Our story

Revealing our secret

Dit is Coldplay met Adventure of a lifetime vond dit liedje bij het hoofdstuk passen.

Langzaam werd ik wakker en ik voelde dat ik een beetje schommelde. Toen ik mijn ogen een beetje opende had ik door dat Shusei me in zijn armen had en me ergens heen droeg. Snel sloot ik mijn ogen weer want anders weet ik zeker dat ik uit zijn armen moet ik lig wel lekker zo. Ik hoorde een deur opengaan en ik voelde Shusei's spieren verstrakken.

Shusei: Oh hoi Alex.

Alex: Hoi, is ze in slaap gevallen?

Shusei: Ja in de auto.

Alex: Wat hebben jullie gedaan dat ze zo moe is?

Shusei: Ze heeft met Tamara bruidsjurken gepast, volgens mij was het vermoeiend.

Alex: Ik ben blij dat ze jou heeft, soms denk ik dat ze echt iemand nodig heeft die haar beschermd.

Shusei: Dat heeft ze soms en nou heeft ze mij, ik ben blij dat jij toegestemd hebt. Ik kan niet gelukkiger wezen dan met haar.

Alex: Breng haar maar naar haar bed voordat ze strak wakker word van ons.

Shusei: oké dag Alex.

Waarschuwing: Er komt een stukje intimiteit. Het gaat iets verder dan een kus deze keer.

Ik voelde hoe ik in bed gestopt werd en Shusei me een kus op mijn voorhoofd gaf. ''Slaap lekker prinses.'' Snel pakte ik zijn hand en hielt die tegen mijn wang. ''Je bent wakker of niet?'' Ik opende mijn ogen en glimlachte. ''Blijf je?'' Hij zuchtte en sloeg zijn ogen neer. ''Je weet dat ik niet kan blijven hoe graag ik het ook wil.'' ''Het is niet dat ze het niet binnenkort te weten komen.'' Hij glimlachte en plante een kus op mijn wang. ''Ik weet het het is alleen dat-'' Voordat hij zijn zin af kon maken kuste ik hem. Eerst was hij te verbaasd om te reageren maar al gauw kuste hij me terug. Niet veel later lag hij bovenop me. Beide hijgde we hard. ''Sasja... niet hier. En is dat niet slecht voor de baby?'' Ik schudde mijn hoofd. ''Nee, zo lang ben ik nog niet zwanger.'' Zijn bezorgde uitdrukking verdween en er kwam lust in zijn ogen. ''In dat geval...'' Hij verborg zijn gezicht in mijn nek en begon een lijn kusjes van mijn nek tot aan mijn sleutelbeen. ''Ohhh Shusei....'' Ik voelde hem glimlachen en hij ging lager terwijl hij zijn handen langs de zijkant van mijn lichaam bewogen. Toen ik nog eens kreunde pakte hij mijn gezicht tussen zijn handen terwijl er een ondeugende glimlach rond zijn lippen speelde.  ''Stt strak horen ze ons nog.'' Snel begon hij me te kussen terwijl hij mijn kleding en die van zichzelf uit trok. Zijn lippen streken langs mijn oor. ''Ik kan niet meer wachten, sorry.'' Snel gleed hij in mij en ik moest mijn best doen om niet te kreunen van plezier. Met zijn handen drukte hij me dichter tegen hem aan. Langzaam voelde ik hoe hij sneller bewoog. Even later voelde ik zijn vrijlating. Hij was heel voorzichtig om niet op mijn buik te leunen. Hijgend ging hij naast mij liggen. Ik rolde in zijn armen en viel in slaap.

*volgende dag* Het stukje is over.

