Το ζευγάρι επιστρέφει μαζί στο διαμέρισμα του Αντρέα. Αφήνουν συγχρονισμένα τα παλτά τους στην κρεμάστρα, και μετά εκείνος αποφασίζει να κάνει την ερώτηση τους ενός εκατομμυρίου.
«Πως σου φάνηκε;» Την ρωτάει με ενθουσιασμό. Η Κατερίνα προπορεύεται στο σαλόνι.
«Ε, καλή.» Ο τόνος της βγαίνει ξεκάθαρα ειρωνικός.
«Μόνο;» Ο Αντρέας κάνει το λάθος να το συνεχίσει.
«Ε και τι άλλο θέλεις να σου πω ρε Αντρέα;» Γυρίζει απότομα, αντιμετωπίζοντας το κατσουφιασμένο του πρόσωπο.
«Γιατί έχεις νεύρα τώρα;»
«Επειδή με ρωτάς βλακείες!» Δεν μπορούσε να συγκρατήσει την γλώσσα της. Οι λέξεις έβγαιναν αφιλτράριστες απ' το κεφάλι της.
Ο Αντρέας επιμένει να την κοιτάζει με περιέργεια.
«Ήθελα απλά να μάθω την γνώμη σου.» Δεν εξέφραζε κάτι εχθρικό στην φωνή του.
«Και να σου την πω, μήπως θα μ' ακούσεις;» Ανεμίζει τα χέρια της, δείχνοντας περισσότερη αγανάκτηση, απ' όση υπολόγιζε.
Εκείνος κάνει ένα βήμα μπροστά.
«Που προσπαθείς να καταλήξεις, Κατερίνα;»
«Στο γεγονός ότι δεν μου αρέσει! Δεν μου φαίνεται για άτομο εμπιστοσύνης αυτή η κοπέλα.» Επιτέλους, μπόρεσε να εκφράσει καθαρά αυτό που σκέφτεται τόσες ώρες.
Επικρατεί παύση στον χώρο. Η Κατερίνα σπρώχνει τα μαλλιά της πίσω, ενώ ο Αντρέας κοιτάζει το πάτωμα, χαμογελώντας.
«Και έβγαλες αυτό το συμπέρασμα, μόνο από ένα "γειά" που ανταλλάξατε;» Δεν μπορεί να κρύψει την κοροϊδευτική του διάθεση.
«Δεν μου αρέσει ο τρόπος που σε κοιτάζει. Δεν μου αρέσουν τα μούτρα της, η ψεύτικη καλοσύνη της. Δεν μου αρέσει! Απλά.» Ξεσπά σε φωνές, με τα χέρια της να απλώνονται όλο και περισσότερο στον αέρα.
«Νομίζω πως γίνεσαι υπερβολική.»
«Εννοείται! Τι θα έλεγες εσύ;» Συνεχίζει το ίδιο τροπάρι.
Ο Αντρέας την παρατηρεί, με μάτια μισάνοιχτα και επιφυλακτικά.
«Επιμένω να μην καταλαβαίνω το ξέσπασμα σου.» Της εξομολογείται. Η Κατερίνα μοιάζει με μαινόμενο ταύρο αυτή την στιγμή. Αν μπορούσε, θα έβγαζε μέχρι και καπνούς από την μύτη της.
«Κατερίνα, ζηλεύεις;» Η συνειδητοποίηση φαντάζει γελοία στον Αντρέα.
Εκείνη αφήνει ένα επιφώνημα ειρωνείας.
«Απλώς δεν μου αρέσει αυτή η γυναίκα.» Ακούγεται ελάχιστα πιο ήρεμη τώρα.
CITEȘTI
Αγγελικά πλασμένοι
DragosteΈνας ιδανικός κόσμος για τον έρωτα, θα ήταν αυτός της καταστροφής. Με καρδιές γυάλινες, εύθραυστες, ώστε να μπορεί να τις σπάσει εύκολα. Με ψυχές βουτηγμένες στον εγωισμό, για να μπορεί να τις παρασύρει. Και με πρόσωπα, αγγελικά πλασμένα, για να κα...
