Our story

Ter nauwer nood

Dit is Troublemaker van Olly Murs enjoy!

De volgende ochtend werd ik wakker door Shusei hij bewoog. ''Sorry ik ben in slaap gevallen boven op je.'' Hij trok een pijnlijk gezicht. ''Geeft niks maar ik heb nekpijn nu een bank is geen goede slaapplek een bed is veel beter.'' Ik ging lachend naar de keuken voor een ontbijt. We hadden al een poosje niks meer van zijn ex gehoord. Ik begon haar te vergeten want het leek niet of ze iets van plan was. ''Shusei! Heb je honger?'' ''Mmm ja.'' Ik voelde zijn armen om me heen en zijn lippen in mijn nek. ''Shusei! Hoe moet ik nou je eten maken als je zo tegen me aanstaat.'' ''Niet...'' Ik snapte helemaal niks meer van hem, hij zei toch dat hij honger had? ''Maar je had honger zei je..'' Hij grinnikte. ''Ja... in jou.'' Die had ik niet zien aankomen. Hij draaide me om nu stonden we tegen over elkaar. Hij drukte me tegen zich aan alsof hij me nooit meer los zou laten. ''Shu? We...'' Verder kwam ik niet zijn lippen lagen op de mijne. Toen hij me eindelijk los liet begon ik snel te praten. ''Shu we moeten werken!'' ''Shit, Ik had je bijna in bed niet?'' Hij grijnsde en ik zag nog steeds lust in zijn ogen. ''Nee! Kom je ontbijt kan je vergeten we moeten nu gaan.'' Ik zag hem beteuterd kijken en kon toch niet weerstaan om hem nog een kusje op zijn wang te geven. En ja hoor ik was er weer ingetrapt want zijn grijns kwam terug. ''Nu kunnen we gaan.'' Samen liepen we de deur uit op weg naar ons werk. Een beetje trekkend en duwend tegen elkaar kwamen we bij het metro station aan. Minato gaf ons een afkeurende blik die nog erger werd toen Shusei zijn papieren uit zijn handen liet vallen. ''Sasja! Kijk nou al mijn papieren.'' ''Sorry Shu..'' Hij zat op zijn hurken de papieren op te rapen. Ik gaf hem een klein duwtje. ''Sasja! zucht ik krijg je nog wel vandaag..'' Ik stapte lachend de metro in. Shusei wisselde een blik met Minato waarna Minato in de lach schoot. We kwamen het kantoor binnen tegelijk met Chiaki en Kaoru. Alex zat al achter zijn bureau. ''Goedemorgen allemaal we hebben eerst een vergadering.'' Ik hoorde Chiaki achter me zuchten. ''Wat is er Chiaki?'' ''Oh niks ik had gehoopt gelijk verder te gaan met mijn artikel ik loop achter op schema het zal wel weer een nachtje doorwerken worden vrees ik.'' Ik had best wel medelijden met hem hij werkte zo hard en dan nog achter op schema terwijl ik het rustig had. ''Ik kan je wel helpen ik heb niet zo heel veel te doen.'' Hij keek me verrast aan. ''Dat is echt heel aardig en als je echt wilt helpen graag.'' Ik glimlachte naar hem en daarna liepen we de vergader ruimte in. Alex begon met praten maar het ging volledig langs me heen. Ik keek de ruimte rond en zag iedereen serieus luisteren. Mijn blik ging naar Shusei en ik glimlachte zonder het door te hebben. Chiaki fluisterde iets in mijn oor. ''Jammer dat Shusei alle vrouwen om zijn vinger windt.'' Ik schrok op uit mijn gedachte. Ik probeerde Chiaki te negeren en naar Alex te luisteren. Op een of andere manier kon ik mijn aandacht er niet bij houden ik voelde me al de hele tijd onrustig alsof er iets stond te gebeuren. Chiaki zat me de hele vergadering te irriteren. Alex richtte zijn blik op ons. Oh nee hè. ''Sasja, Chiaki is er wat?'' ''Nee niks.'' Ik mompelde het snel. Chiaki was blijkbaar nog niet uitgeplaagd. ''Sasja zat de hele tijd naar Shusei te kijken dus ik zei er wat van en nou ja...'' Oh my dat had hij niet net gezegd! ''Niet Chiaki wat zit je nou weer te verzinnen.'' Ik voelde me langzaam rood worden en in mijn oog hoek zag ik Shusei naar me grijnzen. Oh nee hij gaat niet... Shusei kwam tussen Chiaki en mijn gekibbel door. ''Dus ik ben leuker om naar te kijken dan naar Alex.. interessant...'' Ik voelde hoe ik nog roder werd. ''Nee, stop nou is met dat geplaag!'' Ik was een beetje boos op hem hij is mijn vriendje hij hoort me te steunen niet nog verder tegen te werken. Alex sloeg met zijn hand op de tafel en wij werden stil. ''Goed nu ik jullie aandacht weer heb Sasja en