We Know We Can (book3)

Pre-Finale part 1

We Know We Can

© Hardheadeddouche

Continuation..

RK's POV

"Look how cute they are." Prestine giggles. Hinalikan ko ang buhok nya at inudjust ang pagkakarga sa anak kong si Zerrine. She's getting heavier as time goes by.

Nag uumpisa na ang seremonya. Gusto kong tawanan ang dalawang magkahawak kamay na nasa harapan ng altar habang nag iiyakan, but I can't. They look very happy that I can cry just seeing them like that. They deserve a happy ending like that. Pero hindi ako iiyak, that's gay.

I started as an antagonist of their story, like a witch who keeps on doing evil plans to get the heroine and hero separated. But I'm glad I did something different now. I'm glad that I change my plans. Siguro dahil na rin yon sa pagkakaroon ng asawa at anak. Dahil na rin yon sa binago ako ni Prestine at ginawang mapagpatawad at masaya.

I can't be fully happy before lalo na kapag sumasagi sa isip ko si Justin at Tarra, pati na rin ang nagawa kong masama sa kanila. Minsan iniisip ko kung bakit ako gago, kung bakit at paano ako nakagawa ng ganoong kasamang bagay dahil lang sa galit ko sa kapatid ko sa labas at sa mom ko. Ng mapatawad ako ni Justin at Tarra sa nagawa ko ay pakiramdam ko may mali. Yeah, they're okay with their lives after they separated years before but I know that they are not fully happy. Para bang kahit sa unang pagkikita nila ay may mali pa rin. Kaya siguro mas naguilty ako.

Hindi dapat nagpakasal si Tarra sa iba. Hindi dapat nakahanap si Justin ng iba kung hindi lang dahil sa gulong ginawa ko.

I smile bittersweetly to the sight of them, laughing and crying while saying what the priest want them to.

"Ayan naaa!" Mahinang tili ni Prestine sa gilid ko. Kilig na kilig sa eksena ng dalawang tao.

"Sa dami ng gusto kong sabihin sayo hindi ko alam kung matatapos ba tayo sa loob ng buong araw.." Justin laugh while looking at the ground.

Bumuntong hininga sya at tumingala sa bride nya na umiiyak pa rin.

"Napakaiyakin talaga ni Tarra, kuya." Komento ni Thine.

"But at least it's tears of joy." Ngiti ni Drew sakanya.

"Pero sige ibubuod ko nalang.. Noong college ako, unang kita ko palang sayo gusto na kita.. Wala lang talaga akong lakas ng loob dahil first time kong magseryoso non.. But RK told me to pursue you.." Tumingin sya sa akin at ngumiti.

"I never thought he have something against me and he'll make us his cards, to play with."

"Our relationship back then was totally a disaster rollercoaster ride, thanks to him." He roll his eyes and make face. Natawa nalang ako at ang lahat ng tao.

"But I'm glad he did those things to us. Sa sobrang dami ng pinagdaanan natin masasabi kong worth it ang moment na to."

"We broke up, you leave, you marry someone else, I find someone else, you came back again, she cheated on me, my feelings for you came back.. but look at us now.. I'm saying my vow to you and you're crying again.. but I know it's because you are just too happy.. I'm happy too. Very."

Huminga ako ng malalim at umiling. "Mas cheesy ka pa rin sakanya babe. Remember your vow to me?" Hinalikan ko sya sa noo at ngumiti sakanya.

"Of course baby."

"I want you to know that I love you with everything I have, with all I am. I can't imagine life without you anymore. I can't be happy without you anymore. It's like you hold every thing in me and without your touch I can't able to function well, I mean I can't function at all." Pinunasan nya ang luha nya.

"T-this is it.. We made it here.. Thank you God we got here after everything we been through." By the time he finish the sentence ay humahagulgol na sya ng iyak.

"I'll promise to be a good husband, to be a better man, to be faithful to you with all my life. I will love you every second of every day. I love you so much Tarra."

Ng tumingin ako sa paligid ay napansin ako ang pag iyak ng malalapit na kaibigan namin, pati na rin ng mga pamilya ng dalawa.

"Ang dami mo namang sinabi eh.." Natatawang iyak ni Tarra.. Nagtawanan ang lahat dahil sa itsura nya.

"Alam mo ba? Ayoko ng mabuhay ng wala ka. Okay lang umiyak ako araw araw basta kasama kita. Haharapin ko ang lahat ng dadating na problema sa atin basta ba hawak ko ng ganito ang kamay mo." She held Justin's hand and kiss his knuckles.

"Alam mo bang ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Kahit sobrang gulo ng naging love story natin, wala akong pinagsisisihan kasi eto ka, kasama ko, mahal mo ko higit pa sa inaasam ko. You're my great love, my soulmate, my everything.. I will give you all of me. That's because I love you."

After they exchange rings ay palakpakan ang bumalot sa buong simbahan. Biglang umiyak si Zerine ng pagkalakas lakas kaya minabuti kong lumabas na muna ng simbahan para hindi maabala ang natitira pang bahagi ng seremonya.

Ng lumabas ako ay naaninag ko ang ex ni Justin na si Marra. Umiiyak ito habang hilahila ng lalaking alam ko ay ex nya, si Tristan. Panay ang pagpupumiglas ni Marra at paglingon sa simbahan.

"Come on Marra! Let them be!"

"No Tristan!"

"Akala ko ba mahal mo ko? Bakit hindi mo nalang sila hayaan at mag umpisa nalang tayo ng panibago Marra! I can marry you! I can give you the life you want! Hindi mo kailangang magmakaawa sakanya! Mahal kita and I know that you know it! Tama na to! Please. Kasal na sya sa iba." Binitawan sya nito pero imbes na ituloy ang planong pumasok sa simbahan at manggulo ay napaupo ito.

"Shhh baby." Pagtahan ko sa anak ko habang nanonood.

"It's just your ego Marra. Hindi mo mahal si Justin. Ako ang mahal mo. You just use him to forget everything about me."

"Tama na." Umupo ito at niyakap ang ex girlfriend. Napatingin si Tristan sa akin at napatango, I nod back to him. Inalalayan nya si Marra patayo at naglakad papunta sa parking ng mga sasakyan sa hindi kalayuan.

I remember when I told Tarra that she will be happy when time comes. That when I said to Justin that things will be alright.

--

To be continued..