ခွန်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီးခနကြာသော်အမေနှင့်အတူသွားရန်ပြင်ဆင်နေရတော့သည်။
"အဖေရောမလိုက်ဘူးလားအမေ"
"သမီးအဖေကကိစ္စလေးရှိလို့မလိုက်နိုင်တာ"
"အော်ဟုတ် ဒါဆိုသမီးချယ့်ဆီဖုန်းဆက်လိုက်အုန်းမယ်နော်"
"ဘာလုပ်ဖို့ဆက်မှာလဲ"
"မလာဖြစ်တော့ကြောင်းပြောမလို့လေ"
"မြန်မြန်ပြော"
"ဟုတ်"
ခွန်းသူမအခန်းဆီသို့တက်သွားပြီးနှောင်းဆီသာဖုန်းဆက်လိုက်တော့သည်။
"ဟယ်လိုကလေး"
"ခွန်းပြောစရာရှိလို့ချယ်အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလားဟင်"
"ကျောင်းမှာပဲရှိသေးတယ်ကလေးရဲ့ပြောလေ"
"ခွန်းဒီနေ့မလာနိုင်တော့ဘူးလို့ပြောမလို့ချယ်"
"ဘာဖြစ်လို့လဲကွယ်"
နှောင်းအသံလေးဟာသိသိသာသာတိုးကျသွားသည်ကိုခွန်းသတိထားမိသည်။
"အမေနဲ့သွားစရာရှိလို့ ခွန်းအဖိုးနဲ့အဖွားဆီသွားရမှာမို့လို့ချယ်"
"ဒါဖြင့်လဲဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလဲကွယ်သေချာဂရုစိုက်သွားနော်ကလေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါချယ် အော်ချယ်"
"ပြောပါရှင့်"
"အာဘွားပေး"
"အိုကျောင်းမှာပါဆိုကလေးလေးရဲ့"
"ချယ်ကလဲဘယ်သူမှမရှိတဲ့နေရာမှာတိုးတိုးလေးပေးလို့ရတယ်လေ"
"အဆိုးလေးရယ်သိပ်ဆိုးတာပဲ"
ခွန်းဟာအဲ့သလိုဂျစ်ကန်ကန်ကလေးမလေးပါလိုချင်တာကိုမရရအောင်ပူဆာတက်သည်။
"အာဘွားရှင့်အာဘွား ကဲကျေနပ်ပြီလားကလေးစုတ်"
"ဟီးကျေနပ်ပြီခွန်းလဲအာဘွားပြန်ပေးမယ် အာဘွားချစ်တယ်"
"ချယ်လဲထပ်တူပါကွယ်"
"အာ့ဆိုဒါဘဲနော်ချယ်"
"အင်းကလေးလေး"
ခွန်းဖုန်းချလိုက်ပြီးအမေနဲ့သွားဖို့ပြင်တော့သည်။
YOU ARE READING
နှင်းဆီနီနီ (Completed)
Non-FictionAge gap သံသရာတစ်ကွေ့မှာသေချာပေါက်ပြန်လည်ဆုံစည်းကြမယ်မဟုတ်လားမောင်
