Kulun Tanrıçasına aşık olduğu yaralı bir aşk hikayesi;
Kadın; herkesin kaderini yazmıştı. Çünkü kaderin kalemi onun elindeydi.
Adam; Tanrı'dan nefret etmişti. Çünkü kaderini yazan Tanrı'dan başkası değildi.
- İçerik uyarısı! 🔊🚫
Hikaye tamamen 1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sahne müziği: Habits (Interlude) - B-R-E the Rapper
♦️♦️♦️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu fark etme ihtimalı yok olmasına rağmen kalın perdelerin arkasında gizlenerek, ikinci katın penceresinden haşinle uzaklaşmakta olan adamı gözlerini kısarak dikkatle izliyordu genç kız. Yumruklarını öfkeyle sıktığında avucunun içinde ezilen kalın perdelere rağmen tırnaklarının tenine battığını hissedebiliyordu.
O adam her kimse sabahın erken saatinde buraya gelmişti. Omzunda taşıdığı simgenin ne anlama geldiğini gayet iyi biliyordu.
O adam Kraliyet ailesinden biriydi.
O kibirli adam her kimse kendisini esaslı birisi olarak gördüğü dik duruşundan, özgüven dolu adımlarından, geniş gergin omuzlarından belliydi.
Bu yüzden alt kata inmemişti. O tekin olmayan adam her kimse buradan defolup gidene kadar odadan çıkmayarak beklemek akıllıca olurdu.
Şimdiyse o uzaklaşırken Alexandra arkasından onu inceleyerek bakıyordu. Omuzlarının nasıl gergin olduğunu, adımlarını nasıl öfkeyle yere vura vura yürüdüğünü görebiliyordu. Sanki öfkesini topraktan çıkarmaya çalışıyordu.
İnsanların zihinlerini okuyabildiğinden belli bir düzeyde hangi duyguyu yaşadıklarınıda hissedebiliyordu. Ve bu adamın kalbinde hiçte iyi duygular beslemiyordu.
Öfke, kin, nefret, kibir, kıskançlık, açgözlülük, yenilgi ve de az da olsa hayalkırıklığı...
Bu adam her kimse ruhundaki kargaşayı hissedebiliyordu. Adeta içinde bir savaş veriyordu.
İçindeki öfkesi yenilgisi yüzündendi. Ve bunu içten içe bildiği içindi bu yanardağ gibi olan öfkesi.
Alexandra gülmeden edemedi.
Kaybettiğini bilmesine rağmen aynı onun gibi savaşmaya devam eden insanlar vardı demek. Neredeyse kalbi sızladı bu egosu tavan yapmış olan adama uzaktan bakarken... Soğukça gülümseyerek yavaşça perdeleri örttü. Kenarda duran büyük boy aynasından tekrar yansımasına baktı.
