နှင်းဆီနီနီ (Completed)

Part 3

မနက်မိုးလင်းတော့ထုံးစံအတိုင်းခွန်း၏အမေသည်လာနှိုးလေသည်ယနေ့တွင်တော့ခွန်းတစ်ယောက်ကျောင်းသွားရန်တက်ကြွနေသည်သူမနှောင်းကိုတွေ့ချင်သည်ဘာလို့ရယ်မှန်းမသိနှောင်းရိပ်မေဆိုသည့်အမျိုးသမီးအားအမြဲမြင်တွေ့နေချင်မိသည်။

"အမေ သမီးမနက်စာမစားတော့ဘူးသွားတော့မယ်"

"နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်စားသွားပါသမီးရယ်အစာမရှိပဲခေါင်းမူးနေမယ်"

"သမီးကျောင်းရောက်ရင်၀ယ်စားလိုက်မယ်အမေ"

"ဒါဆိုစားဖြစ်အောင်စားနော်"

"ဟုတ် သွားတော့မယ်နော် အဖေလိုက်ပို့မာလား"

"ဒီနေ့အဖေလိုက်မပို့နိုင်ဘူးသမီးရယ်သမီးအဖေအစောကြီးသွားရတာမို့"

"ဒါဆိုလမ်းလျှောက်ပဲသွားတော့မယ်နော်"

"ဖြစ်ပါ့မလားအမေလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"

"အရမ်းကြီးဝေးတာမဟုတ်ပါဘူးအမေရယ်လမ်းလျှောက်သွားမယ်သမီးလမ်းလျှောက်ချင်လို့ရယ်"

"ဒါဆိုလဲဂရုစိုက်သွားနော်"

"ဟုတ်သွားပြီနော်"

ဒီလိုနဲ့ခွန်းအိမ်ကထွက်လာသည်လမ်းတစ်လျှောက်တွင်လည်းတီချယ်နှင့်တွေ့ရမှာမို့စိတ်ထဲပျော်နေမိသည်။ထို့နောက်ကျောင်းနားမရောက်ခင်ခွန်းမြင်လိုက်ရသောကျောပြင်လေးကြောင့်ရင်ထဲမှာလိပ်ပြာလေးတွေပျံပြေးသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ထိုကျောပြင်ပိုင်ရှင်လေးနောက်ခွန်းအမြန်ပင်လိုက်မိသည်။

"တီချယ်"

"ဟင် ကလေး လမ်းလျှောက်လာတာလား"

"ဟုတ် ဟိုလမ်းလျှောက်ချင်လို့တီချယ် တီချယ့်ခြင်းတောင်းပေးခွန်းကိုင်ပေးမယ်"

"ရပါတယ် တီချယ့်ဘာသာကိုင်လိုက်မယ် ကလေးညောင်းလိမ့်မယ်"

"ဟင့်အင်း တီချယ့်အတွက်ဆိုမညောင်းပါဘူး"

ခွန်းဆိုလိုက်သည့်စကားကြောင့်တီချယ်ဟာပြုံးသည်။နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးသည်။ပါးချိုင့်သေးသေးလေးဟာလဲထင်းကနဲပေါ်လာသည်ခွန်းသူမမျက်စိရှေ့ကထိုအမျိုးသမီးကိုငေးလို့မ၀ဖြစ်နေသည်ထိုအမျိုးသမီးဟာဒီနေ့တွင်လည်းသိပ်လှသည်မနေ့ကလိုဆံပင်လေးမစီးထားပဲလူကြီးဆန်ဆန်ထုံးထားသည်မို့တစ်မျိုးလေးကျက်သရေရှိပြီးလှနေသည်။ထုံးထားသည့်ဆံထုံးထက်တွင်လည်းနီရဲရဲနှင်းဆီတစ်ပွင့်အားပန်ဆင်ထားလေသည်။မဆီမဆိုင်သူမ၏‌ဆံထုံးထက်ကနှင်းဆီပွင့်လေးကိုမနာလိုဖြစ်မိသည်ထိုအမျိုးသမီးသည်တစ်စိမ့်စိမ့်ငေးကြည့်လေကြည့်လို့မ၀နိုင်လောက်သည်အထိကိုခွန်းအမြင်မှာလှသည်။