala, anong nagkaka ganun? Okay lang ako, ano ba kayo? - sagot ko. Sabay ngiti ng pilit.
Ayan ka na naman Kim sa ka plastikan mo. Halatang hindi ka okay pero pilit mo sinasabing okay ka. Kailan mo ba aaminin o kahit man lang ipakita na nasasaktan na nalulungkot ka. Walang masama doon. - litanya pa ni Alora.
Huh? Pa issue kayo. Okay lang ako. Medyo sumakit lang tiyan ko kaya ganito ako. Baka bumalik ulcer ko. - sabi ko pa.
Paano ka nga naman hindi babalik kung hindi ka kumakain ng tama sa oras. - sarkastikong sabi ni Pamu.
Nakakaligtaan ko kasi. Super busy. - sagot ko.
Wow! Busy? Saan kaka isip kay Xian? Sindan mo na kasi sa Manila yun. Sabihin mo lahat. Wag ka na mag alinlangan, ikaw ren nahihirapan. Dinadamay mo ren ang anak mo, ayun lagi lagi niya nababanggit ang papa niya. Ipakilala mo na kasi. - sabi pa ni Alora. Hindi ganun kadali yun.
Tingin niyo tatanggapin kaya niya si Xiarmay? - bigla ko naman na tanong mula sa aming panandalian katahimikan.
Oo naman. Sayang ang sacrifice ni Alex kung hindi mo gagawin ang tama. Si Alex ginawa na niya ang parte niya sana ikaw din. - natauhan pa ako sa sinabi ni Pamu.
Oo si Alex na sinakrepisyo ang damadamin para sa aming mag-ina.
Puntahan niyo na lang kasi sa Manila. Kung iniisip mo si Chairman wag muna alalahanin yun, baka matuwa pa yun pag nakita niya ang apo niya. - sabi pa ni Alora. Hindi yun nga kinatatakot ko.
Hindi kasi siya pwede biglain, baka makasama sa kalusugan niya. - sagot ko naman.
Yun ang bilin ni Alex. Bawal daw na ma stress siya ng sobra.
Ako na magbubukas. - buluntaryo pa ni Pamu sa taong sumisigaw sa labas.
Kim, sulat daw para sayo. - sabi pa ni Pamu sabay abot sa akin ng envelope.
Salamat. Kanino naman kaya ito galing? - sabi ko pa.
Oh ano galing ba kay Xi? - sabay sabi ng dalawa.
Hindi eh. Bakit naman susulat yun? - sabi ko pa. Binuksan ko na ang sulat kung kanino galing wala kasing naka sulat sa likuran ng sobre.
Kay mother superior. - sabi ko pa. Agad ko binasa ang nilalaman ng sulat.
Pinadadalaw ako sa bahay ampunan. Meron daw mahalagang sasabihin sa akin. Tungkol sa pagkatao ko raw? Ano naman kaya yun?
Wag niyang sabihin hinahanap ako ng magulang ko? Ngayon pa ba? Pero baka hindi...
Oh ano raw? - tanong pa ng dalawa.
Binigay ko na lang ang sulat para basahin nila na lang kesa magkuwento pa ako.
to be continued....
VOTE AND COMMENT
BINABASA MO ANG
"Unforgettable Love" - Kimxi #Wattys2015 #TNTPanalo
Fanfiction"Prologue" Kim and Xian was really in-love with each other, hanggang sa di inaasahan nagkahiwalay at muling nagkita. Ang tanong ganun paren ba ang kanilang nararamdaman sa isa't isa? Nawala ba ang kanilang pagmamahal sa isa't isa? Gayung h...
