Our story

Hij is mijn vader?!

De volgende morgen ging ik naar Shusei's kamer om hem wakker te maken hij was gisteren nog niet terug van werk voor ik naar bed ging. Ik opende zijn kamer en zag een onbeslapen bed. Hij zal toch niet overgewerkt hebben? Ik pakte mijn telefoon en tikte ongeduldig zijn nummer in. Na een poosje wachten hoorde ik een slaperige stem aan de andere kant van de lijn. ''Hallo?'' ''Shu! Als je nog op werk bent zwaait er wat! Jij idioot je moet niet overwerken tot zo laat ik was bezorgd je hebt me niks laten weten.'' ''Sas.. Sorry ik ben in slaap gevallen het was niet te bedoeling om tot zo laat te blijven.'' ''Als je vlug bent kun je nog even hier komen dan kun je nog even schone kleren aantrekken en wat eten.'' ''Nee sorry kan niet ga ik niet halen ik bel Chiaki wel of ik daar even kan douchen en wat eten hij woont dichterbij. Tot straks.'' Hij had de telefoon gewoon opgehangen! Ik moet echt nog met hem spreken straks. Nou ja nu naar het kantoor en daarna met Kaoru naar Charlotte ik hoop echt dat ze informatie over mijn vader heeft. Ik was op kantoor en Alex sprak me aan. ''Weet jij toevallig waar Shusei en Chiaki zijn?'' ''Ja Shusei was hier in slaap gevallen is even bij Chiaki eten en douchen.'' Alex keek me onderzoekend aan. ''Hoe weet je dat eigenlijk?'' Ik weet zeker dat ik nu bloos. ''Ik kwam hem net tegen en hij wilde dat ik dit tegen jou zeg.'' Snel liep ik langs Alex heen naar de meeting room voor onze ochtend meeting. Op het laatste nippertje kwamen Shusei en Chiaki binnen gerend. Shusei nam naast mij plaats. ''Waarom duurde het zo lang?'' ''Sorry we werden tegen gehouden door een paar vrouwen.'' ''Nou ja ik ga met Kaoru naar Charlotte straks en naar die wijk van de branden jij hoeft dus niet mee.'' Hij knikte en we richten onze aandacht op Alex. Na een uurtje was de meeting afgelopen en waren Kaoru en ik opweg naar Charlotte. Kaoru keek me van opzij aan. ''Nerveus?'' ''Beetje ik hoop zo dat ik eindelijk te weten kom wie mijn vader is.'' Hij knikte en richtte zijn blik weer op de weg. Even later kwamen we aan bij Charlotte's huis. Ik heb haar opzich wel vergeven ze wilde gewoon mijn leven niet overhoop gooien. En als ze nu info over mijn vader heeft dan vergeef ik haar helemaal. De deur ging open en Charlotte leidde ons naar binnen. Binnen zag ik Tom op de bank zitten. Charlotte stelde Tom aan Kaoru voor die hem nieuwsgierig opnam. ''Dus jij bent de vader van Shusei? Hij lijkt wel op je.'' Charlotte keek mij geschrokken aan. ''Ja wat wilde je dan ik kon toch moeilijk niet vertellen dat Shusei Tom's zoon is zou anders raar zijn dat ik bij Shusei af werd gezet.'' Ze knikte begrijpend. ''Ik heb jullie hier heen gehaald omdat ik wilde weten of jullie op onze bruiloft willen komen want ik heb het idee dat jullie nog boos op me zijn.'' ik keek Kaoru aan hij knikte. ''Oké we komen.'' Ze zag er nu heel blij uit. ''Ik ben zo blij dat jullie komen Sasja ik wilde vragen wil je mijn bruidsmeisje zijn? Ik heb Tamara ook al gevraagd zei wilde wel en ik dacht dat jij het ook wel leuk zou vinden.'' Ik knikte. ''Ja dat lijkt me wel leuk maar nog iets em.. weet je al iets meer over mijn vader?'' haar gezicht betrok. ''Ja het is zeker dat hij je vader is en hij gaat het je nog vertellen maar ik weet niet zeker wanneer...'' Uit blijdschap sloeg mijn armen om Charlotte heen. ''Ik ga eindelijk mijn vader ontmoeten!'' Kaoru kuchte even en keek mij aan. ''Oh ja sorry Charlotte we moeten gaan we moeten nog ergens heen voor werk doeiii!'' Samen met een hoofdschuddende Kaoru verliet ik het huis. Natuurlijk was ik super blij binnenkort weet ik wie mijn vader is! Wat ik me goed realiseerde was dat Kaoru en mijn vader mijn enige familieleden zijn daarom was ik extra blij. Hoe zou hij eruit zien? Jong, Oud? Zou ik op hem lijken? Of meer op Celine? Ik voelde een hand op mijn been. ''Ik snap dat je zenuwachtig bent voor de ontmoeting met je vader maar je moet je nu op werk concentreren, Alex rekent op je.'' Kaoru en ik kwamen uiteindelijk aan bij de wijk van al die branden. ''Ik begin links van de straat jij rechts?'' Hij knikte en begon naar de rechterkant te lopen terwijl ik naar links liep. Ik belde aan bij het eerste huis en begon wat vragen te stellen. De vrouw die open had gedaan was niet erg hulpvaardig. Ik probeerde nog een paar huizen maar niemand wilde praten. Gelukkig bij het laatste huis wilde de vrouw wel praten. Kaoru kwam al aangelopen hij was al klaar. De vrouw had ons een hoop informatie gegeven. Kaoru had dit duidelijk meer gedaan dan ik want hij vuurde de ene na de andere vraag op de vrouw af terwijl ik alles probeerde op te schrijven. De vrouw keek mij aan terwijl ik druk zat te pennen. ''Zeg ben jij niet de dochter van Charlotte de Leeuw?'' Verschrikt keek ik op en daarna naar Kaoru hij keek de vrouw nors aan. ''Mevrouw dat zijn persoonlijke vragen.'' Ze keek hem aan. ''Wat heb jij daarmee te maken? Ik vroeg het aan haar.'' ''Ik heb er wel wat mee te maken maar dat gaat u niks aan bedankt voor de informatie misschien komen we nog terug voor meer.'' Ze snoof. ''Jij komt er niet meer in maar meisje jij bent wel welkom.'' Ik glimlachte naar haar en samen met Kaoru liep ik de deur uit. ''Je had wel wat aardiger mogen wezen ook al ben ik je wel dankbaar dat je voor me opkwam.'' ''Ja sorry maar je bent mijn kleine zusje dan moet ik voor je zorgen niet? Niemand mag jou pijn doen of verdrietig maken, ik bescherm je.'' ''dank je Kaoru.'' Hij glimlachte. ''ik vraag me af wanneer je me broer gaat noemen.'' Ik keek hem verbaasd aan. ''Wil je dat dan? Ik deed het niet omdat ik dacht dat jij dat niet wilde.'' Ik zag dat zijn wangen een beetje rood kleurde. ''Wil ik wel alleen niet op werk maar als we samen zijn of met iemand die het weet mag je best broer zeggen.'' Nog een beetje pratend liepen we naar de auto. Eigenlijk best gek sins we weten dat we half broer en zus zijn zijn we veel meer met elkaar gaan praten. Wat nog gekker is ik heb nu al twee grote geheimen voor mij collega's waarvan 1 ook mijn broer niet weet. Maar ja zo close zijn we nog niet waarschijnlijk ga ik hem dat ook voorlopig niet vertellen. Na een poosje rijden waren we weer bij het kantoor en liepen vlug naar binnen. Ik ging achter mijn bureau zitten en begon de informatie uit te typen, Kaoru was weer aan zijn eigen werk gegaan. Ik voelde een vertrouwde hand op mijn schouder en draaide me om. ''Hey Sasja en? Weet je wie je vader is?'' ''Nee wel dat het zeker is dat die man mijn vader is hij zou me nog opzoeken een keer.'' Hij glimlachte. ''Chiaki maakte pasgeleden een opmerking over hoe schattig je eruit ziet en Kaoru begon je gelijk te verdedigen hij geeft echt om je net als ik.'' ''Ja dat weet ik hij vroeg of ik hem mijn broer wilde noemen omdat hij wil dat ik hem zie als een echte broer die voor mij zorgt, eigenlijk heel lief.'' Shusei schoot in de lach. ''Heel lief volgens mij heeft hij nog nooit zoveel gepraat als tegen jou.'' Ik grinnikte. ''Denk het ook niet en dat te bedenken dat hij eerst niks van me moest hebben.'' Shusei haalde een hand door mijn haar en keek over mijn schouder mee naar de informatie die Kaoru en ik verzameld hadden. ''Het lijkt op een wraakactie ofzo.'' ''Ja dat dacht ik ook al.'' Voordat we verder konden brainstormen over waarom diegene als die branden aanstak kwam Minato naar ons toe met de boodschap dat ik naar Alex moest. Zuchtend stond ik op en liep naar het kantoor. Nadat ik geklopt had en zat zag ik dat Alex een beetje nerveus leek. ''Alex alles goed?'' ''Em... Dat weet ik niet kijk Sasja ik em god dit is lastig.'' Ik keek hem onderzoekend aan. Hij haalde zijn hand door zijn haar en keek mij serieus maar een soort van onzeker aan. ''Sasja ik vind dit erg lastig omdat ik het ook nog niet zo lang weet en je gaat vast tijd nodig hebben om dit te accepteren maar.. em.... ik ben..'' Hij haalde diep adem. ''Ik ben je vader.'' Geschokt keek ik hem aan. Alex? Alex is mijn vader?! Hij keek me smekend