Our story

Onverwachte move (Shusei)

Dit is So incredible van Stevie Hoang. Vond dit liedje goed passen bij het hoofdstuk. Pas op het blijft in je hoofd hangen :)

Shusei Pov.

Ik stapte uit bed en rekte me langzaam uit. Vandaag is de dag dat alles anders gaat worden. Tenminste dat hoop ik. Ik liep naar mijn bureau en streek met mijn hand langs het doosje. Ik hoop dat ze het mooi vind. Het enige wat ik nog hoef te doen is alles uit te leggen aan haar vader: Alex. Ik hoop dat het goed gaat, ik weet dat hij liever niet wil dat ze trouwt maar ik wil niks liever dan dat. Naast dat dan hoef ik haar niet meer te delen met de andere jongens. Snel kleedde ik me aan en liep naar de keuken. Zo te horen zijn Alex en Sasja al op. Snel liep ik de keuken in, ik hoorde ze praten over haar haar en dat wil ik wel is zien als het echt zo vreselijk zit. Voor ik ging zitten wierp ik een blik op Sasja en ja hoor haar haar oh echt heel erg. Maar wel leuk om haar mee te plagen, ze is zo schattig nu net uit bed en nog helemaal niet wakker. ''Je bent vandaag nog niet langs de spiegel gelopen of wel?'' Ze zakte iets dieper in haar stoel en ik zag dit als een mooi moment om iets in haar oor te fluisteren. ''Je ziet er zo wel sexy uit en ik weet zeker dat na een nacht met mij je haar erger is.'' Ik hou van deze reactie ze is compleet rood geworden. Jammer genoeg zette Alex mijn ontbijt voor me neer en moest ik stoppen met Sasja te plagen. Alex keek Sasja weer aan nadat hij was gaan zitten. ''Sasja ga nou iets aantrekken wat minder op de verbeelding van de jongens speelt.'' Zuchtend stond ze op en liep naar de deur, daar draaide ze zich nog een keer om naar Alex. ''Soms ben je echt vermoeiend weet je dat?'' Nadat gezegd te hebben liep ze weg. Ik moet toegeven Alex heeft wel gelijk wat ze net aanhad spreekt echt op mijn verbeelding het enige verschil is dat ik niks hoef te verbeelden. Ik ken haar van top tot teen.  Ik had ineens door dat ik naar de deur staarde en keek weer terug naar mijn ontbijt, uit mijn ooghoek zag ik Alex naar mij kijken. ''Je zit te dagdromen Shusei.'' Ik keek op naar Alex en glimlachte. ''Kan ik straks op kantoor met je praten?'' Alex keek me vragend aan maar ik ging ongestoord door met mijn ontbijt. Ik wil niet dat iemand dit hoort voordat ik alles zeker weet, naast dat ik plan nog een verrassing. Niet veel later was het tijd om naar kantoor te gaan. Nadat ik mijn tas op mijn bureau gedropt had liep ik naar Alex kantoor. Nu maar hopen dat hij toestemming geeft... Waarom ben ik zo nerveus? Toen ik dat dacht wist ik het antwoord al. Als hij geen toestemming geeft kan ik niet met haar trouwen en komt ze waarschijnlijk ook nooit meer in mijn buurt. Langzaam stapte ik het kantoor in en ging zitten tegenover Alex. Alex keek me afwachtend aan terwijl ik al mijn moed verzamelde. ''Er is iets dat ik je moet vertellen het gaat over Sasja en mij.'' Ik zag dat Alex's aandacht volledig bij mij was nu ik Sasja had gezegd. ''We hebben al een tijdje een relatie het was al voor we wisten dat we geen echte familie zouden worden.'' Alex's gezicht was verdacht kalm en ik vreesde dat hij geen toestemming zou geven. ''Ik ben stapel op haar en ik wilde je vragen of ik met haar mag trouwen.'' Ik keek Alex recht in zijn ogen en ik zag dat hij niet wist wat hij moest zeggen maar ook dat hij dit een moeilijke beslissing vind. ''I-ik weet niet wat ik moet zeggen. Je snapt misschien wel dat ik nu ik haar gevonden heb haar niet zomaar weg wil geven. Ik knikte en Alex vervolgde zijn verhaal. ''En naast dat ik weet niet hoe zij zich voelt, ik heb jullie nog nooit samen gezien. Dat is best logisch want jullie probeerde het te verbergen of niet?'' ''Ja we wilde het voor iedereen verbergen, alleen Minato weet het.'' Alex