Αγγελικά πλασμένοι

Η πρόταση

Το επόμενο πρωινό, βρίσκει τον Αντρέα εξαντλημένο στο γραφείο του. Εκεί είχε βγάλει την υπόλοιπη νύχτα. Δεν ήθελε να επιστρέψει στο σπίτι του, προτιμούσε να μείνει εκεί μέσα, κλεισμένος απ' τον κόσμο.

Τρίβει το μέτωπο του, σκεπτόμενος αυτό που συνέβη εχθές το βράδυ. Του φαινόταν σαν ψέμα η πρόταση γάμου. Δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί και καλά, αφού ο πεθερός του φρόντισε να ξεχάσει οτιδήποτε αφορούσε τον γάμο. Οι δουλειές των Βρεττών έμπαιναν πάντοτε εμπόδιο μπροστά του, λες και γινόταν επίτηδες.

Η γραμματέας χτυπά δειλά την πόρτα του. Ο Αντρέας συνεχίζει να βυθίζεται στις σκέψεις του, χαμένος από οτιδήποτε πραγματικό.

Αφού δεν λαμβάνει απάντηση, η κοπέλα παίρνει την πρωτοβουλία να μπει από μόνη της.
«Αντρέα;» Προφέρει με έκπληξη το όνομα του, μόλις παρατηρεί τον αναμαλλιασμένο άντρα απέναντι της.

Με το ζόρι ισιώνει την πλάτη του.
«Έλα μέσα, Ελίνα.» Της επιτρέπει την είσοδο.

Η κοπέλα πηγαίνει να σταθεί απέναντι από την έδρα του.
«Είσαι καλά; Σε βλέπω λίγο κομμένο.» Δεν μπορούσε να κρύψει την έγνοια της.

Ο Αντρέας χαμογελάει αχνά.
«Κουρασμένος είμαι.» Την πληροφορεί.

Ήξερε πως η Ελίνα του είχε μια ιδιαίτερη συμπάθεια. Τέσσερα χρόνια από τότε που έστησε το γραφείο, και αυτή ήταν μαζί του απ' το μηδέν. Σήμερα, όμως, θα έληγε μια για πάντα η συνεργασία τους.

«Τέλος πάντων. Πες μου.» Την παροτρύνει να μιλήσει.

Εκείνη βολεύεται σε μια από τις δύο καρέκλες, εστιάζοντας περισσότερο στο πάτωμα του γραφείου.

«Δεν σου έχω και πολύ ευχάριστα νέα.» Ο πρόλογος προβληματίζει τον Αντρέα.

«Δηλαδή;» Την ρωτάει.

Η Ελίνα παίρνει μια βαθιά ανάσα, με τα δάχτυλα της να μπλέκονται μεταξύ τους. Ολόκληρο το βράδυ σκεφτόταν πως να του το πει. Δεν ανησυχούσε για την αντίδραση του, ήξερε πόσο καλός είναι ο Αντρέας. Αλλά δεν ήθελε να παρατήσει και το γραφείο. Το πονούσε αυτό το μέρος.

Στυλώνει το βλέμμα της στο σκοτεινό δικό του.
«Σε μια βδομάδα φεύγω, Αντρέα.» Του το λέει.

Ένα απαλό συνοφρύωμα σχηματίζεται ανάμεσα στα φρύδια του.
«Τι εννοείς φεύγεις; Που πας;» Ακούγεται μπερδεμένος.

Οι ώμοι της Ελίνας πέφτουν. Δυσανασχετεί που πρέπει να το αναλύσει.
«Πήρε μετάθεση το αγόρι μου για Κρήτη, και....» Οι λέξεις σβήνουν στην συνέχεια της πρότασης της.