aan. ''Zeg iets..'' ''Ik... ik heb tijd nodig om dit te verwerken.'' Hij knikte. ''Ik begrijp het het was voor mij ook een schok je mag naar huis als je wilt.'' Ik knikte en verliet het kantoor blijkbaar met een gezicht als een spook want Kaoru kwam gelijk op me af. ''Wat is er gebeurd?'' Ik was nog een beetje in shock van wat Alex me vertelde ik had nooit verwacht dat zo jong iemand mijn vader is ik bedoel hij is 38 en ik 20 dat betekend dat hij mij op zijn 18e gekregen heeft... Ik duwde Kaoru aan de kant. ''Vertel ik nog wel ik ga nu naar huis..'' Hij keek me bezorgd aan net als de andere. Mijn blik kruiste die van Shusei en ik bleef even in zijn ogen kijken en liep daarna naar buiten. Niemand was me achterna gekomen ze begrijpen dat ik even alleen moet zijn. Ik was al snel thuis. Alex mijn vader... Dat gaat vast nog lastig worden nog een geheim erbij... Ik zal het wel aan Shusei en Kaoru moeten vertellen maar voor Minato en Chiaki heb ik nu dus drie geheimen...Ik voel me slecht maar ik kan het niet vertellen dat kost me mijn carrière. Ooit komen al deze geheimen uit maar nu nog even niet. Vermoeid liet ik me op de bank vallen. Misschien heb ik wat afleiding aan de tv. Ik kon me niet concentreren op de tv. De deur sloeg dicht en ik hoorde Shusei's stem. ''Sasja? Waar ben je?'' ''In de woonkamer.'' Ik voelde hoe hij van achteren zijn armen om me heen sloeg en in mijn oor mompelde dat alles goed komt. ''Shu.. Over waarom ik vanmiddag eerder ben weggegaan...'' ''Je hoeft het niet te vertellen maar ik wil wel graag weten wat er gebeurd is daar.'' ''Ja daarover dus ga even zitten.'' Ik haalde diep adem en begon te vertellen. ''Ik ben dus met Kaoru naar Charlotte geweest en nou ja ik ben dus haar bruidsmeisje met Tamara maar belangrijker ik vroeg of ze info over mijn vader had en dat had ze. Ze zei dat hij zeker wist dat hij mijn vader is.... Ze vertelde me niet wie het is maar ze zei dat hij binnenkort contact met me zou opnemen. Nadat ik dat onderzoek had gedaan bij die branden-wijk zijn we terug gegaan naar het kantoor waar zoals je weet Alex me in zijn kantoor riep. Ik had toen geen idee wat hij ging vertellen hij was wel heel nerveus dat kon ik gelijk al zien..'' Shusei onderbrak me. ''Alex is je vader hè?'' ik knikte. Shusei nam me in zijn armen. ''Ik snap dat het een schok is maar het is niet zo erg toch? Ik bedoel het had erger kunnen wezen en je kan toch best met Alex opschieten?'' ''Ja maar hij is 38! Dat betekend dat hij mij op zijn 18e heeft gekregen of te wel hij heeft impulsief gehandeld met Cecile en mij eraan over gehouden maar hij heeft nooit naar mij omgekeken nadat Cecile is overleden hij heeft het gewoon zo gelaten dat Charlotte me in huis nam!'' Shusei streek met zijn hand door mijn haren. ''Misschien wist hij het niet ik bedoel hij was 18 het kan ook eenmalig zijn geweest dat het een ongelukje was maar ik ben blij dat dat is gebeurd want je bent een geweldige meisje en je bent mijn meisje als ze dat niet hadden gedaan had jij er niet geweest.'' Ik wist dat hij gelijk had en dat ik moest weten of hij er eerder een vermoeden van had of het echt niet wist. Ik zuchtte. ''Je hebt gelijk ik ga het hem vragen hoe het is gegaan. Misschien kan ik morgen met hem afspreken in café 't Hoekje.'' Shusei kuste me op mijn hoofd. ''That's the spirit zolang je niet weet of hij het wist blijf je erover kniezen spreek met hem af en kijk wat ervan komt.'' Ik keek Shusei aan. ''Beloof me dat je dit aan niemand verteld ook niet aan Kaoru ik weet dat ik het hem moet vertellen maar mijn familie is nu echt ingewikkeld ik moet het eerst nog aan Alex vertellen en dan zie ik wel weer.'' Shusei tilde me op en liep met mij in zijn armen de trap op. ''S-shu Wat doe je?'' Hij knipoogde. ''Ik ga je opvrolijken de hele nacht lang.'' Voor ik iets kon zeggen lag ik al in zijn bed en begon hij me te kussen. Ik smolt weer onder zijn aanraking en ging volledig met hem mee. Het was een nacht vol liefde, zachte aanrakingen en passie.