Our story

Daar ben je weer

Dit is Dreams don't turn the dust van Owl city.

De wekker ging af. Ik keek opzij en zag Shusei vredig slapen naast mij hoe kan hij doorslapen na de herrie van de wekker?! ''Shusei opstaan we moeten werken.'' Ik hoorde wat gemompel en hij draaide zich om maar sliep gewoon door. Dan maar plan B stil liep ik de kamer uit. Even later kwam ik terug hij lag nog steeds te slapen. Ik had een emmer water bij die ik over hem heen goot. Verschrikt werd hij wakker. ''Watte?'' Ik stond lachend naast het bed toen hij dat zag trok hij me boven op zich waardoor ik ook nat werd. ''Ah niet doen.'' ''Eigen schuld waarom maak je me eigenlijk wakker?'' Ik wees naar de wekker. ''We moeten werken.'' Toen ik naar de tijd keek schrok ik we hebben nog een uur! Snel glipte ik uit Shusei's armen en verdween naar de badkamer. Even later was ik ontbijt aan het maken voor ons terwijl onder de douch stond. Ik hoorde hem iets roepen en spitste mijn oren. ''Sasja waar zijn mijn kleren?'' Oeps gisteren had hij dus kleren voor vandaag daar neergelegd en ik heb ze opgeruimd. Snel liep ik naar zijn kamer om wat kleren te halen. Ik had zijn kleren gepakt en liep naar de badkamer. ''Shusei hier zijn je kleren doe de deur even open.'' Ik hoorde een klik en stapte naar binnen. Hij stond met een handdoek om zich heen in de badkamer. ''Hier ik ga weer.'' Ik draaide me om en wilde naar de deur lopen Shusei pakte mijn arm en trok me terug. ''Nee jij blijft hier.'' ''M..maar jij...'' Hij had alleen een handdoek om! Hij grinnikte toen hij mij zag kijken naar zijn handdoek. ''Ik heb inderdaad niet veel aan.'' ''We moeten werken straks bewaar je spelletjes liever voor een ander keer.'' Een plagende blik verscheen in zijn ogen. ''Dus ik mag je een andere keer plagen oké ook goed.'' Snel trok ik me los en verliet de badkamer. Pfft geen idee wat hij van plan was maar vast niks netjes. Even later was ik klaar met eten en Shusei ook samen verlieten we het huis opweg naar de metro. Minato was er niet blijkbaar was hij al eerder naar het werk gegaan. Aangekomen op onze afdeling was alles heel rustig en donker. Ik keek naar Shusei die niets liet merken en me een zetje gaf onze werkplek in. Ineens sprong het licht aan en de jongens kwamen te voorschijn. Chiaki kwam naar me toe en omhelsde me. ''Fijn dat je weer terug bent.'' Ook de andere begroette me. Ook Alex knuffelde me wat ik best raar vond dat had hij nog nooit gedaan maar om een of andere reden bemoeide hij zich ook meer met mij. Nu was iedereen weer druk aan het werk. Alex vond dat ik het rustig op moet bouwen dus ik help mee aan een artikel van Minato hij doet alle interviews en foto's terwijl ik alles uit-typ. Alex kwam telkens vragen hoe het ging of ik al moe was of niet. Maar hij was niet de enige mijn moeder en Chiaki vroegen dat ook telkens. Shusei weet dat ik dat zelf wel aan kan geven dus hij vraagt er niet telkens naar ook omdat ik heb gezegd dat ik gek word van iedereen die dat blijft vragen. Waarom iedereen zo bezorgd was? Geen idee ik bedoel ik heb alleen in coma gelegen dat is niet echt ziek toch? Of zou ik er zo verschrikkelijk uit hebben gezien dat iedereen dacht dat ik heel veel verzwakt ben? Ik probeerde me weer te concentreren op mijn werk. Terwijl ik druk bezig was ging mijn mobiel en ik nam op. ''Hoi met Sasja De Leeuw.'' ''Hoi lieverd met je moeder ik vroeg me af of je morgen even langs kan komen ik moet je wat vertellen oh en neem Shusei mee als dat kan.'' ''Em ik weet niet ik kan wel maar ik weet niet of hij kan wacht even ik vraag het.'' Ik legde me telefoon neer en liep naar Shusei's bureau. ''Shusei mijn moeder had ik net aan de telefoon ze vroeg of we morgen langs kunnen komen ze zei dat ze ons wat moest vertellen.'' ''Ja is goed rond een uur of drie kan wel denk ik.'' ''Is goed dan geef ik dat door.'' Ik liep weer naar mijn eigen bureau en pakte mijn telefoon weer op. ''Mam we komen morgen rond een uur of drie goed?'' ''Ja is goed tot morgen lieverd.'' Daarna hing ze op en ik ook. Ik keek op de klok en zag dat het tijd was om te gaan Alex had m verboden over te werken dus ik kon nu naar huis in tegenstelling tot Shusei hij had nog zoveel werk dat hij moest blijven. Voordat ik naar huis ging liep ik nog even bij hem langs. ''Shusei als er iets is dat ik kan doen van je werk dan geef je dat maar mee, kan ik het thuis voor je doen aangezien ik nu weg moet van Alex.'' Hij keek op. ''Ik kan je niet met mijn werk opzadelen.'' Ik glimlachte. ''Nee ik vroeg je of ik wat kan doen dat betekend dus dat ik wil helpen en op dit moment doe ik maar 1 artikel dus absoluut niet druk.'' Er gleed een dankbare glimlach over zijn gezicht. ''Als je deze informatie voor mij kan uit-typen en deze foto's wilt uitzoeken dan ben ik al enorm geholpen.'' Ik pakte alles aan. ''Komt goed en zorg ervoor dat je voor het avondeten thuis bent.'' Hij knikte en ik maakte dat ik weg kwam omdat als Alex me zou zien met al deze spullen hij het me terug zou laten leggen. Alex had me niet gezien en nu zat ik thuis achter mijn laptop. Best interessant eigenlijk waar dit artikel over ging. Het gaat over de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van hersenen. Na een half uurtje had ik alles uit-getypt en bewerkt. Het leek wel meer op mijn schrijfstijl dan die van Shusei maar dat maakt vast niet uit. Na nog een uur had ik alle foto's ook uitgezocht en was ik begonnen met het avondeten. Het was al bijna klaar en Shusei was nog niet thuis. Hij had ook niks van zich laten horen. Laat ik hem dan maar bellen. ''Hoi Shusei waar blijf je het eten is bijna klaar.'' ''Ik kom eraan Alex hielt me op en Chiaki ook.'' ''Tot zo dan.'' ''Ja tot zo.'' We hadden opgehangen. Even later was hij thuis en we gingen eten. ''Shusei je werkt echt te hard ik kan zien dat je moe bent.'' Hij keek op van zijn eten. ''Valt wel mee hoor.'' Ik had geen zin om door te vragen hij zou toch niet toegeven. Na het eten keken we een film op de bank. Midden in de film viel Shusei in slaap. Hij is wel schattig als hij slaapt. Ik legde een deken over hem heen en verdween naar mijn eigen kamer. Ik ga maar gelijk naar bed. Niet veel later was ik in slaap gevallen.