Our story

Onbedoelde verrassing (part 1)

Het is al een maand geleden dat Shusei me gevraagd heeft om met hem te trouwen. Het is best grappig dat niemand mijn verlovingsring heeft opgemerkt. Mijn vader weet nu wel van onze relatie en dat help een hoop ik heb het Kaoru nog steeds niet verteld. Ik weet het het is echt heel slecht dat ik dat nog niet gedaan heb maar ik ben zo bang voor zijn reactie. Het is niet dat we al bezig zijn met de bruiloft plannen. Oh nog iets jep we wonen nog steeds in het gezamenlijke huis ook al is het al meer dan een maand geleden. Natuurlijk wilde Shusei en ik liever terug naar ons oude huis maar dat konden we moeilijk zeggen. Ook zijn inmiddels Charlotte en Shusei's vader getrouwd. Hoe dan ook ik heb vandaag weer met Tamara afgesproken. Ik weet het ik ben een enorm slechte vriendin geweest maar we hadden het allebei erg druk. 

(voor degene die het niet meer weten; Tamara ook wel Tama is Sasja's beste vriendin.)

Hoe dan ook ik liep nu dus naar het café waar we in hadden afgesproken. Binnen zag ik Tama al zitten in een hoek van het café. Snel riep ik naar haar toe. ''Tama!'' Ze keek op van het magazine waar ze in had zitten bladeren en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. ''Sasja!'' Toen ik eenmaal bij haar was tackelde ze me in een rip-brekende knuffel. ''Auw... krijg geen adem laat me los aub.'' Tama liet me grinnikend los. ''Eindelijk hebben we weer een meiden middag, dit is zo lang geleden zeker nu je in dat gezamenlijke huis woont. Trouwens je moet me echt over de jongens vertellen het zijn zulke hotties! Oh en natuurlijk over je prins is dat al iets?'' Tama ratelde echt aan een stuk door, maar ik heb haar ook gemist. ''Rustig ik vertel je alles en ik heb je ook nog iets anders te vertellen maar dat bewaar ik voor straks.'' Ik knipoogde naar haar en ze begon gelijk te flippen. ''Wat?! Oh vertel vertel!'' Ik begon te lachen en legde heel normaal mijn linker hand op tafel. Tama leek mijn ring niet op te merken dus gaf ik haar nog een hint door mijn hand vlak voor haar neus te plaatsen. Man ze pakt echt geen hints op, nog eentje. Nu zwaaide ik met mijn linkerhand voor haar gezicht en nu leek ze mijn ring eindelijk op te merken. ''OH MY GOD!!!! Je bent verloofd?! Met wie in hemels naam?!'' Ik begon te lachen van haar reactie. ''Ik zal je wat hint geven. Hij is blond, knap en lief.'' Tama keek me bedenkelijk aan. ''Ik ken hem? Trouwens sins wanneer heb je een vriendje?'' ''Ja je kent hem en al een poosje maar het is nog een beetje geheim dus je kan niemand hierover vertellen er zijn maar met jou erbij twee andere die het weten.'' Ze keek me vragend aan.''Waarom is dat je bedoeld zeker je moeder en stiefvader weten het alleen?'' Ik keek naar mijn schoenen, dit is echt erg die weten het juist niet... ''Nee ehm die weten het juist niet....'' En nu flipt ze helemaal waarschijnlijk omdat ze weet wie het is nu. ''OH MY GOD, HET IS SHUSEI!'' Snel deed ik mijn hand voor haar mond. ''Ik zei net het is een geheim en jij schreeuwt het gewoon.'' Ze keek nu verschrikt en geschokt. ''M-maar hij is je stiefbroer dat kan niet! Jullie ouders zijn net getrouwen.'' Jep Shusei, mijn vader en ik hebben besloten dat ik haar over een paar dingen kan vertellen. Ze komt er toch wel achter voor de andere want ik wil haar als mijn bruidsmeisje. ''Nou er zijn een paar dingen gebeurd de afgelopen tijd en ik denk dat het tijd word dat ik je die is vertel. En nu is ze echt de draad kwijt mooi dat was precies mijn bedoeling. ''Ik ben er dus achter gekomen dat Charlotte en Brandon mij geadopteerd hebben, ik ben dus niet hun echte kind. Mijn moeder was een hele goede vriendin van Charlotte en voor ze dood ging heeft ze mij bij Charlotte achtergelaten. Mijn echte moeder was ernstig ziek en wist dat ze dood ging.'' Tama keek me nu vol medelijden aan. ''Ik wilde dat je me dit eerder had verteld dan had ik je kunnen helpen dit moet echt een schok geweest zijn. Maar je moet ook een vader hebben toch?'' Ik knikte, ik ga haar nog niet vertellen wie dat is dat moet een verrassing blijven. ''Die zoek ik nog, hoe dan ook Shusei en ik worden nooit echt familie aangezien ik niet officieel geadopteerd ben. Mijn moeder had en geen tijd om dat te regelen en ik denk dat ze me toch nog enig spoor naar mijn echte ouders wilde geven. Weet je nog de ene keer dat we samen naar het