Chapter 54

894 19 6
                                    

Kim's POV

I woke up in the middle of the night. Naramdaman ko kasi parang wala akong katabi.

Kahit mabigat ang pakiramdam ko bumangon paren ako para hanapin ang asawa ko.


Pahirap na ng pahirap ang pagbangon ko dahil malaki na nga ang tiyan ko. Days na lang ang bibilangin at magsisilang na ako ng kambal.

Hawak hawak ko ang bilog na bilog at ubod ng laki kong tiyan pagbangon.


Hinanap ko siya sa terrace pero wala siya. Maybe nasa may opisina niya, baka nag-oover time na naman.

For the past few months kasi naging busy siya sa hotel on vacation kasi si chairman kaya lahat siya na ang gumagawa.


Sa paglalakad lakad ko nakakarinig ako ng paghikbi-hikbi. I hate darkness pero ngayon ang lakas ng loob ko maglakad sa madilim.


I know siya yun. Baka nga by this time alam na niya.


Unti-unti akong lumapit sa may opisina niya. Unti-unti kong inikot ang door knob at sinilip ko siya.

Madilim pero aninag ko paren ang likuran niya at alam ko na siya nga yung humahagulgol.


Kinabahan ako at walang tigil ang abnormal na pagtibok ng puso ko. Habang papalapit ako sa kanya.


Hindi niya yata ako napansin. Ngayon nasa likuran niya ako. I want to hug him tight and tell him na magiging okay then ang lahat. Na nangyari na ang mga nangyari.


Unti-unti kong inangat ang kanang palad ko para hagudin ang likuran niya, pero parang nag-slow motion ang lahat, parang ang bigat ng mga palad ko at hindi ko ito maangat angat.


Huminga ako ng malalim saka bigla ko siyang niyakap mula sa likuran niya. Naiintindihan ko siya.


Bu.... - sabi ko pa saka hinigpitan ang yakap ko.


Bakit ka bumangon? - pinunas niya muna ang mga luha niya saka hinmas ang mga kamay kong nakapulupot sa biwang niya.


Hinigpitan ko ang yakap sa kanya at inamoy ang kanyang likuran. Ang bango talaga ng asawa kahit kailan.



Nagising kasi ako na wala ka tabi ko kaya hinanap kita. Anong problema? Gusto mo ba pag-usapan? - kahit na alam ko kung bakit siya nalulungkot at umiiyak nagawa ko pang itanong. Gusto ko iparating sa kanya na nandito ako at handa akong makinig sa kanya.


Kumawala ako sa yakap ko at siya naman hinarap niya ako sa kanya. Dahil sa katangkaran niya kinailangan ko pang tumingala.


Bu, ayos lang ako. Bumalik ka na sa kwarto kailangan mo ng maraming pahinga. - sabi pa niya. Umiiwas din sa akin. Sa akin pa ba niya itatago.


Pag-usapan natin yan. Hindi din naman ako makakatulog eh. I know what happen. I know your not okay, hayaan mo akong damayan ka. - hinawakan ko ang mukha niya. At tinitigan ko siya sa mata para malaman niyang seryoso ako.


Tinignan lang niya ako at niyakap. Sa balikat ko humagulgol siya.

He's strong man. For me mas better yung lalaking umiiyak kesa lalaking mapag-panggap na maayos ang lahat. Na walang nangyayari.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Nov 29, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

"Unforgettable Love" - Kimxi  #Wattys2015 #TNTPanaloTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon