Part 5

233 9 0
                                    

နှောင်း ခွန်းကိုလမ်းထိပ်ပို့ပြီးအိမ်သို့ရောက်သော်။

"သမီး အဲ့ကလေးလေးကိုအိမ်မာစာခေါ်သင်မှာဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်အမေ ကလေးကအစကသူ့အိမ်မှာလိုက်သင်ပေးဖို့ပြောပေမယ့် သမီးကအမေ့ကိုစိတ်မချလို့လေဒီရက်ပိုင်းအမေကနေကောင်းတာမှမဟုတ်တာ"

"အမေကဘာမှမဖြစ်ပါဘူးစိတ်မပူပါနဲ့သမီးရယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အိမ်ခေါ်သင်မယ်ဆိုတော့လည်းသင်ပေါ့ကလေးလေးကလိမ္မာမဲ့ပုံလေးပဲ အမေတော့ချစ်တယ်ရယ်"

"ဟုတ်တယ် ကလေးကလိမ္မာတယ်အမေရဲ့စာလဲတော်တယ်"

"အေးပါအေးပါ နားတော့"

"ဟုတ်အမေ"

တစ်ဖက်တွင်ခွန်းကတော့တီချယ့်အကြောင်းတွေးရင်းပျော်လို့နေသည် ခွန်းသစ္စာချိုတစ်ယောက်ဆေးမမှီတော့ပါ။

"အမေသမီးတီချယ့်အိမ်မာစာသွားသင်မာနော်"

"ဟင် အိမ်ခေါ်မသင်ဘူးလားသမီးရဲ့"

"တီချယ့်အမေကနေသိပ်မကောင်းတော့တီချယ်ကစိတ်မချလို့တဲ့အမေ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တီချယ့်အိမ်ပဲသွားသင်မှာ တီချယ်နဲ့ပဲသင်မှာ"

"ဟုတ်ပါပြီတော် ဘယ်သူကရောမသင်ခိုင်းမှာကျစာသာသေချာလိုက်လုပ်ကြားလား"

"ဟုတ် ဒါနဲ့အဖေကပြန်မလာသေးဘူးလား ညစာစားချိန်တောင်ကျော်နေပြီဟာကို"

"သမီးအဖေနောက်ကျမယ်လို့အမေ့ကိုဖုန်းဆက်ပြောထားတယ်"

"အော် ဒါဆိုသမီးစာသွားလုပ်ပြီနော်"

"သွားလုပ်ပါရှင်"

ခွန်းအပေါ်ထပ်သို့တက်ကာစာလုပ်ရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

"ဝါး အိပ်တောင်အိပ်ချင်လာပြီ ငါစာလုပ်နေတာနဲ့ဘယ်ချိန်ရှိပြီလဲတောင်မသိ ဟ 10နာရီတောင်ခွဲပြီးနေပြီ တယ်တော်တဲ့ငါပါလား ဘာလို့ဒီလောက်ထိစာလုပ်နိုင်ရတာလဲ အရမ်းတွေတော်နေတော့နေရတောင်ခက်နေပြီ"

ခွန်းတစ်ယောက်သူမကိုယ်သူမချီးမွန်းခန်းဖွင့်လို့မဆုံးနိုင်ပါ။ထို့နောက်စာလုပ်ရတာညောင်းလာသည်မို့အိပ်ရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နှင်းဆီနီနီ (Completed)Where stories live. Discover now