"Unforgettable Love" - Kimxi #Wattys2015 #TNTPanalo

Chapter 15

Note: Hi, guys am back. Thanks for the votes and comments sa nakaraan chapter. Sorry sa pambibitin.

Enjoy reading poooooo....

Kim's POV

Sobrang laki ng room na binigay sa amin ni Xian. As in nakaka lula sa laki. Malaki pa sa VIP room ng Ventura Resort hindi ko akalain na ganito pala kayaman ang Lim family.

Naka idlip pala ako. Nagising ako sa ingay ng paligid. It was my mag-ama playing around. Laughing and gigglings around the room.

Sorry, nagising ka ba namin? - paghingi pa ng pasensya ni Xian sa akin pagka kita sa akin na naka-tayo sa may pintuan ng kwarto. Sa sala kasi sila naglalaro mag-ama.

Hindi. Hindi naman. - sagot ko naman kahit na ang totoo ay nagising ako sa ingay nila. Ingay na minsan ko ren pinangarap na mangyari. Makita na maglaro ang mag-ama ko. Ang saya lang.

Kung panaginip man ito, sana wag na akong gumising pa. Gusto ko lang talaga ang mga nangyayari ngayon. Yung tipong ganito na magkasama yung mag-ama ko, masaya at nagkukulitan. Yun lang masaya na ako.

Anyway I brought you some foods. Naunana kami ni Xiarmay kumain natutulog ka pa kasi kanina. Nasa table lang if ever na magutom ka. - sabi pa niya saka tumingin sa akin at pagkatapos ay nakipagkulitan ulit kay Xiarmay.

Salamat. You don't have to do that but thanks. - sagot ko pa, sabay ngiti. As in ngiti na madalas ko ngitiin sa kanya. Yung tipong pamatay, sus! Simple smile that makes my dimple out and paint in my face.

No, problem. - he answered then smile back.

Pagkatapos mag-usap ay bumalik na siya sa pakikipaglaro at kulitan kay Xiarmay. Ang saya lang ng anak ko, alam mo yung tawa na natural. Yung tawa na hindi pilit yung tawa na sobrang saya. Ang sarap lang sa tainga pakinggan.

Though, bawal siya tumawa ng ganun pero wala akong magawa. She's so happy in his fathers presence. Halos lahat ng bagay ay bawal sa kanya pero hindi ko muna pipigilan silang mag-ama. Minsan lang naman eh.

Ngumiti muna ako bago sila iwan sa sala at nagtungo sa kusina. I told you super laki ng room hotel na pinatuluyan sa amin. Kompleto ito ang aminities. Parang condo lang.

Nag timpla ako ng kape, pampa gising lang. I look down my watch its already 9pm. Gosh. I forgot to call Alora before her flight to Hongkong. Haissssst. Nakatulog ako ng ganun katagal?

I run to my bag pagka alala ko kay Alora. Nasa kwarto pa man din yun.

Oh, my >_<

Daming missed calls. From, Alora 87 missed calls. From Aaron 10 missed calls. From tita Pokwang 27 calls. Haisssst!!

Una kung kinontak si tita Pokwang.

Hello, tita sorry po hindi ko po kayo nasagot kanina. Nakatulog po ako. Bakit po? May nangyari po ba? - paghingi ko pa ng pasensya kay tita. Baka nag-aalala na naman yun sa aming mag-ina.

Ay oo. Nag-alala ako sa inyo. Saan na ba kayo? Maayos ba ang kalagayan ninyo ng apo ko? Nagkaroon daw ng bagyo? At nagka landslide daw. Walang madaanan at maraming nagsitumbahan na mga puno sa kalsada. - sunod-sunod na sabi ni tita. Tita Pokwang is more than a mother to me. So lucky to have her.

Ho? Bagyo? Bumagyo po pala? - gulat kung sabi. Tumingin naman ako sa bintana perowala naman. Maayos pa naman ang paligid ng hotel pero umuulan paren. Medyo malakas pero walang flood.