We Know We Can (book3)

Chapter 30

We Know We Can

© Hardheadeddouche

Continuation..

Tarra's POV

Gusto kong umiyak. But there's no more tear to shed and it's too exhausting to cry everytime na maaalala ko sya at ang mga nangyari tatlong araw na ang nakakalipas.

"Ma'am Tarra handa na po ang board. Kayo nalang po ang hinihintay." Tumango ako at inayos ang sarili ko.

I know I can't stay away from him for long. He's a business partner after all, magkikita at magkikita kami kahit saan at kahit kailan basta related ang trabaho.

Huminga ako ng malalim at tumayo na sa swivel chair ko.

"Tell them I'm coming." Tumango si Bash at lumabas na ng opisina ko. Sumandal ako sa lamesa ko at huminga ng malalim.

"Relax Tarra, sandali lang to. Meeting lang then tapos na."

.

.

.

"Good afternoon everyone." Bati ko ng makarating ako sa upuan ko. Bumati ang lahat pabalik sa akin maliban sa nasa kabilang dulo ng long table. Si Justin.

Umupo na ako at hindi na inintindi pa ang titig nya.

In this meeting ay hindi ko kailangang magsalita ng magsalita. All I need to do is to listen to the presentation they make and to ask a few questions regarding the presentation.

Pagtango lang ang ginagawa ko. Justin's asking and ranting on the contrary. Naaawa ako sa babaeng kabadong sumasagot sa mga tanong ni Justin. He's bringing her to the hottest spot and if she didn't calm down she's going to run out of this room for sure. Daig nya pa ang iniinterogate sa dami ng tanong ni Justin.

"What do you think Taharra?" Baling sa akin ni Justin. Tumingin ako sakanya at tinitigan sya.

Now he's really doing this to taunt me.

"It's good. The idea is actually inviting." Tingin ko sa babaeng nagrereport sa harapan. Ngumiti ito sa akin na para bang nabunutan ng tinik dahil sa sinabi ko.

"How so? It's lame." He overreact. Lahat ng mga mata ay nasa amin dahil sa mga reaksyon ni Justin.

"Well, maybe you really have high standards." Ngumisi sya at umiling.

"We can't just settle for "good" Tarra. We are aiming for something great. It's a huge thing. Kung para sayo okay na yong napaka simpleng presentation. Paano ka kaya naging isang CEO?" Imbes na mainis sa pang iinsulto nya ay tinitigan ko lang sya at hindi na inintindi pa. I don't have the energy to deal with him right now. Namemersonal lang sya at ipinahihiya ako.

"Well then if you think it's too simple then let her know what you like to improved. Meeting's over." Pagtayo ko. Nilapitan ko ang empleyadong nagsasalita sa harapan kanina at nakita ang pagkapahiya sa mukha nya, nanginginig din sya kaya kahit papaano ay ngumiti ako para kumalma sya.

"Don't be too pressured. You can do it. Isesend ko ang iba pang files. Review it and do what's Mr. Brook said. Iimproved ang mga kailangan ng masatisfied sya."

"T-thank you po Ms. Tarra. Thank you." Tumango ako at tinignan ulit si Justin. Prente syang nakatingin sa akin gamit ang madilim nyang mga mata. Damn it! He's seducing me again.

Nagmartsa ako palabas ng kwarto at dumeretso na sa opisina ko. Umiiwas na ko! Bakit hindi nya nalang din ako iwasan. Marra's back now and what he's doing to me is wrong.

"Ms. Tarra, si Sir Justin po gusto kayong makausap."

Huminga ako ng malalim at tumango kay Bash. Mas lalo lang nyang iisipin na may ginagawa kaming mali kung hindi ko papapasukin si Justin.

I know how hard this will be. Mahirap iwasan si Justin kung napakalapit lang ng mundo namin sa isa't isa.

"What do you want?" Tanong ko pagsarado pa lamang nya ng pintuan. Nakatingin lang ako sa laptop ko at kunwari'y may hinahanap. I need distractions. I don't want to see him looking at me.

"You." He coolly said. Iniangat ko ang tingin ko sakanya at huminga ng malalim. Damn it! He's insane.

"Justin pwede ba?" Inihilamos ko sa mukha ang aking kamay at napailing nalang. For goodness sake.

"Justin. Ayoko. Na." Mariing kong sabi. Lumambot ang ekspresyon ng mukha nya at huminto sa paghakbang papalapit sa akin.

Yumuko sya na ikipinagtaka ko. I want him to leave awhile ago but when I hear him sobbing? God! Why?

"J-justin?" Hakbang ko palapit sakanya.

"Did I do something wrong for these things to happen to me?" Tanong nya na ikinahinto ko sa paglapit sakanya.

Wala syang ginawa noon ng lokohin ko sya. Wala syang ginawang masama sa akin ng mga panahong nagpagamit ako kay RK at Vaughn. He's innocent. Biktima sya. Totoo ang pagmamahal nya noon sa akin na sinuklian ko lang ng pananakit sa emosyonal na paraan. Wala syang kasalanan. He was hurt that's why he ended up like this. Like that.

"Bakit lahat nalang ng minamahal ko niloloko ako? Bakit?" Napalunok ako sa narinig. Grabe ang pag iyak nya na hindi na halos maintindihan ang mga sinasabi nya.

He's crying for someone else. Someone make him cry like what I did.

"A-ano?"

"Marra did the same mistake that you did to me! Ano bang ginawa ko sainyo? Bakit ganito?"

Huminga ako ng malalim at tinawid ang distansya naming dalawa. Mahigpit ko syang niyakap. Hindi ko alam kung bakit umiiyak ako gayong ibang babae na ang iniiyakan nya. All I know is I did the wrong choice of not coming back to him when he want me back. I regret leaving him. I regret everything that happened in the past.

"Sorry. Sorry for everything Justin. Sorry kasi kailangang mangyari to. Hindi ko sinasadya."

Humalik sya sa noo ko. My heart skip a bit with the gesture. He's just hurt. Hindi nya sinasadya.

"Tayo nalang ulit Tarra. Tayo nalang ulit."

--

To be continued..