Αγγελικά πλασμένοι

Αν έχεις το θάρρος

Προειδοποίηση (γιατί κατά βάθος είμαι καλός άνθρωπος) σε αυτό το κεφάλαιο θα εκνευριστείτε.
Καλή ανάγνωση :)

Την καλεί ξανά στο κινητό, αλλά βγαίνει και πάλι ο τηλεφωνητής. Δεν αντέχει άλλο να ακούει αυτήν την ψυχρή φωνή να του μιλάει, αντί να ακούει την δική της.

Κλείνει την συσκευή και μετά την πετάει παραδίπλα, στον καναπέ. Πέρασαν ώρες από τον καβγά του με την Δήμητρα, και ακόμα δεν έχει ηρεμήσει.

Ήθελε να της μιλήσει λίγο. Ίσα να ακούσει την φωνή της. Πίστευε ότι αυτό θα τον ηρεμούσε.

Το τηλέφωνό δονείται, ξαφνικά, ενημερώνοντας τον πως έχει ένα μήνυμα. Αμέσως τεντώνεται ώστε να το ξανά πιάσει. Προς μεγάλη του έκπληξη, το μήνυμα είναι από εκείνην.

"Τι θες;"

Διακρίνει κάτι περίεργο στον τρόπο που γράφει. Παρόλα αυτά, της στέλνει μια απάντηση.

"Θέλω να σου μιλήσω."

Το στέλνει και περιμένει. Αργεί λιγάκι, αλλά του απαντάει.

"Τι έγινε; Δεν έχει ορεξούλες το Κατερινάκι απόψε;"

Πιάνει την ειρωνεία της, κι ας μην βρίσκεται κοντά της. Ήταν ακόμα επηρεασμένος από τον καβγά με την Δήμητρα, και τα μηνύματα της Μυρτώς.... δεν του έδιναν καμιά βοήθεια.

"Μυρτώ, θέλω να σε δω. Μόνο εσένα."

Η ανάγκη του να βρεθεί κοντά της, τον κάνει στην κυριολεξία τυφλό. Δεν μπορεί να δει τα σημάδια. Η καλύτερα, δεν θέλει να τα δει.

"Είμαι έξω."

Τώρα άργησε πραγματικά να του απαντήσει. Ο Αντρέας παραξενεύεται.

"Που;"

Στέλνει απλά αυτή την λέξη. Περιμένει. Αργεί και πάλι να του απαντήσει. Απ' ό,τι φαίνεται.... δεν του λέει ψέματα, δυστυχώς. Το κορμί του τσιτώνεται σε αυτήν τη συνειδητοποίηση. Το τηλέφωνό δονείται.

"Σε ένα μπαράκι."

Στέλνει αυτό, και αμέσως μετά, στέλνει την διεύθυνση του μπαρ.

"Θα έρθεις; Η μήπως δεν θα σε αφήσει η Κατερίνα;"

Πετάει την μπηχτή της σε ένα ακόμα μήνυμα. Ο Αντρέας κλείνει την συσκευή του και μετά σηκώνεται για να ετοιμαστεί.

Μπορεί να ήταν ακόμα χάλια ψυχολογικά, και τα μηνύματα της να τον προειδοποιούν για κάτι κακό, όμως εκείνος αποφασίζει να τα αψηφήσει όλα. Θα πάει να τη βρει.