Chiaki jullie gaan samen werken want het ziet eruit dat Chiaki anders zijn werk nooit afkrijgt.'' Nee niet nu met Chiaki dit word een ramp. Ik keek schijnbaar heel paniekerig want ik hoorde een zacht grinnik naast me. ''Zo eng ben ik toch ook niet? Hoewel ik wil nog wel weten wat er tussen Shusei en jou is.'' Schijnbaar keek ik nu nog geschokter want ik hoorde een zachte fluister stem naast me. ''Kijk niet zo geschrokken straks gaan ze nog vermoeden dat er wat tussen ons is.'' Het was Shusei deze keer. Ik vind het wel jammer dat ik niet met hem mag werken maar met Chiaki moet hopelijk geen probleem zijn Kaoru was veel erger geweest. We waren klaar met de vergadering en Chiaki en ik liepen samen naar zijn bureau om te kijken wat ik kon doen. ''Dus wat van jou werk kan ik overnemen?'' ''Ik wil eerst praten over jou en Shusei.'' Ik moet echt oppassen met wat ik ga zeggen nu. ''Er is niks tussen ons we zijn alleen vrienden net zoals jij en ik.'' Chiaki keek me bedachtzaam aan en gaf me een stapeltje papieren mee. ''Hier als je dit voor me kan doen en ik hou je in de gaten ik wil niet dat Shusei je onder mijn neus wegkaapt.'' Hij grinnikte waardoor ik wist dat dat laatste een grapje was maar waarschijnlijk ging hij ons wel in de gaten houden ik moet echt oppassen. Ik liep weer terug naar mijn bureau en ging aan het werk. Opeens hoorde ik een stem achter me en schrok zo erg dat ik los kwam van mijn stoel. De stem was van Minato. ''Sorry heb ik je laten schrikken? Nou ja maakt ook niet uit ik wilde alleen even zeggen dat je wat minder contact met Shusei moet hebben op werk, want Chiaki laat zich niet makkelijk afschepen en is heel nieuwsgierig en hij vind het leuk om zijn eigenwijze neus in andermans zaken te steken dus pas een beetje op voor hem.'' ''Komt goed bedankt voor de waarschuwing. Verder was er die dag niet erg veel gebeurd. Ik dacht dat het wel slim zou zijn om vandaag alleen naar huis te gaan en niet op Shusei te wachten omdat Chiaki er ook nog was. Alleen liep ik naar de uitgang op rustig tempo en genietend van de avond lucht liep ik naar de metro. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik wilde me omdraaien want ik had half verwacht dat het Shusei was. Hij was het niet ik keek in het gezicht van een eng grijnzende man. Ik wilde gillen maar de man hielt zijn hand voor mijn mond en begon me mee te trekken naar een donker steegje. Ik beet in zijn hand waarna ik hem hoorde vloeken maar hij liet me niet los. Ik probeerde te trappen maar hij hielt me zo vast dat ik hem geen pijn kon doen, tenminste ik ging er niet van uit dat tegen zijn been schoppen nut had. Opeens zakte de man voor me in elkaar en ik stond hem verbaasd aan te kijken ik had niks gedaan toch? Wie had.... Ik voelde hoe iemand zijn armen om me heen sloeg en zachtjes in mijn haar mompelde. Het was Shusei mijn grote held! Ik wil er echt niet aan denken wat er gebeurd was als hij er niet geweest was de man leek niet echt iets goeds van plan. Ik was nog steeds te verbaasd om iets te doen Shusei staarde me bezorgd aan en zwaaide met zijn hand voor mijn gezicht. Ik werd wakker en toen ik Shusei zag kon ik het niet helpen om te glimlachen daarna realiseerde ik me wat er gebeurd had kunnen zijn en voelde een traan zijn weg banen naar beneden. Shusei veegde de traan weg en tilde mijn gezicht op zodat ik recht in zijn ogen keek. Hoe hij nu keek dat was lief zo verliefd en bezorgd, hij glimlachte en zijn gezicht kwam dichterbij ik voelde zijn adem en wist wat er ging komen. Hij kuste me vol liefde zulke zoenen waren geweldig. Daarna liepen we samen naar de metro de man achter latend. Shusei fluisterde nog. Wil je nooit meer zo laat alleen over straat gaan er kan van alles gebeuren vooral met zo'n schattig meisje als jij. Ik bloosde en beloofde hem niet meer zo laat alleen over staat te gaan hij trok me tevreden tegen zich aan en samen stapte we de metro in. Ik dacht ergens in de verte gevloek te horen maar dat zal wel niet. De metro zette zich in beweging op weg naar huis.