Our story

Bijna geroostert

Langzaam opende ik mijn ogen ik voelde iets op mijn wang. ''Mh?'' ''Lekker geslapen?'' ''Shu? hm laat me slapen...'' Ik hoorde gegrinnik naast me. ''Nope we moeten werken kom op als je er niet uitgaat douch ik je.'' Snel sprong ik uit bed. No way dat ik hem mij laat wassen. Niet veel later kwamen we aan op werk iedereen was in de vergaderruimte waar wij ook heen gingen. ''Goedemorgen!'' Alex en Kaoru keken gelijk op bij het horen van mijn stem. Alex glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Sins gisteren heb ik het hem vergeven hij kon er niks aan doen en ik heb een mooi leven dus mij hoor je niet meer klagen. Ik ging op mijn vaste plek zitten tussen Shusei en Chiaki in. De morgen meeting begon en iedereen was serieus in gesprek met elkaar over verschillende zaken. Chiaki draaide zich naar mij en begon tegen me te praten. ''Zeg Sasja waarom was je de vorige keer halverwege de dag weggegaan?'' ''Ik em..'' Shusei onderbrak me. ''Hey Sasja hoe is het interview gegaan de laatste keer?'' Welk interview? Oh hij helpt me ik moet meespelen! ''Goed al was het beste lastig om haar aan het praten te krijgen.'' We hoorde een klop op de deur en iedereen viel stil. Alex riep binnen en de CEO stapte naar binnen. We keken allemaal verbaasd. Wat komt de CEO hier doen? Alex stond snel op. ''Goedemorgen meneer.'' Alex schudde de hand van de CEO. De CEO had een vrolijke glimlach op zijn gezicht. Oh oh dat kan nooit goed zijn hij heeft toch niet een of ander gek plan? ''Ik ben hier niet zonder reden natuurlijk omdat jullie allemaal zo goed werk hebben geleverd de laatste tijd heb ik besloten jullie te belonen. We hebben gedeelde huizen gebouwd op vijf minuten van dit gebouw vandaan en ik wil graag dat jullie het uittesten. Jullie mogen er gratis een maand in blijven, krijgen een bonus en jullie kunnen elkaar beter leren kennen! Geweldig toch? Dus doen jullie mee?'' Wat?! Ik moet bij al de jongens in een huis wonen een maand lang?! En dus ook met mijn vader en half broer?! Dat over leef ik niet! Kaoru begon als eerste te praten. ''Als er huisdieren in morgen ben ik in.'' Chiaki keek gelijk zorgelijk. ''Wil je je kat dan wel uit mijn buurt houden?'' Kaoru knikte. ''Oh ja jij bent allergisch voor katten ik zal haar in mijn kamer houden.'' Alex zag ook geen probleem en Minato ook niet dan bleven Shusei en ik over. Ik keek hem vlug aan en hij zuchtte. ''Goed ik ben ook in.'' Nu keken ze mij allemaal aan. ''Wacht jullie verwachten toch niet dat ik als enige vrouw in hetzelfde huis ga als jullie of wel?'' Alex keek me strak aan. ''Ze is ook in we proberen het graag een maand uit bedankt voor het aanbod.'' De CEO lachte vrolijk en liep de ruimt uit. ''Alex! Waarom?'' Hij keek me weer strak aan. ''Zo erg is het niet en we houden rekening met je en ik zeg het dus dat is geregeld. En nu aan het werk iedereen.'' Hij is mijn baas en vader dat is zo gemeen ik kan dus niet tegen hem ingaan. Shusei keek me medelevend aan. Ik denk dat hij het ook niet zo leuk vind. We kunnen dan niet meer elke nacht samen slapen dat gaat moeilijk en eenzaam worden. Niet veel was het lunchpauze en ging ik een broodje halen aan de overkant van de straat. Net toen ik mijn broodje op had ging mijn telefoon en ik nam op. ''De Leeuw.'' Aan de ander kant van de lijn hoorde ik Alex praten. ''Er is een nieuwe brand in de buurt van je artikel ga er op af. Ik