Ik opende mijn ogen en zag Shusei naast me liggen. Hij ligt daar zo rustig en vredig, zo lief. Ik streelde zijn haar en liet mijn vinger langs zijn nek naar beneden glijden. Opeens ging de deur open en ik schrok me rot. Snel trok ik de dekens verder over me heen. Ik draaide mijn gezicht iets zodat ik kon zien wie er door de deur was gelopen. Oeps... ''Pap?!'' Bij het horen van mijn stem werd Shusei wakker alleen hij sliep nog half dus sloeg hij zijn armen om mij heen en verborg zijn gezicht in mijn nek. Ik keek naar mij vader die nu met wijde ogen naar ons keek. Shusei was inmiddels begonnen met mijn nek te kussen en probeerde onder hem uit te komen wat mislukte. Alex stond nog steeds in de deur opening en leek nu eindelijk van de schok te zijn bekomen want hij schraapte zijn keel. Shusei hief zijn hoofd richting de deur en zijn ogen werden wijd van schrik. ''Shit, sorry ik em...'' Snel liet Shusei mij los en begon zijn kleren te zoeken. Toen hij weg was barstte Alex in lachen uit. Ik voelde mijn wangen heter worden en wist dat ik nu rood als een tomaat ben. Alex ging op een stoel in mijn kamer zitten. ''Hij wist niet hoe snel hij weg moest wezen of niet?'' ik keek naar de dekens terwijl mijn handen nerveus over de dekens wreven. ''Nou weet ik hoe meiden zich voelen wanneer ze met hun vriend betrap worden door hun vader.'' Alex begon weer te lachen. ''Zoals jij nu, en ik weet nu hoe het is om mijn dochter met haar vriend te betrappen hoewel ik dat liever niet had geweten.'' Ik keek hem nu recht aan. ''Dat heb je toch echt zelf gedaan als ik me niet vergis zat de deur op slot, en jij hebt de sleutel.'' Alex werd rood en haalde een hand door zijn haar. ''Er ja dat wel. Ik ga weer is kwam alleen even zeggen dat Charlotte me had gebeld om te vragen of jij, Shusei en Kaoru weer eens langs wilde komen.'' Nadat hij dat gezegd had verdween hij weer. Dit is een mooie kans aangezien we de bruiloft uitnodigingen hebben. Dan kunnen we nu mooi alles aan Charlotte en Tom vertellen. Snel kleedde ik me aan en ging naar Shusei's kamer waar hij languit op zijn bed lag met zijn mobiel te spelen. Hij keek op toen ik binnen kwam en legde zijn mobiel weg. ''Hey, em zei Alex nog iets?'' Ik schudde mijn hoofd en ging naast hem zitten. ''Nee niks maar hij vertelde me dat Charlotte en jou vader ons en Kaoru weer eens wilde zien misschien is het een goed moment om ze in te lichten over onze bruiloft?'' Shusei stond op en pakte een uitnodiging van de stapel. ''Let's go dan.'' Snel stond ik op en volgde hem naar de woonkamer. Kaoru had blijkbaar ook het idee dat het handig was om gelijk nu te gaan want hij wilde ook net weg gaan. ''Kaoru! Je kan met ons mee rijden.'' hij draaide zich om en knikte. ''Mij best.'' Na een kort ritje stapte we uit voor het huis van Charlotte en Tom. Kaoru drukte op de bel en niet veel later opende Charlotte die. Gelijk toen ze Kaoru zag knuffelde ze hem. Kaoru stond er een beetje ongemakkelijk bij waardoor Shusei en ik in de lach schoten. Charlotte liet hem uiteindelijk los en Kaoru ging snel naar binnen. Vervolgens wierp ze zich op mij. Zo goed als het ging probeerde ik mijn buik een beetje te beschermen. Shusei liep langs mij naar binnen en voorkwam dat hij ook plat geknuffeld werd. Na de knuffel-kus ronde gehad te hebben en we allemaal iets te drinken hadden begon Charlotte vrolijk tegen ons te praten. Het hielt vooral in dat ze heel blij was om ons weer is te zien. Toen Charlotte even weg was om nieuw drinken te halen keken Shusei en ik elkaar aan. Dit is een mooi moment om het ze te vertellen. Shusei haalde de uitnodiging tevoorschijn en gaf die aan zijn vader. Nieuwsgierig opende Tom de envelop. Vol spanning wachtte ik af wat hij ging zeggen. Op dat moment kwam Charlotte terug en ging naast Tom zitten. Tom gaf haar de envelop en Charlotte opende uiteindelijk de kaart. Charlotte staarde verbaasd naar de kaart net als Tom. Tom was de eerste die opkeek. ''Dus je hebt eindelijk iemand gevonden waarmee je je leven wil delen zoon?'' Shusei glimlachte en knikte. ''Ja we zijn al een tijdje hiermee bezig en we vonden dit een mooi moment om het jullie te vertellen.'' Tom schudde lachend zijn hoofd. ''Eerlijk gezegd had ik het wel verwacht, de laatste keer dat jullie hier samen waren zag ik het al.'' Shusei haalde een hand door zijn haar en bloosde een beetje. ''Er ja het speelt al een tijdje en ik was denk ik niet zo goed in het verbergen ervan.'' Charlotte schoot nu ook in de lach. ''Nou ik zag het ook aan Sasja hoor. Ik had haar nog nooit zo naar iemand zien kijken dus je was niet de enige.'' Kaoru wist het ook al voordat we het hem verteld ik vraag me echt af waarom we het nog vertellen aan mensen. Even later waren we alleen