Decisive Game

50. conexión del alma(związek dusz )

HUGO

Po zakończonym meczu oraz rozmowie z trenerami i zawodnikami opuszczam arenę, kierując się do swojego auta. Nie wiem co Melissa zrobi z moim wyznaniem, ale wiem na pewno, że nie popełniłem błędu. Było to skrajnie nieodpowiedzialne i dla wielu pewnie idiotyczne lub żenujące, ale ja właśnie poczułem, że w tamtym momencie to jest idealnie to, co powinienem zrobić.

Teraz czuję się o niebo lepiej. Zrzuciłem z siebie cały ciężar tych uczuć, mogłem w końcu sam przed sobą przyznać się do tego, jak się czuję i powiedzieć to JEJ.

Gdy zobaczyłem Melissę, po takim długim czasie, a nasze spojrzenia się ze sobą skrzyżowały, myślałem że padnę na tym boisku. Wygladała tak cholernie prześlicznie. Ubrała się na czarno, a w kontraście z tymi jebanymi, wiśniowymi włosami, które doprowadzają mnie do szaleństwa, mogłaby na spokojnie startować w pokazach mody i dalej byłaby tam najpełniejsza. Nikt nie jest w stanie przebić jej urody i nikt nigdy tego nie zrobi. Tylko ona potrafi wywołać we mnie takie uczucia i tylko ona była w stanie wzbudzić we mnie miłość. Mam świadomość tego, że nikt inny nie da rady więcej tego zrobić. Wierzę w miłość, która przydarza się tylko raz. Nie ma dla mnie czegoś takiego, że zakochujesz się w kilku osobach, bo jeżeli tak jest, oznacza to, że wcale nie kochałeś tej osoby, o której tak myślałeś.

Mam świadomość tego, że pewnie to ona powinna zrobić pierwszy krok po tym jak zostawiła mnie samego, ale gdy ją zobaczyłem, to był po prostu impuls. Chciałem do niej podbiec i położyć dłonie na jej ciele i wycałować tą jej słodką buzię. Chciałem wykrzyczeć wszystko co o niej uważam, tak aby dosadnie to do niej dotarło.

Zmierzam do samochodu, niczego się nie spodziewając. Zupelnie na nic nie liczę ani niczego nie przypuszczam. Nie oczekiwałem, że po moim wyznaniu rzuci mi się w ramiona albo oprawi mnie sobie w ramkę. Nie po to, to zrobiłem.

Mimo tego ona stoi teraz przy moim aucie i wpatruje się we mnie swoim ciepłym spojrzeniem. Gdy tak przy nim stoi i na mnie patrzy, moje serce samo się do niej wyrywa. Dosłownie mam wrażenie jakby miało mi zaraz wyskoczyć z piersi i złączyć się z jej. To tak cholernie dobre uczucie. Czuję jak przechodzi mnie dreszcz po karku, a następnie wstrząsa moim ciałem. Przyśpieszam kroku, aby znaleźć się jak najszybciej obok niej i wysłuchać tego, co ma mi do powiedzenia.

W kilku krokach pokonuje dzielącą nas odległość i już po chwili stoję obok niej i jest na wyciągnięcie mojej ręki. Czuję się jakbym był w śnie, jak gdybym sobie to wszystko wymyślił. Ale to jest realne, a ja faktycznie w tym uczestniczę. Melissa naprawdę stoi koło mojego auta i właśnie patrzy na mnie ze łzami w oczach.

-Przepraszam...-szepcze drżącym głosem.-Tak cholernie cię przepraszam Hugo.-zaczyna szlochać.-Zostawiłam cię w momencie, kiedy najbardziej mnie potrzebowałeś. Wiedziałam, że śmierć ojca bardzo źle na ciebie wpłynie, a mimo tego postanowiłam odejść i zachować się jak totalna egoistka.-pociąga nosem.-Przełożyłam swój strach nad wszystko, nad nas i nad to, co do ciebie czułam. Postanowiłam, że stłumię wszystko w sobie, by uniknąć ponownego zranienia. Stwierdzałam, że to będzie lepsze i dla mnie i dla ciebie, bo przecież jesteśmy na zupełnie innych etapach życiowych i założyłam, że ty na pewno nie będziesz nigdy chciał ze mną być. Mówiłeś, że związki cię nie interesują, byłam przekonana, że byś mnie odrzucił.-jej spojrzenie przeskakuje na moje usta.-Ale dalej już tak nie mogę. Nie mogę udawać, że jesteś mi obojętny i wcale nie chciałabym, abyś budził się obok mnie codziennie rano. Nie chce okłamywać samej siebie, że nie interesuje mnie twoje życie ani sam ty. Chce móc cię dotykać, całować i uprawiać z tobą seks. Nie z kimkolwiek innym. Chce robić to wszystko z tobą, Hugo Velezie, bo to ciebie kocham. Kocham każdy twój element ciała i wszystko co z tobą związane. Jesteś ideałem, który pragnę mieć tylko dla siebie i już nigdy więcej nie wypuszczać z rąk. Tęskniłam za tobą tak bardzo, że już nigdy nie chce tego przeżywać.