We Know We Can (book3)

Chapter 24

We Know We Can

© Hardheadeddouche

A/N: play the song below..

Piece of you - Krissy Villongco

Continuation..

Justin's POV

"Ngayon iiyak ka?" Tanong ko kay Daisy. Pipo glared at me. Kung alam ko lang na may ganitong mangyayari ay hindi na sana ako nagpunta pa dito. I never know what the whole story behind it. Behind her leaving me, leaving us all. But I know a few. Most of her past experiences were painful because of me, hindi lang painful traumatic pa.

But that was before. I had moved on from that. Hindi ko sya sinisisi kung sisihin man nya ko. Why would I disagree kung totoo naman? Totoong ako ang dahilan ng lahat ng paghihirap nya.

"Ako ang dahilan ng lahat kung bakit sya nagkaganoon noon Daisy. Hindi mo dapat sinabi iyon sakanya. She don't deserve that."

"Daisy." Mariing tawag ni Matthew. Umupo sya sa pwesto kung saan sya nakaupo kanina at napahilot sa sentido nya.

"Do you know how hard things are for Tarra? May ideya ka ba kung gaano kahirap sakanya lahat ng pinagdaanan nya?"

"Alam mo ba kung ilang chemotherapy? Ilang injections? Ilang dextrox? May ideya ka ba na bathered wife sya ngayon? Did you really hate her that much? Huh?" Galit ang tono nya. Pipo didn't shut him up. Naiintindihan nya kung saan nagmumula ang lahat ng galit ni Matthew?

"Hindi mo ba naisip na kayo masaya na pero sya miserable? Ni hindi sya magkakaroon ng anak dahil imposible na. She want a divorse with her husband but she don't want to upset her Dad!" Pinunasan nya ang luhang tumulo sa pisngi nya.

"You're being irrational, you're unfair! Si Jasmine nga na malaki ang kasalanan kay Tarra pinatawad mo samantalang sya na hindi lang nagpaalam at nagparamdam ginaganyan mo?" Umiling sya at tumayo na ulit.

"Ihahatid ko na si Tarra sakanila. I want you to apologize Dais. Please. Kung mahalaga pa sayo ang pagkakaibigan natin, ang pagkakaibigan nyo.. magsosorry ka."

Tumayo na rin ako at nagpaalam. She didn't stop crying. Napagtanto sigurong mali sya.

"Tama si Matthew, Daisy." Naglakad ako palayo sa kanila at nakita si Tarra at Matthew sa may bar counter. Pinipilit ni Matthew na umuwi si Tarra pero panay lang ang tungga nito ng hindi ko alam kung anong alak.

Kanina pa pindot ng pindot si Matthew sa kanyang cellphone at maya maya ay inilalagay ito sa tenga nya.

Bumulong sya kay Tarra at pumunta ulit sa table kung saan sila Daisy. Hindi ko alam kung bakit iniintindi ko pa ang mga nangyayari pero hindi ko makuhang umalis nalang. Ng dumaan sa harapan ko si Matthew na halos tumatakbo na papuntang exit ay nagtaka ako.

I want to walk to her. Tell her to stop drinking. Bring her to her home. But I can't. Huminga ako ng malalim at lumabas na ng bar.

I need to find a way to talk to Marra. Hindi nya sinasagot ang tawag ko. Panay lang ang ring, ni walang text messages o voicemails man lang. She never did this before and it's so frustrating. Hindi ko alam kung galit ba sya o nagtatampo o sadyang busy lang. But she said she'll call when she get there.

"Please call me back love, we need to talk. Sorry for what I've said that upset you. Call me. I miss you. I love you." Sinandal ko ang ulo ko sa headrest ng inuupuan ko. My mind is reeling with so much thoughts. Idinilat ko ang mga mata ko at ang unang nakita nito ay si Tarra. Pasuray suray itong naglalakad papunta sa sasakyan nya na ilang kotse mula sa akin.