Το επίμονο κουδούνι του σπιτιού, γίνεται και η αιτία να τον ξυπνήσει. Ανακάθεται αμέσως στον καναπέ, τρίβοντας τα μάτια του.
Όσο κι αν δεν το ήθελε, τα γεγονότα από το βράδυ, τριβελίζουν ακόμα το μυαλό του. Η Μυρτώ να είναι μισομεθυσμένη, και να του χαμογελάει με τόση κακία, λες και ήθελε την καταστροφή του.
Σηκώνεται από τον καναπέ, σέρνοντας τα βήματα του ως την πόρτα. Εκπλήσσεται μόλις βλέπει την Κατερίνα στην είσοδο. Έχουν μέρες να επικοινωνήσουν.
«Καλησπέρα.» Μιλάει πρώτη εκείνη.
Ο Αντρέας επιτρέπει στο σώμα του να χαλαρώσει.
«Γειά.» Λέει, φανερά εξαντλημένος.«Ήλπιζα ότι θα σε βρω στο γραφείο σου, αλλά....» Τα χείλη της σχηματίζουν μια ευθεία γραμμή.
Ήταν ξεκάθαρος ο λόγος που ήρθε να τον βρει. Μετά από τα τελευταία γεγονότα, η προσωπική τους ζωή, έμοιαζε παρελθόν. Τώρα υπήρχαν μονάχα συμφωνίες. Ακόμα και ο γάμος τους έγινε μια συμφωνία.
«Έλα μέσα.» Της επιτρέπει, γυρίζοντας την πλάτη του για να προχωρήσει.
Η Κατερίνα τον ακολουθεί, αφήνοντας την ζακέτα της στην κρεμάστρα, μαζί με την τσάντα.
«Να σου φτιάξω καφέ;» Προτείνει, έτοιμος να μπει μέσα στην κουζίνα.Η Κατερίνα ακουμπάει την παλάμη της στο μπράτσο του.
«Θα κάνω εγώ και για τους δυο μας. Κάτσε εσύ.» Η δήλωση της τον καθησυχάζει.«Ευχαριστώ.» Της χαρίζει ένα χαμόγελο.
Όσο η Κατερίνα κινείται με την άνεση της στην κουζίνα, ο Αντρέας στέκεται μερικά βήματα μακριά, κοιτάζοντας σκεπτικός το πάτωμα.
«Φαντάζομαι πως.... ξέρεις γιατί ήρθα.» Αποφασίζει να ξεκινήσει πρώτη την συζήτηση.
Φυσικά και είχε καταλάβει, αλλά δεν ένιωθε ακόμα έτοιμος.
«Αν θέλεις να μιλήσουμε για τον αρραβώνα....»«Ναι. Γι' αυτό ακριβώς θέλω να μιλήσουμε.» Προλαβαίνει να τον επιβεβαιώσει.
Δεν διστάζει να της δείξει την δυσανασχέτηση του. Παίρνει μια βαθιά εισπνοή, διπλώνοντας τα χέρια στο στήθος του.
«Θέλεις πραγματικά να γίνει αρραβώνας;» Την ρωτάει.
«Όχι και ιδιαίτερα.» Ίσως είναι η μοναδική φορά που βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο.
Από την διστακτικότητα που αντικρίζει στα μάτια της, μπορεί να καταλάβει πως μοιάζουν πολύ παραπάνω, απ' όσο νόμιζε.
BẠN ĐANG ĐỌC
Αγγελικά πλασμένοι
Lãng mạnΈνας ιδανικός κόσμος για τον έρωτα, θα ήταν αυτός της καταστροφής. Με καρδιές γυάλινες, εύθραυστες, ώστε να μπορεί να τις σπάσει εύκολα. Με ψυχές βουτηγμένες στον εγωισμό, για να μπορεί να τις παρασύρει. Και με πρόσωπα, αγγελικά πλασμένα, για να κα...