Our Beautiful Constellation

57 - The stars sacrifices for love

57 - The stars sacrifices for love

Cephues POV

Flashback

"Bobo ka talaga!"

"Aww! I know I'm dumb but you don't have to hurt me like that. I'm still a patient here." Reklamo ko kay Arsianna, binatukan niya kasi ako.

"At nauubusan na rin ako ng pasensya sa'yo" she bit her lower lips and widened her eyes which speaks volumes of what she's feeling right now.

Gigil na gigil na siya sa'kin for sure kaya I just pouted like a kid at inirapan naman niya ako.

"Who on earth would go somewhere all alone in the middle of the night?! Nakakainis ka!" Umupo siya sa sofa saka humalukipkip, masama niya akong tinignan.

I'm currently at the hospital after my own mother almost killed me. Hindi ko naman siya sinumbong dahil may kailangan pa ako sa kanya and I know she's not gonna talk kapag nahuli siya ng mga cops.

She's a freaking psycho e.

I still can't believe that my own mother, who carried me for 9 months in her stomach, would try to kill me when all I want is to know the truth about the woman I love.

"Just so you know, I hate you and your girlfriend!" Mas lalo pa akong ngumuso nang sinabi niya ang mga bagay na iyon.

"I'm telling the truth, hindi fan ni Hyacinth ang sumaksak sa akin"

"Huwag mo ng paktakpan, may mga witness." Naiinis naman niyang sabi, napairap nalang ako. Kanina ko pa rin sinasabi ang totoo sa mga cops na hindi naman talaga fan ng girlfriend ko ang nagtangkang pumatay sa akin pero ayaw nilang maniwala.

I can't tell them it's my mother dahil nga may kailangan pa ako sa kanya kaya heto ako ngayon being so hopeless.

"Where's your girlfriend btw? Dalawang araw ka ng naririto. Ano walang sagap na balita? Hindi hinahanap?"

"Maybe she's just busy. Hayaan mo na, hindi pa naman ako patay para dalawin-" hindi ko na naipagpatuloy ang biro ko when Arsianna throw a pillow right on my face, dahil sa lakas nito ay nahulog ako sa kama.

Tangina, bwiset na basketball player 'to!

"Holy shit, I'm so sorry!! OMG!" Nag panic din naman agad siya when I fell down. Tinulungan niya akong tumayo at bumalik sa kama.

As usual, I act like a child na nagtatampo, masakit kaya mahulog sa kama.

"Sorry na, bakit kasi ang hina mo ngayon" napaka nonchalant talaga nito at ang sungit pa.

Bakit ba lapitin ako ng masungit na babae?

"Eh? I was stabbed." I reminded her of the wound I have, she pinched her nose bridge and roll her eyes.

"Kumain kana nga lang. Sumasakit ang ulo ko sayo." Inabot niya sa akin iyong mga prutas na talagang binili niya for me. She's my first ever visitor ngayong nasa hospital ako.