keek me met opgetrokken wenkbrauw aan. ''Waarom alleen hij, hebben jullie het aan hem verteld?'' Ik haalde een hand door mijn haar en dacht even terug aan waarom hij het weet. ''Ehh nee we hebben het hem niet verteld... Hij is er een soort van zelf achtergekomen. Maar dat heeft hier niks mee te maken geef je me toestemming om Sasja mijn vrouw te maken?'' Alex liet zich achterover in zijn stoel vallen. ''Ik wil niks liever dan haar gelukkig zien. Als jij beloofd haar gelukkig te maken en haar niet gelijk een kind te geven dan mag je van mij met haar trouwen als ze dat zelf wil natuurlijk.'' Ik voelde hoe ik rood werd, kinderen daar heb ik echt nog niet aan gedacht. ''Ik zal haar gelukkig maken dat beloof ik.'' Alex glimlachte. ''Niet te geloven dat ik gelijk kreeg...'' Ik keek hem vragend aan en hij begon te antwoorden. ''Ik zei pas nog tegen haar voor je het weet heb je een vriend en ga je trouwen ze zei toen tegen me dat dat voorlopig niet ging gebeuren. Ik heb gelijk gekregen, toch wel jammer ik was eigenlijk van plan om te vragen of ze bij mij in wilde trekken na dit gedoe met ons allemaal samen wonen.'' Opeens kwam er een geweldig idee in mijn hoofd. ''Je kan altijd proberen te vragen of Delia bij je intrekt.'' Alex werd vuurrood en draaide zijn gezicht weg. ''Er is niks tussen Delia en mij.'' Ik grinnikte en stond op. ''Dat weet ik maar misschien kan het wat worden. Trouwens Sasja heeft me verteld dat ze het niet erg zou vinden als Delia haar stiefmoeder zou worden, ze vinden elkaar best aardig.'' Alex draaide zijn gezicht met een ruk terug naar mij. ''Waag het niet haar iets te vertellen over Delia en mij.'' Ha nou heb ik hem. ''Oh dus je geeft toe dat er wat is tussen Delia en jou? Je wist alleen nog niet hoe je het Sasja ging vertellen. Ik geef je een tip als ze vanavond ja zegt tegen mij zou ik zeggen vertel het haar de volgende dag dan zit ze toch nog in de zevende hemel.'' ''Hoezo morgen vertellen en niet als jullie terug komen?'' Man hij begrijp het niet of wel? ''Omdat ik haar vannacht ontvoer.'' Alex keek nu een beetje ongemakkelijk. ''ik hoef niet te weten wat je met mijn dochter uitspookt.'' Ik haalde mijn schouders op en liep naar de uitgang van zijn kantoor. ''Je vroeg er zelf om.'' ''Eruit jij voor ik mijn gedachte verander en je niet met haar mag trouwen.'' Grinnikend liep zijn kantoor uit. Mooi fase 1 voltooid op naar de volgende fase. Ik liep richting mijn kantoor en zag Minato me vragend aan kijken. Hij weet van alles af hij heeft me ook geholpen met alles en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Ik stak mijn duim naar hem op en waarschijnlijk heb ik ook een enorm grote glimlach op mijn gezicht. Minato schudde lachend zijn hoofd en draaide terug naar zijn computer. Alleen Minato weet ook nog niet dat Alex Sasja's vader is dat hou ik graag nog even een verrassing.  Ik heb tegen hem gezegd dat ik ging vragen of Sasja en ik wat eerder vrij konden krijgen. Goed het is tijd voor fase 2: Sasja naar het dak krijgen om haar te vertellen dat ze eerder weg moet gaan van werk. Oh ze heeft geen idee wat haar vanavond boven haar hoofd hangt. Tegen het einde van de middag vroeg ik haar mee te komen naar het dak en gelukkig volgde ze me. Op het dak begon ik gelijk met praten. ''Ik heb een verrassing voor je vanavond. Dus als je voor vijf uur een mooie jurk aantrekt kunnen we daarna weg.''  ''Ik heb een verrassing voor je vanavond. Dus als je voor vijf uur een mooie jurk aantrekt kunnen we daarna weg.'' Vragend keek ze me aan. ''Wat gaan we doen?'' Oh dit vind ik zo leuk ze heeft geen idee. Ik knipoogde naar haar en kuste de bovenkant van haar hand.  ''Dat prinses vind je later nog wel uit, ik weet zeker dat je het leuk vind dus maak je daar geen zorgen over.'' Daarna liet ik haar achter op het dak, ik weet zeker dat ze nu echt niet meer weet wat er gaat gebeuren. Alles gaat volgens plan fase 2 afgerond en op naar fase 3. Ik haastte me het kantoor uit richting het meer waar het vanavond allemaal gaat gebeuren. Dit is een plek waar haast niemand komt en je moet het ook weten anders kan je het niet vinden. Ik legde bloemblaadjes over het pad naar de koepel en hing een briefje aan het begin van het pad. Nadat gedaan te hebben reed ik naar het restaurant waar ik het eten had besteld. Ja ik heb het besteld anders zou het een grote ramp worden naast dat ik er geen tijd voor heb. Terug in de koepel dekte ik de tafel en zette ik het eten onder zilveren warmhouders zodat het niet koud werd. En als laatst kleedde ik me om in mijn auto. Nu is het afwachten ze moet er zo zijn als goed is... Minato heeft me net een berichtje gestuurd dat ze op weg zijn hierheen. Nou begin ik me toch weer nerveus te voelen. Oh ik hoor de auto en daar is ze aan het begin van het pad. Wauw ze ziet er prachtig uit in die jurk... Alles gaat goed ze heeft het briefje gevonden en loopt nu het pad op naar de koepel. Voordat ze bij mij aankwam pakte ik gauw een rode roos, die kan ik haar dan straks geven voor we gaan eten. Eindelijk kwam ze bij mij aan. ''Daar ben je dan eindelijk prinses.'' Ze stond verbaasd om haar heen te kijken en ik pakte haar hand om haar naar de tafel te leiden. Toen ze eenmaal zat bewonderde ze de tafel en daarna keek ze mij aan. ''H-heb jij dit allemaal gedaan?'' Ze is zo schattig. Glimlachend ging ik tegenover haar zitten. ''Ja met een beetje hulp van Minato.'' Ik zag haar een blik op het eten werpen en wist gelijk dat ze doorhad dat ik het eten niet zelf gemaakt heb. ''En het eten heb je zeker ook zelf gemaakt?'' Ik begon te lachen en knipoogde naar haar. Ze hoeft niet te weten wat ik wel en niet zelf gedaan heb. ''Misschien wel misschien niet ik ben de enige die dat weet.'' Daarna keek ze weer om zich heen en haar blik bleef hangen op het meer. Ik moet zeggen dat het er best mooi uitziet zo in het maanlicht. Ze richtte haar blik weer op mij en liet me een glimlach zien waarvan ik weg smolt. ''Het is hier prachtig, bedankt dat je met dit hebt laten zien.'' Ik glimlachte naar haar. My ze is zo mooi en ze heeft het zelf niet door. ''Geen dank ik vind het leuk om je zo blij te zien, en hier is uw dessert madame.'' Ze begon te giechelen en speelde het spelletje mee. ''En wat mag dit dan zijn voor dessert?'' Geduldig begon ik het haar uit te leggen, niet dat ik precies weet wat het is en daarom schoten we hierna allebei in de lach. Na het dessert vroeg ik haar mee te lopen naar de kant van de koepel die over het water uitkeek. En nou begin ik weer zenuwachtig te worden wat als ze nee zegt? Toch verzamelde ik al mijn moed en ging voor haar op mijn knieën. Ik pakte haar hand en begon met praten. ''Liefste Sasja we hebben samen al veel meegemaakt en ik ben stapelgek op jou, ik kan me niemand anders aan mijn zijde denken dan jij.

Mijn aller liefste Sasja wil je met me trouwen?''

Ze was even stil en ik zag de tranen over haar wangen lopen, hopelijk van geluk. Ondertussen had ik de ring tevoorschijn gehaald en ik keek haar nu vragend aan.  Eindelijk deed ze haar mond open, gelukkig het wachten kilt me. ''Ja ja ja ik wil met je trouwen! Oh je hebt geen idee hoe gelukkig je me maakt!'' En zij heeft geen idee dat ze me nu de gelukkigste man op de wereld heeft gemaakt. Snel stond ik op en deed de ring om haar vinger. En om het af te maken kuste ik haar vol passie. Ze heeft gewoon ja gezegd ik voel me zo opgelucht. Nadat alles een beetje was bezonken nam ik haar mee naar de auto om terug te gaan naar ons oude huis. 

And everyone knows what gonna happen next. ;)