stuur Shusei naar je toe als ik hem te pakken krijg want Kaoru is voorlopig nog niet terug.'' ''Oké bedankt Alex!'' Snel haastte ik me richting de brand. Op de plaats van de brand zag ik een hoop andere media en politie. Zo kan ik niks zien of fotograferen. Ik liep naar de achterkant van het brandende gebouw daar stond ook politie maar geen andere media. ''Pardon ik ben van Sasentionelle en ik vroeg me af of u de brandstichter gezien hebt?'' De politie man draaide zich om naar mij. ''We kunnen niks zeggen alleen dat we niet weten wie de branden sticht. En ik moet u verzoeken naar de voorkant te gaan het is veel te gevaarlijk hier.'' Ik ga niet naar de voorkant daar heb ik niks aan. Ik liep om het gebouw heen en stond nu aan de zijkant. Hier staat geen politie en geen media misschien kan ik hier foto's maken. Wacht is wie is dat daar? Uit een raam van het tegenover gelegen gebouw was iemand foto's aan het maken met een grote glimlach op zijn gezicht. Nu begon hij te lachen. Aan een zijn riem hingen flessen. Snel maakte ik foto's van de man. Ik heb het idee dat hij de aanstichter is, waarom zou er anders iemand foto's maken en lachen. Opeens keek de man mijn richting op en zijn lach verdween. Oh shit gezien! Wegwezen! Voor ik weg kon rennen gooide hij iets naar beneden en om mij heen ontstond een brand. Shit! Dat was een Molotov cocktail! Vlammen omringde me en ik hoorde de man lachen. Rook kwam van alle kanten en ik zakte op mijn knieën. ''kugh kugh.'' Ik heb rook ingeademd! Gaat het hier eindigen? Na alles wat ik heb meegemaakt ga ik dood van rook? Ik wil nog niet dood ik heb eindelijk mijn leven op de rails ik wil niet dood! Shusei red me! ''kugh kugh.'' Ik kon steeds slechter adem halen. Plotseling zag ik een schaduw achter de vlammen en ik hoorde iemand die mijn naam riep. ''Sasja! Sasja! Waar ben je?!'' Shusei! ''Hier! Kugh kugh.'' Niet lang daarna voelde ik een paar armen die me optilde van de grond. ''Sas eindelijk ik was zo bang we gaan hier weg.'' Ik leunde tegen zijn borst aan terwijl hij me in bruidsstijl wegdroeg uit de branden vlammen. Een eind van de brand vandaan drukte hij me tegen zich aan. ''Ik was zo bang toen ze zeiden dat er nog een brand was en ik jou niet zag.'' ''Shu bedankt voor het redden ik heb de brandstichter op de foto. Kugh kugh.'' Shusei keek me bezorgd aan. ''Mij interesseert die foto niet ben jij oké? Volgens mij heb je rook ingeademd.'' ''Ik ben oké. Kugh kugh.'' Voordat Shusei nog iets kon zeggen zagen we de rest van de jongens aan komen rennen op Alex na. Chiaki keek geschokt naar me. ''Wat is er met jou gebeurd?'' Shusei had me nog steeds vast en begon uit te leggen. ''Toen ik hier aankwam zag ik haar niet en een politie man verteld me dat er een andere brand was. Dus ik ben haar gaan zoeken en vond haar midden in de vlammen.'' Minato begon te glimlachen. ''Hij vergeet te vertellen dat toen hij op kantoor kwam Alex hem vertelde dat jij hier alleen was. Hij is de deur uitgerend voor we hem konden tegen houden en we konden hem ook niet bijhouden.'' Een geamuseerde glimlach speelde rond Minato's lippen. Chiaki keek ons onderzoekend aan. ''Zeg zijn jullie meer dan vrienden? Ik bedoel naar hoe je haar draagt en hoe hij hierheen haastte...'' Shusei keek op me neer en zette me toen gauw op mijn voeten. Hij bloosde licht. ''Maar ik neem haar mee naar het ziekenhuis ze heeft rook ingeademd zeggen jullie