Our story

Een oude vriend

Dit is Right place right time van Olly Murs enjoy!

Een paar dagen later....

Alles ging normaal. Van Shusei's ex hadden we niks meer gehoord maar ik maakte me wel zorgen het is nu al heel lang geleden. En dat gevloek dat ik hoorde toen Shusei me redde van die enge man. Het bezorgde me nog rillingen als ik eraan terug dacht. Maar terug naar het nu ik moet maar is verder gaan. Ik moest van Alex een interview doen met een beroemde acteur. Alex wilde me niet vertellen wie het was alleen dat hij beroemd was en dat ik naar café 'T Hoekje moest gaan ik zou hem wel herkennen dat is wat Alex gezegd had daarom was ik nu wel heel nieuwsgierig wie die beroemdheid is. Dit is mijn eerste klus alleen daar was ik best trots op en gespannen wat nou als ik het verpeste? Shusei had gezegd dat hij me best wilde helpen als ik iets niet wist maar ik wil dat niet want ik wil dit helemaal alleen doen laten zien dat ik het ook kan. Diep in gedachten liep ik naar 'T Hoekje. Ik kwam binnen en liep zoekend tussen de tafels door. Ergens hoorde ik mijn naam roepen zoekend keek ik rond. Ik zag Yuzu zitten een oude vriend van mij eigenlijk heet hij Yuzuki maar dat vond hij een vreselijke naam dus iedereen noemde hem Yuzu niet dat hij dat zo mooi vond maar iets beters kon ik er niet van maken. Ik liep naar hem toe het was al heel lang geleden dat ik hem gezien had de laatste keer was op de reünie van de klas. ''hey Yuzu! Dat is lang geleden hoe gaat het met je?'' ''Goed, maar wat doe je hier eigenlijk? Ik bedoel de vorige keer vertelde je dat je niet zoveel uitging.'' Ik moest lachen dat hij dat nog onthouden had maar ja dat is Yuzu hij onthoud dingen waarvan je denkt waarom zou je dat onthouden. ''Dat klopt ik ben hier ook voor werk ik moet iemand interviewen die beroemd schijnt te wezen maar ik heb hier geen beroemdheid gezien.'' Ik zag een verwarde uitdrukking op Yuzu's gezicht. ''Wacht even jij deed toch de vrouwen collum in Sasentionelle?'' ''Ja dat klopt maar ik zit nu in het top team van Sasentionelle ik heb pas geleden promotie gehad totaal onverwacht. Ik heb je nog zo veel te vertellen de laatste maand is er echt veel gebeurd, maar Yuzu wat heb jij eigenlijk al deze tijd gedaan?'' ''Who, rustig ik ben hier eigenlijk ook voor werk ik moest een interview geven aan Sasentionelle en volgens mij heb ik mijn interviewer gevonden.'' Ik staarde hem verbijsterd aan is hij beroemd? Sins wanneer en waarom heb ik daar nooit iets van gezien? ''Maar ben jij beroemd dan? en sins wanneer? Wat heb je gedaan dan?'' Ik had zoveel vragen ik ben bevriend met een beroemdheid?! Ik zag hem grinniken. ''Rustig aan ik ben inderdaad beroemd en wil je niet zo hard roepen ik heb zo mijn best gedaan om niet op te vallen gelukkig gebruik je mijn roepnaam nog. ik ben dus gaan acteren en blijkbaar kan ik dat goed want nu verdien ik bakken met geld en mag ik de wereld over reizen van de ene film naar de andere.'' Yuzu en ik haalde nog wat verloren tijd in en aangezien hij Shusei niet kent kan ik hem alles over hem vertellen dat voelde wel fijn. Aan het eind van de middag had ik een hele stapel met informatie wat ik mocht gebruiken in mijn artikel. Het was wel heel handig dat Yuzu en ik samen zijn opgegroeid zo weet ik veel meer van hem dan andere, maar ik heb alleen opgeschreven wat ik van Yuzu mocht gebruiken want ik wil hem