နှင်းဆီနီနီ (Completed)

Part 13

"ချယ်ရေ ခွန်းလာပြီ"

ကျောင်းပြန်ဖွင့်ပြီမို့ထုံးစံအတိုင်းခွန်းချယ့်အိမ်ကိုကျောင်းတူတူသွားရန်လာခေါ်တော့သည်။

"ဟယ် ‌အစောကြီးပဲကလေးရယ်"

"ဟီး ချယ့်မျက်နှာလေးကိုမြင်ချင်လွန်းလို့မနက်စာတောင်မစားပဲထွက်လာတာ"

"ဒါဆို ဘာမှစားမလာဘူးပေါ့ ဒါဆိုချယ့်အမေမုန့်ဟင်းခါးအစောကြီးထချက်ထားတယ် တူတူစားရမယ်လာ"

ထိုသို့ပြောပြီးခွန်းလက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့သူမလေးလက်တွေဟာအေးစက်လို့နေသည်။

"လက်ဖျားတွေကအေးစက်နေတာပဲကွယ်နေမကောင်းဘူးလား"

"ကောင်းပါတယ်ချယ်ရဲ့ ရင်ခုန်လို့လေသိလား ချယ်ကအခုလိုခွန်းလက်ကိုကိုင်ထားတော့ရင်အခုန်လွန်ပြီးရူးတော့မလားပဲ"

"ပိုပြန်ပြီ"

"ဘယ်နားပိုတာလဲမပိုပါဘူးနော် နားထောင်ကြည့်မလားရင်ခုန်သံတွေကို အပြင်ကနေတောင်အတိုင်းသားကြားရတယ်"

"တော်ပါပေါက်တက်ကရတွေ"

"ပေါက်တက်ကရမဟုတ်ဘူး ချစ်နေတာဗျချစ်နေတာ"

ထပ်မံ၍ရှက်ရပြန်တာမို့မျက်လွှာကိုအသာချမိပြန်သည်။

"အိမ်ထဲမ၀င်တော့ဘူးလား အဲ့လိုပဲရှက်နေတော့မှာလားအပျိုကြီးရေ"

"ဘာတုန်း ၀င်ပေါ့ဘယ်သူကမ၀င်နဲ့ပြောလို့လည်းသူများကိုလာပြီးတော့ဟွန့်"

နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာရန်ပြန်တွေ့နေပုံမှာသိပ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းသည်။

"ဟောသမီးလေး လာ ဒီမှာအန်တီ့လက်ရာရှယ်စားနော်"

"ဟုတ်ကဲ့အန်တီ ခွန်းမုန့်ဟင်းခါးအရမ်းကြိုက်တာရယ်"

"ဒါဆို ကြိုက်သလောက်သာစား"

"ကလေး များများစားနော်"

"ဟုတ်ချယ်"

ခွန်းသည်မုန့်ဟင်းခါးကြိုက်သူမို့အားရပါးရစားလိုက်သည်။ထို့နောက်နှောင်းနှင့်အတူကျောင်းသွားကြလေသည်။

"ချယ်"

"ရှင့်"

"ချစ်တယ်"