Αγγελικά πλασμένοι

Με αλλάζεις

Βγαίνουν έξω από το μπαρ, με τον Αντρέα να την σέρνει, ουσιαστικά από το χέρι. Η Μυρτώ γελάει, ενώ ακουμπάει την πλάτη της στον τοίχο.

Δεν γνώριζε τι την έκανε να διασκεδάζει τόσο πολύ, πάντως, είχε την ικανότητα να του τσιτώσει περισσότερο τα νεύρα.

«Τι κάνεις ρε; Τι είναι αυτά που κάνεις;» Φωνάζει, ανεμίζοντας τα χέρια του.

Η Μυρτώ αισθάνεται πως οι ρόλοι τους άλλαξαν δραματικά. Ξαφνικά, ο Αντρέας είναι ο πατέρας της, κι εκείνη είναι το άτακτο παιδί, που θα το τιμωρήσει για κάποια αταξία.

Χαμογελάει στραβά, αδιαφορώντας για την δολοφονική του ματιά.
«Τι κάνω, δηλαδή;» Αναρωτιέται, παντελώς αναίσθητη.

«Πας και τρίβεσαι στον κάθε τυχόντα!» Ο Αντρέας σκύβει προς το πρόσωπο της. Και δεν έχει καμία ερωτική διάθεση η κίνηση του.

«Και που ξες αν ήταν ο κάθε τυχόντας; Μπορεί εγώ να τον γνώριζα.» Συνεχίζει να παίζει με τα νεύρα του, τεντώνοντας όσο περισσότερο μπορεί το σχοινί.

Ο Αντρέας αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα. Δεν μπορεί αυτή να είναι η ίδια κοπέλα που φλέρταρε μαζί του. Μπροστά του αντικρίζει μια ξένη γυναίκα, με αρρωστημένα ένστικτα.

«Είσαι γελοία, Μυρτώ! Αυτό που κάνεις....» Ξεσπά, πιέζοντας τα χείλη του για να μην συνεχίσει.
«Είναι ανήθικο.» Αλλά το κάνει.

Γυρίζει την πλάτη του προς εκείνη, αποφεύγοντας σκόπιμα να την κοιτάζει. Εκείνη διπλώνει τα χέρια κάτω από το στήθος της. Το ποτό την ζαλίζει λίγο, αλλά σκέφτεται πολύ καθαρά αυτή την στιγμή για να του απαντήσει.

«Κι αυτό που κάνεις εσύ μαζί μου είναι ανήθικο.»

«Δεν είναι το ίδιο!» Αποκρίνεται φωναχτά, επιστρέφοντας ξανά το βλέμμα του επάνω της.

Η Μυρτώ ρουθουνίζει ειρωνικά, υπομειδιώντας.
«Προφανώς και δεν είναι.» Συμφωνεί μαζί του. Το κατσούφιασμα του γίνεται πιο έντονο.
«Εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω καμία Κατερίνα να με περιμένει.» Συμπληρώνει.

Το θάρρος του μειώνεται αισθητά. Είχε μια μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτό που μόλις ξεστόμισε. Εκείνη δεν ήταν δεσμευμένη, ναι. Αλλά είναι λάθος, που να πάρει! Είναι λάθος να φλερτάρει με άλλους, ενώ δίνει το σώμα της σε μένα!

«Και για να αναλύσουμε καλύτερα την κατάσταση. Γιατί με αποκαλείς ανήθικη;» Τον ρωτάει, σαν να διάβασε τις σκέψεις του.
«Κάναμε κάποια συμφωνία οι δυο μας; Υπέγραψα κανένα συμβόλαιο μονογαμίας μαζί σου, και δεν το θυμάμαι;» Όσο ειρωνικός κι αν είναι ο τόνος της, και πάλι, τα λόγια της έχουν βάση.