Αγγελικά πλασμένοι

Λάθος μήνυμα

[Αναδρομή στο παρελθόν]

Ο ανελκυστήρας ανεβαίνει στον δικό του όροφο. Ο Άγγελος Δρακόπουλος, μετρά ακόμα και τα δευτερόλεπτα, προκειμένου να έρθει αντιμέτωπος μαζί του.

Είχε όλες τις αποδείξεις πια στα χέρια του. Σκόπευε να του ρίξει πισώπλατη μαχαιριά. Αν όμως πίστευε ότι θα έμενε με σταυρωμένα τα χέρια, τότε τα υπολόγισε όλα λάθος.

Οι πόρτες ανοίγουν, και ο Άγγελος δεν χρονοτριβεί καθόλου. Ορμάει, ουσιαστικά, προς το γραφείο του Κωνσταντίνου Βρεττού, χτυπώντας με την γροθιά του την πόρτα.

«Άνοιξε!» Διατάζει αγριεμένα.

Ο Κωσταντίνος τινάζεται αυτόματα από την θέση του. Δεν ένιωθε έτοιμος να δώσει αυτή την μάχη. Όχι τώρα.

«Άνοιξε σου λέω!» Μουγκρίζει, χτυπώντας ακόμα πιο δυνατά, έτοιμος να την γκρεμίσει.

Ευτυχώς ήταν βράδυ, και κανένας - εκτός από τους φύλακες - δεν θα άκουγε τον καβγά τους.

Ο Κωνσταντίνος, πηγαίνει με δειλά βήματα στην πόρτα. Το ένστικτο του τον παροτρύνει να μην το κάνει. Γνώριζε τον Άγγελο. Ήξερε πόσο επικίνδυνος μπορούσε να γίνει. Κάνει άλλο ένα λάθος, λοιπόν, και τελικά του ανοίγει.

«Πέθανες ρε.» Ο Άγγελος εισβάλλει απότομα, γραπώνοντας τον από τον λαιμό. Ο Κωνσταντίνος πισωπατά.
«Έκανες συμφωνίες πίσω από την πλάτη μου, ε;» Δεν συγκρατεί την οργή του, ούτε το στόμα του.
«Ετοιμαζόσουν να με ξεσκεπάσεις στην αστυνομία, μόνο και μόνο για να πάρεις όλα τα φράγκα. Αυτό δεν ήθελες;»

«Άγγελε.... μπορώ να σου εξηγήσω.» Σπεύδει να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

«Τι να μου εξηγήσεις ρε; Με πρόδωσες, γαμώ το στανιό σου!» Φωνάζει μπροστά από το πρόσωπο του.

Ο θυμός είναι διάχυτος. Η ατμόσφαιρα αποπνέει στάχτη, καταστροφή. Ο Κωσταντίνος ψάχνει τρόπους για να αντιδράσει κατάλληλα.

«Σε είχα σαν αδερφό μου. Σου εμπιστεύτηκα τις δουλειές μου.» Η λαβή του γίνεται όλο και πιο πιεστική.

«Δεν θα σε έχωνα στην φυλακή. Άκουσε με, επιτέλους!» Ο Κωνσταντίνος παλεύει να μιλήσει, κι άλλο τόσο να ανασάνει.
«Ήθελα απλά να κοροϊδέψω τον Δεμερτζή.» Προσθέτει.

Ο Άγγελος αφήνει το ειρωνικό του επιφώνημα να ακουστεί.
«Λάθος! Εμένα ήθελες να ξεγελάσεις. Αλλά δεν σου βγήκε. Αυτή τη φορά, δεν είχες την τύχη με το μέρος σου, Βρεττέ!» Ξαφνικά, τον σπρώχνει μακριά, ώστε να τραβήξει το πιστόλι, έξω από την ζώνη του παντελονιού του.