Αγγελικά πλασμένοι

Η ιστορία της Δήμητρας

«Δεν το εννοούσες, έτσι;» Ο Αντρέας αγωνιά να τον διαψεύσει.
«Το είπες απλά για να με κάνεις να σταματήσω.» Ακούγεται συγχυσμένος. Θυμωμένος. Πληγωμένος.

Η Δήμητρα κρατάει ουδέτερο ύφος. Όλοι έχουν κοκαλώσει μέσα στο δωμάτιο. Ο Αντρέας στρέφεται στην τελευταία του ελπίδα.

«Έτσι δεν είναι, μαμά;» Ρωτάει την Βασιλική.

Σπεύδει να του χαϊδέψει το πρόσωπο.
«Ναι, αγόρι μου. Ναι, έτσι το είπε.»

«Όχι, Βασιλική!» Η Δήμητρα αποφασίζει να μιλήσει, κάνοντας τους όλους να την προσέξουν.
«Φτάνουν πια τα ψέματα.» Δηλώνει κατηγορηματικά.

Η αγωνία έχει φτάσει στο ζενίθ της. Κανένας δεν καταλάβαινε πραγματικά τι συνέβαινε, εκτός από τις δύο γυναίκες.

«Ο Οδυσσέας είναι ετεροθαλής αδερφός σου, Αντρέα. Και εγώ....» Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει γρήγορα.
«Είμαι η βιολογική σου μάνα.» Ορκίστηκε στον εαυτό της. Πίστευε πως δεν θα έφτανε ποτέ αυτή εδώ η στιγμή. Να όμως που ήρθε.

«Ψέματα.» Πετάει εκείνος, υψώνοντας ενδεικτικά το δάχτυλο του.
«Λες ψέματα!» Φωνάζει τις δύο λέξεις, περιμένοντας να τον επιβεβαιώσει.

Δεν υπήρχε, όμως, καμιά τέτοια διάθεση στην έκφραση της Δήμητρα.
«Έλεγα ψέματα, Αντρέα.» Τον διορθώνει. Τα χείλη του συσπώνται.
«Τώρα σου λέω την αλήθεια. Αυτήν που σου κρύβαμε τόσα χρόνια.» Συνεχίζει, με το ίδιο θάρρος.

Η Βασιλική κρύβει το πρόσωπο μέσα στις παλάμες της. Δεν ήθελε να βλέπει, ούτε να ακούει. Δεν φαντάστηκε πως θα το ζούσε ποτέ αυτό.

«Όχι όχι όχι όχι.» Μουρμουρίζει ο Αντρέας, κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του. Είναι χαμένος ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια.

«Τι είναι αυτά που λες, μάνα;» Αντιδρά ξαφνικά ο Οδυσσέας, ανεβάζοντας τον τόνο του.

«Είναι η αλήθεια.» Τώρα τους το επιβεβαίωσε και η Βασιλική.

Ο Αντρέας πηγαίνει κοντά στο παράθυρο, με τα χέρια του να στηρίζονται στο περβάζι. Οι δύο γυναίκες, αντιμετωπίζουν με σχετική ψυχραιμία, η μία την άλλη. Ο Μιχαήλ στέκεται απομονωμένος στην γωνία.

«Και πως έγινε αυτό;» Ο Οδυσσέας δείχνει αποφασισμένος να μάθει κι άλλα.
«Πείτε μας, πως!» Φωνάζει, με τα χέρια του να κινούνται ανεξέλεγκτα.

Η Δήμητρα παίρνει κουράγιο από το βλέμμα της αδερφής της. Δεν υπάρχει γυρισμός, πια.