Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her insan kendisine yakışanı yapar, çünkü kalite asla tesadüf değildir." - T. S. Eliot -
🎶
• Göktuğ Kalkan •
1 Hafta Sonra
Bugün sonuçlar açıklanmıştı. Ailemize kesin olarak giren iki kişi daha eklenmişti. Bunun enerjisi ve mutluluğuyla erkenden uyanmış, aldığım pozitif haberiyle de daha çok keyiflenmiştim. Şimdi ise Oğuz ve Selim Ankara'yı biraz gezmek için gitmişti.
Ben ise birazdan yetimhaneye gidecektim. Önce ikizlerin kararlarını öğrenecek, ondan sonra o karara göre hareket edecektim.
Tek umudum bizimle gelmeyi kabul etmeleriydi.
Reddederlerse, yıkılırdım. Zaten Kaan tarafından büyük hasar alıyordum. İkizler de eklenirse yıkılırdım. O kadar güçlü değildim.
Sabah uyandığımdan beri hazırlık yapıyordum. Önce kaldığımız evi düzenleyip daha sonra hazırlanmıştım ve bu süre içinde de hiç telefonu elime alamamıştım. İşte şimdi yeni yeni alıyordum.
Bir dakika!
Bir dakika ne!?
Kaan bana mesaj atmış ve bir şans vermiş...
Derin, çok derin bir soluk çektim içime. Tüm oksijeni vücuduma depolayacak kadar fazla. Elim ayağım titremeye başladı. Zangır zangır titreyen ellerimin arasından telefonu tutamayıp düşürdüm. Betona çarpıp kırılan telefonun sesi bile kendime getiremedi beni...
Ardından vücudumu da kontrol edemedim. Telefon kadar ses çıkarmasada düştüm iki dizimin üstüne. Şaşkınlıktan ağzım açık boş boş bakıyordum önüme.
KAAN BİZE ŞANS VERMİŞTİ!
Hızla kafamı iki yana sallayıp düştüğüm yerden doğrulmadan önce telefondaki sim kartını çıkarttım. Telefon zaten mehvolmuştu bari sim kart boşuna gitmesin.
Yerden kalkıp hızlı adımlarla evin dış kapısına ilerledim. Dış kapıyı açar açmaz karşıma geçen iki koruma ellerini önlerinde birleştirdiğinde ortaya karışık bir şekilde direkt konuştum. "Bana yeni bir telefon alıp gelin, hızlı olun biraz."
Tekrar arkamı dönüp salona geçerken arkamdan birisinin uzaklaşan adım sesleriyle birisinin kapıyı kapatmasıyla çıkan sesi duydum. Salona geçip gri renkteki koltuğa oturdum. Dirseklerimi dizlerime koyup düşünmeye başladım.