tegen Alex waar we heen zijn?'' Kaoru trok zijn mond open uiteindelijk. ''Ik wil ook mee.'' Wah Kaoru! Als hij niet wil dat ze erachter komen dat hij mijn halfbroer is moet hij dat beter verbergen. Shusei knikte hij begreep waarom Kaoru meewilde. Chiaki en Minato gingen terug naar het kantoor terwijl Shusei, Kaoru en ik richting het ziekenhuis gingen. In de wachtkamer begon Kaoru ineens tegen Shusei te praten. ''Waarom wilde je haar naar het ziekenhuis brengen?'' ''Omdat ik ook om haar geef.'' Kaoru keek verbaasd na dat antwoord maar zei niks. Een zuster kwam naar ons toe en richtte zich op de jongens. ''Ik neem haar mee voor controle zijn jullie vrienden van haar?'' Kaoru keek naar de zuster. ''Ik ben haar broer.'' Ze knikte. ''Dan mag u mee.'' Ze richtte haar blik op Shusei. ''Sorry maar alleen familie mag bij de behandeling zijn.'' Hij knikte. ''Ik wacht wel hier tot zo.'' Plotseling zag de zuster dat zijn kleren onder het roet zaten met een aantal brand plekken. ''Meneer bent u ook in die brand geweest?'' ''Ja ik heb haar eruit gehaald maar met mij is niks aan de hand.'' Ze schudde haar hoofd. ''U moet ook mee voor controle volgt u mij maar.'' Ze hadden mijn longen gereinigd en nog wat controle dingen gedaan en nu stonden we weer in de wachtkamer van het ziekenhuis. Niet veel later kwam Shusei ook en konden we naar kantoor terug. Op kantoor kwam Alex gelijk op me af. ''Gaat alles goed met je? Ik had je nooit alleen daarheen mogen sturen.'' ''Alex rustig alles is goed ik had alleen rook ingeademd dat hebben ze gereinigd en alles is goed nu.'' Daarna draaide hij zich naar Shusei. ''En met jou? Ik hoorde dat jij haar eruit hebt gehaald.'' Shusei knikte. ''Met mij is ook alles goed behalve dat mijn kleren een beetje kapot zijn. Ik ben blij dat ik haar eruit heb weten te halen.'' Alex zuchtte opgelucht. ''Ik ben je echt dankbaar Shusei je hebt mijn dochter weer gered.'' Paniekerig keek ik om me heen maar niemand behalve Shusei en ik leek het gehoord te hebben. Alex leek nog steeds bezorgd. ''Shusei neem haar mee naar huis jullie kunnen wel wat rust gebruiken op z'n vroegst zie ik jullie morgen weer maar als jullie langer thuis blijven begrijp ik dat ook laat het wel even weten.'' Allebei bedankte we hem en Shusei nam mij mee naar huis. Thuis lieten we ons in de bank vallen nadat we allebei gedoucht hadden en schone kleren aangedaan hadden. ''Pft wat een dag gelukkig kwam je me redden. Ik ben je echt dankbaar dit is al de zoveelste keer dat je me red van een te vroege dood.'' Hij keek me aan met een tedere glimlach. ''Ik kom je altijd redden zonder jou zou ik het niet overleven. Het is best jammer dat we straks een maand bij de andere moeten wonen dan kan ik je niet elke nacht in mijn armen houden.'' Ik zuchtte. ''Ja dat gaat moeilijk worden ik kan niet zonder jou slapen.'' ''Maar iets anders je vertelde me dat je foto's hebt van de brandstichter?'' ''Oh ja! Dat is waar ook ik zag hem uit een raam hangen en heb foto's genomen daarom gooide hij die Molotov cocktail. Hier de camera.'' Shusei pakte de camera aan en begon door de foto's te scrollen. ''Ze zijn goed gelukt je ziet hier zijn gezicht zelfs op. We hebben een exclusief verhaal! Zo gauw we weer aan het werk gaan zullen we de foto's publiceren en dan naar de politie sturen. Maar eerst..'' Shusei drukte me in de bank en begon me te zoenen. Ik hou echt van hem hij laat mij hart smelten.