Our Beautiful Constellation

4 - The stars are yellow

4 - The stars are yellow

Cepheus POV

[Umuwi kana sa asawa mo]

Iyon ang huling sambit sa akin ng Dad ko sa akin. Syempre nakipagtalo ako pero at the end talo ako!

Kaya heto ako ngayon at nagmamaneho pauwi. Nag-iinit na ang ulo ko pero I tried calming myself down by blasting music. Kumalma naman ako pero konti lang, mag paint nalang siguro ako mamaya pag-uwi sa mansion namin.

I'm honestly not ready to be on the same roof with that Montgomery woman, not just because I hate her, dahil na rin siguro sa hindi naman ako sanay na may kasamang ibang tao sa bahay.

All my life, si Dad lang ang kasama ko and a few maids of ours. Madalas wala pa si Dad because of his works kaya parati akong mag-isa sa bahay.

I never talked to our maids or driver, I just stayed in my room all day and all night long. I actually never imagine I have a childhood like that. I'm all alone and it's kind of boring.

I also couldn't recall having even a friend back in my childhood days. Kaya nga when I got to live by myself sa gift house na iyon, I learned everything I have to. Magluto, maglinis ng bahay, mamalengke, as in lahat inaral ko.

Even doing the laundry even though ilang metro lang ang layo ng laundry shop sa mansyon na iyon. I don't want a maid and a driver as I don't know how to strike a conversation or get close with them.

I prefer being alone or with those people I'm close with.

Arriving at our mansion, bumukas ang gate ng walang tao dahil automatic naman ito. The gate has this camera that will scan your plate number and kapag nakita ito sa database ay papasok ito. As for now, lahat naman ng car ko na nasa garage and my bikes were all registered in my AI's files.

Pag-park ko sa garage ng kotse ko ay nagtungo agad ako sa loob ng bahay. Hindi na ako kumatok nang pumasok ako sa may pintuan.

Nagtungo ako sa living room dala ang maleta ko. Madilim ang buong silid kaya naman kumunot ang noo ko.

Akala ko ba nandito siya?

"Alexa, turn on the lights" utos ko sa aking AI, nang magbukas ang ilaw ay muntik pa akong atakihin sa puso nang masilayan kong naka upo lamang sa couch ang babaeng hinahanap ko. Naka cross arms and legs pa.

Meron ding asong golden retriever na nakaupo sa tabi niya sa sahig at nakatitig din sa akin. Pareho silang masama ang tinitingin.

"Jesus!! OMG, don't scare me like that!" Reklamo ko naman saka humawak sa aking dibdib. I let out a sigh of relief and stroked my hair to the side.

Hyacinth raised her eyebrow at me and so is her chin. Naka poker face din siya and that's when I realized she's just wearing a long silk nightgown with sleeves. Meron pa itong pasimpleng logo ng SERIO sa mismong sleeves.

"sei finalmente venuta. I thought you were going to abandon your wife." Her voice sounds a little deeper when she spoke in Italian, but then it changes and goes a little higher when she spoke in English.