We Know We Can (book3)

Chapter 8

We Know We Can

© Hardheadeddouche

A/N: Hopefully napansin nyo na never akong nag include ng mga places sa story na to at sa Trilogy ng Jarra, even sa iba pang stories ko. Limited po kasi ang knowledge ko bilang writer. Ganon rin kakaonti ang nilalagay ko about sa business na nababanggit. Unfortunately ay hindi ako makapagresearch about sa kung saan saan kahit gustuhin ko pa. (Free data lang ako at kapag nag online naman ako at rent ay limited lang ang oras ko. Tamad rin po kasi ako. Hindi po ako matalino masyado sa kung saan saan.? Assume nyo na lahat about sa stories ko. Kung gusto nyong isipin na sa America ang set up ng story or sa UK pwede. Ganoon din sa Pilipinas dahil tagalog naman pero hindi ko po ikaklaro na sa Pilipinas nga ang set up dahil hindi talaga yon ganon. Hahaha. Ang gulo. Ayoko lang pong isipin nyo na ang engot ko dahil may mali mali akong nagagawa at nababanggit sa details sa mga stories ko kaya sinabi ko na to. I want to play safe kaya ganon. Pasensya na kung hindi makarelate. Sana maintindihan nyo dahil ganon ang nakasanayan ko.

Continuation..

Tarra's POV

I'm inside an antique but breath taking church. I'm slowly walking down the aisle. Wearing a beautiful elegant wedding gown. Maraming tao sa paligid. Nakaupo na sila sa mga silya at nakalingon sa akin. Lahat ng kakilala ko ay nandito. Nakatingiti akong nililibot ang mga mata ko pero hindi katulad ng ngiti ko ay pagkunot ng noo at pagtataka ang nakikita ko sa mga mukha nila.

I stopped on my track. Nasa gitna ako ng mahabang daanan papunta sa altar ng makita ko ang lalaking pinakamamahal ko.

There he is. Justin. He's looking at me with question marks all over matured but handsome face. Nasa tapat nya ang pari at sa tabi naman nya ay isang babaeng may soot ng wedding gown na ibang iba sa soot ko. Palipat lipat ang tingin nya sa akin at kay Justin. Panay ang iling ni Justin na hindi ko maintindihan kung para saan.

I can't see her face. Medyo malayo ako mula sa altar. Who is she? Why she's standing next to him? Bakit ganito ako tignan ng lahat?

Ilang beses akong lumunok. Unti unting nagsisink in sa utak ang nangyayari.

Ibinalik ko ang tingin ko kay Justin. He's now whispering something in her ear. Maya maya pa ay naglakad sya. Huminto sya sa hindi kalayuan sa altar at nilingon ulit ang babae.

No. I'm not a wedding crasher, right? Sa akin ang kasal na ito, di ba?

Lumingon sya sa akin at habang papalapit sya ng papalapit ay mas lalo kong nakikita ang galit nyang mukha.

Why he's mad? He's mad at me? But why? He's going to marry me, right? Dahil ba late ako ay nagalit sya?

Hindi ko maintindihan. Wala akong maintindihan.

Malalim ang paghinga nya. Sinuklay nya ng mga daliri nya ang buhok nya at paulit ulit na napailing habang masamang nakatingin sa akin.

"Anong ginagawa mo rito Tarra? Ano bang pakulo ito at nakawedding gown ka pa? Fuck you're ruining my wedding day! Ano bang ginagawa mo?!"

Napabangon ako at napasigaw.

Hawak hawak ko ang dibdib ko at kahit na nakaupo na ko ay panay ang pagtulo ng mga luha ko.

Oh my god. I can't breath. It's killing me. That nightmare would kill me kung hindi ako nagising. I can't take the image off my head kahit anong pikit at pagmulat ang gawin ko.

Pinakalma ko ang sarili at sinubukan ulit bumalik sa pagtulog sa kabila ng masamang bangungot.

I can't sleep though.