maar over de bruiloft aan het praten en hadden we besloten dat Charlotte en Alex samen iets over mij zouden vertellen en Tom over Shusei. Kaoru had alleen maar van de zijlijn toegekeken. ''Kaoru? Zou jij ook wat willen doen op onze bruiloft?'' Hij schudde zijn hoofd. ''Nee ik hou er niet van om voor een grote groep mensen te spreken, naast dat ik ken je alleen zoals Alex je kent dus ik heb ook niet zoveel te vertellen.'' ''Ja dat snap ik wel maar we wilde eigenlijk ook jou vader uitnodigen als je dat wil? Ik bedoel hij is ook een soort van familie hij is jou vader en jij bent mijn half broer.'' Voor Kaoru iets kon zeggen begon Charlotte te praten. ''Wat?! Je hebt je vader gevonden Kaoru? Ik dacht dat hij dood was?'' Kaoru zuchtte en keek haar aan. ''Nee, dat zij ik alleen maar omdat ik niet wilde dat iemand anders hem eerst vond, ik was er wel mee bezig om hem te zoeken. Hij heet Valeria Zola.'' Charlotte sprong nu zowat van haar stoel. ''Valerio? Die heb ik al in geen eeuwen gezien! Hij is jou vader? Cecile heeft me nooit verteld dat ze wat met hem had.'' Na Charlotte weer helemaal bijgepraat te hebben verlieten we het huis weer. ''Ik ben blij dat ze er niks op tegen hadden.'' Shusei had mijn hand gepakt en fluisterde in mijn oor. ''Ik hoop dat ze ook niks tegen de kleine hebben.'' Glimlachend gaf ik hem een kus op zijn wang en fluisterde terug. ''Vast niet, ik geloof niet dat jou vader het erg zou vinden om opa te worden.'' Shusei moest lachen bij het horen van dat. ''Opa Tom, dat klinkt niet.'' Ik giechelde en speelde mee. ''Opa Alex wel dan?'' Shusei moest hier alleen maar harder van lachen. ''Nee dat klinkt al helemaal niet.'' Een beetje trekkend en duwend tegen elkaar liepen we terug naar de auto waar Kaoru al op ons stond te wachten. Toen we daar aankwamen hing hij de telefoon op. Hij leek haast te hebben ineens. ''Em Shusei, Sasja ik moet ergens heen dus ga maar terug zonder mij bye!'' Verbaasd staarde we hem na. ''Wat heeft die ineens?'' Shusei haalde zijn schouders op en hielp me in de auto. ''Scheelt ons weer een ritje naar het huis nu kunnen we gelijk door naar het ziekenhuis.'' Jep dat is waar vandaag gaan we voor een controle van de kleine naar het ziekenhuis. Na een kort ritje naar het ziekenhuis stonden we in een grote witte hal. ''Em Shusei enig idee waar we heen moeten?'' Hij keek in het rond en vond blijkbaar de goede richting want hij begon me een kant op te trekken. Voor een witte deur blijf hij stilstaan. ''Volgens mij is het hier.'' Hij klopte op de deur en een vrouw riep binnen. Half schuilend achter Shusei liep ik naar binnen. Binnen zat een vrouw van rond mijn leeftijd. Ze keek op van haar computer en glimlachte naar ons. ''Hallo, ik ben Lizette Mendes de verloskundige. Als u plaats wilt nemen op die stoel dan kom ik er zo aan.'' Lizette liep weg en ik ging op de stoel liggen terwijl ik Shusei's hand vasthield. Lizette kwam weer binnen en ze glimlachte bij het zien van ons samen. ''Daar ben ik weer Sasja de Leeuw is het toch?'' Vlug keek ik naar Shusei hij weet dat ik officieel Jade heet van achter. Hij knikte en dus knikte ik naar Lizette. ''Ja dat klopt.'' ''Goed doe dan je shirt een beetje omhoog dat ik je buik goed kan zien.'' Ik deed wat me gevraagd werd en Lizette pakte een flesje met doorzichtig spul erin. ''Dit kan een beetje koud zijn.'' Ze deed het spul op mijn buik en inderdaad het is koud! Nadat ze het spul op mijn buik gedaan had pakte ze een apparaat en zette het voorzichtig op mijn buik. op de monitor verscheen de binnenkant van mijn buik met een klein bewegend baby'tje erin. Shusei's ogen waren niet weg te slaan van het beeld op de monitor het was zo schattig. Lizette legde uit waar het hoofd lag en wees ons op andere dingen. ''Na hoeveel maanden weten we of het een jongen of meisje is?'' Lizette glimlachte en begon verder uit te leggen. ''Tegen de vijf maanden kunnen we dat zien, willen jullie nog foto's?'' Voor ik iets kon zeggen had Shusei al geantwoord. ''Ja graag.'' Lizette was de foto's halen en Shusei hielp me het spul van mijn buik te halen. ''Wat wil jij dat het word Sasja?'' Dat is een goede vraag wat wil ik dat het word? ''Het maakt mij niet uit eigenlijk, een meisje is leuk want dan kan ik haar haar invlechten en dat soort dingen. Een jongen is ook leuk want dan kan ik naar jou en hem kijken terwijl jullie voetballen.'' Shusei begon te lachen. ''Je ziet het al helemaal voor je of niet?'' Ik knikte blij. Natuurlijk zie ik het al helemaal voor me. ''En wat wil jij dan dat het word?'' ''Mij maakt het ook niet uit het enige wat ik wil is een gezond kindje.'' Voor ik iets terug kon zeggen kwam Lizette weer terug. Met de foto's verlieten we het ziekenhuis om terug naar huis te gaan.