buitenland wilde en ik mijn paspoort nodig had?'' ''Ja uiteindelijk zijn we niet gegaan omdat jou paspoort kwijt was. Maar hij was nooit kwijt of wel? Ze wilde gewoon niet dat jij zag dat jou achternaam niet de Leeuw is. Trouwens wat is je achternaam dan?'' Oeps dat kan ik dus niet zeggen want dat is officieel Zaizen, nou ja ik zeg wel dat het Jade is. ''Jade is mijn echte achternaam, naar mijn moeder Cecile Jade. Voor als je je afvraagt waarom ik niet de achternaam van mijn vader heb, die was toen al niet meer in beeld. Charlotte verteld me dat ze mijn vader nooit ontmoet heeft.'' Ik zag dat Tama niet wist hoe ze hierop moest reageren. ''Je hoeft niet te reageren ik ben wel over de schok heen, eigenlijk was ik hier wel blij mee anders hadden Shusei en ik nooit samen kunnen zijn.'' Op Tama's gezicht brak nu een glimlach door. ''Jij bent echt apart maar wel mijn beste vriendin. En je gaat trouwen met een van de knapste en aardigste mannen van ons werk ik ben echt jaloers nu.'' Gelukkig ze lacht. ''Misschien kan ik je koppelen aan Minato of een van de andere.'' Tama sloeg me op mijn schouder. ''Laat dat cupido! Ik weet dat je het leuk vind om mensen te koppelen maar ik kan heel goed zelf voor een relatie zorgen.'' Ohhh nou heb ik een mooi plan in mijn hoofd. Ik had een weddenschap met Minato afgesloten vlak voor ik werd ontvoert door Olivia, de weddenschap is verlopen maar dat betekend niet dat ik niet kan proberen of dit werkt. Ik wil Minato graag zien wanneer hij head over heels is voor iemand. ''Ik zie dat je dat kan, naar mijn laatste info ben jij zo singel als het maar kan.'' Tama begon te blozen en dat trok mijn aandacht. ''Wat? vertel me niet dat je een vriend hebt?'' Ze schudde haar hoofd. ''Nee maar ik vind iemand misschien wel leuk.'' En daar gaat mijn mooie plan. ''Wie dan?'' ''Dat ga ik niet zeggen jij kent hem te goed dat is gevaarlijk.'' Oh daar heeft ze mijn aandacht weer ga me niet vertellen dat het mijn broer is, dan schiet ik echt in de lach. ''Je kan het me best vertellen ik heb jou ook een groot geheim verteld.'' Ha nu heb ik haar, ze moet het wel vertellen nu. ''M-minato.'' AH! Omg mijn plan gaat door! ''Minato? Wat is er zo geweldig aan hem? Hij plaagt me altijd.'' Ze begon nu nog harder te blozen en ik vraag me echt af waarom dat is. ''Wat is er gebeurd? Er is iets gebeurd vertel op.'' ''H-hij heeft me geholpen met een interview en we hebben daarna samen ergens gegeten, maar daarna moest hij ineens ergens heen. Hij had ineens haast ik weet ook niet waarom.'' En nu begin ik achterdochtig te worden, ik kan me niet herinneren dat hij een keer later thuis was dan normaal. ''Wanneer was dat?'' Ze pakte haar telefoon uit haar tas en begon erop te typen. ''Een maand geleden ongeveer.'' Ze wil echt dat ik van mijn stoel val of niet? ''Dat is waarschijnlijk geweest toen Shusei me vroeg te trouwen met hem, Minato bracht me naar Shusei toe.'' Tama's hoofd schoot omhoog. ''Echt? Oh sorry maar iets anders hoe heeft hij je gevraagd?'' Ze is goed in onderwerp wisselen ik laat het haar maar doen, ik moet toch eerst nog uitvissen of Minato haar ziet zitten. De rest van de middag hebben we over mijn aankomend bruiloft gepraat, over Charlotte's bruiloft en over andere dingen. Toen ik met Tama richting mijn huis liep voelde ik me ineens niet goed. Dat had ik vanochtend ook al. ''Tama ik voel me niet zo goed geloof ik.'' Ze keek me bezorgd aan. ''Hou vol we zijn er bijna.'' Eenmaal in het huis legde ze me op de bank neer en ik hoorde haar naar de keuken gaan. ''Hier misschien helpt wat water wat heb je eigenlijk?'' ''Ik ben misselijk en bedankt.'' Tama ging naast me zitten en strekte haar benen voor haar uit. ''Misschien ben je wel zwanger.'' Bij het horen van dat moest ik overgeven en dus rende ik naar de wc. Tama kwam achter me aangerend. ''Wil je nooit meer dat grapje maken moet gelijk overgeven.'' Ondanks alles moesten we allebei toch lachen nou ja  tot ik weer moest overgeven. Terug in de woonkamer leek het alsof ze me gewoon genegeerd had want ze ging vrolijk verder over baby's. ''Maar Sasja misschien wel, ik bedoel zo raar is het echt niet. Trouwens je kan het weten wanneer had je voor het laatst het maandelijkse meiden gedoe?'' Toen ze dat zei pakte ik mijn agenda en bladerde terug naar de laatste keer. Ik zag de datum en ik voelde het bloed mijn gezicht verlaten.