Αγγελικά πλασμένοι

Φοβάμαι

Όλοι τους ορμάνε πάνω στον Αντρέα. Αρχίζουν να τον χτυπούν με ρόπαλα, κλωτσιές, μπουνιές. Οπουδήποτε και με οποιοδήποτε μέσω.

«Αφήστε τον!» Σε μια έκρηξη αδρεναλίνης, η Μυρτώ τρέχει κατά πάνω τους.
«Αφήστε τον είπα! Φύγετε!» Φωνάζει.

Τραβάει όποιον μπορεί. Τους σπρώχνει. Προσπαθεί να χωθεί ανάμεσα τους, μέχρι που κάποιος την αντιλαμβάνεται, και της δίνει μια δυνατή σπρωξιά.

«Άντε τράβα από δω και συ.» Η Μυρτώ προσγειώνεται με τα πισινά της στο χώμα. Ο Αντρέας παλεύει μαζί τους, αλλά όπως είναι λογικό, εκείνοι είναι πολύ πιο ισχυροί.

Όταν απομακρύνονται, βρίσκεται πια αιμόφυρτος στο έδαφος, με το σώμα του μαζεμένο σε εμβρυακή στάση, και με τα ρούχα του σκισμένα.

«Τώρα;» Ρωτάει ξαφνικά ένας απ' αυτούς.

«Του πήρατε τα πράγματα;» Τώρα μιλάει αυτός που έδωσε πρώτος την απειλή στον Αντρέα. Η Μυρτώ παρακολουθεί την σκηνή.

«Ναι.» Απαντάει ο δεύτερος.

Δεν τους παίρνει και πολύ να αποφασίσουν.
«Μετακινήστε τον.» Διατάζει ο πρώτος.

Αμέσως υπακούνε, και πιάνουν τον Αντρέα από τα μπράτσα, ώστε να τον σηκώσουν.

«Που τον πάτε;» Η Μυρτώ σηκώνεται αμέσως, σέρνοντας τα πόδια της.

Τον αφήνουν στην παραλία, κάτω από ένα δέντρο. Κάτι συνεννοούνται πάλι, ενώ η Μυρτώ βρίσκει την ευκαιρία να καθίσει δίπλα του.

«Αντρέα;» Δεν προλαβαίνει να εκτιμήσει την κατάσταση του. Έχει τόσα πολλά σημάδια, που της προκαλούν πανικό.

Στρέφεται, αγριεμένη, προς εκείνους.
«Ποιοι είστε; Γιατί του το κάνατε αυτό;» Ένας απ' αυτούς, της χαρίζει την προσοχή του, χαμογελώντας χαιρέκακα. Δεν άρεσε αυτό στην Μυρτώ.

Σκύβει και κλέβει το τηλέφωνό από την τσέπη της. Προσπαθεί να τον απωθήσει, αλλά αποδεικνύεται πιο δυνατός. Ξαφνικά, αρπάζει το πηγούνι της, φέρνοντας τα βλέμματα τους αντιμέτωπα.

«Να αισθάνεσαι τυχερή που ο δικός σου αναπνέει ακόμη.» Την προειδοποιεί, και μετά ισιώνει ην πλάτη του για να φύγει.

Η Μυρτώ στρέφεται ολοκληρωτικά στον Αντρέα.
«Αντρέα; Αντρέα, με ακούς;» Πιάνει το πρόσωπο του. Εκείνος δεν αντιδρά. Τα μάτια του είναι κλειστά, και τα χείλη του ελαφρώς μισάνοιχτα.
«Αντρέα, μίλησε μου, σε παρακαλώ.» Αρχίζει να βουρκώνει. Όχι όχι, δεν μπορεί να χάθηκε!