niet kwetsen met mijn artikel. Ik keek op mijn horloge. De tijd was verschrikkelijk snel gegaan ik moest Shusei bellen en snel ook hij maakt zich vast zorgen ik had allang terug moeten zijn. ''Yuzu ik moet even bellen want het is echt al heel laat en ik had allang terug moeten wezen.'' ''Mij best ik weet zeker dat iemand zich zorgen om je maakt.'' Hij zij het met een glimlach waarvan ik wist dat hij doorhad wie ik ging bellen. Shusei was echt heel bezorgd en had me verteld dat ik het best gewoon naar huis kon gaan en snel ook want het werd al schemerig. Tegenwoordig was ik een beetje bang in schemering en donker om dan alleen naar huis te gaan. ''Yuzu.. em zou je..'' ''Wat wil ik? Sasja je mag me alles vragen dat weet je toch?'' ''Ja maar het is een beetje gênant.'' Ik zag hem vragend naar me kijken ik moet het wel vragen nu. ''Wil je met me mee gaan naar huis ik ben een beetje bang om alleen in de schemering te lopen.'' ''Ja natuurlijk maar ik heb het idee dat het een reden heeft want vroeger liepen we heel vaak 's avonds in het donker in het park.'' Ja daar had hij gelijk in dat hebben we vaak gedaan toen we nog op de middelbare school zaten. ''Ja het heeft een reden een paar dagen geleden heeft een man me... Ik weet niet zo goed hoe je dat moet noemen maar in ieder geval hij duwde me een steegje in als Shusei niet was gekomen... Ik wil niet weten wat er anders was gebeurd maar in ieder geval ik durf niet meer alleen in de schemering te lopen daardoor.'' Ik gluurde onder mijn wimpers door naar Yuzu zijn reactie afwachtend. Hij keek geschokt. ''Oh wat erg voor je gelukkig is er niks gebeurd. En natuurlijk loop ik met je mee.'' Hij knuffelde me even en pakte daarna mijn hand om me omhoog te helpen. Hij weet hoe je een meisje moet behandelen. Kletsend liepen we over straat. Ik zag dat Yuzu een paar keer zenuwachtig over zijn schouder keek. ''Yuzu wat is er? Je kijkt zo zenuwachtig.'' Hij zuchtte en keek nog is over zijn schouder. ''Volgens mij ben ik herkend want een aantal mensen volgen ons al de hele tijd en een stukje terug zag ik een aantal motoren met een aantal mensen met camera's erop. Meestal is dat paparazzi en ik zeg het je die zijn heel erg vervelend.'' ''Yuzu... kijk nog is over je schouder.'' Hij keek en zijn ogen werden groot van schrik ik hoorde hem wat vloek woorden mompelen. ''Sorry Sas, ik denk dat we moeten rennen en eh ze afschudden zo kunnen we niet bij je huis aankomen ze zullen jou gaan lastig vallen.'' Ik kreeg een geweldig idee er speelde een glimlachje om mijn lippen. ''Kom ik leid de weg.'' Samen renden we door de steegjes van de stad. Dit voelde weer of we kinderen waren we deden dit vaak vroeger door de steegjes rennen. We kwamen weer uit op de weg en nergens was de paparazzi te zien. Yuzu en ik keken elkaar aan en schoten in de lach. We liepen verder en ik zag mijn huis al. Net voor ik de deur open kon doen ging die al open. Shusei stond voor me met een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht. Hij had Yuzu nog niet gezien dat wist ik zeker. Shusei sloeg zijn armen om me heen en mompelde in mijn haar. "Waarom ben je zo laat ik was bezorgd over je." "Sorry het valt uit te leggen. En misschien moet je wat minder bezorgd zijn ik kan best voor mezelf zorgen en je wist dat Yuzu bij me is." Shusei draaide zich naar Yuzu ik zag zijn ogen groot worden. Yuzu liep naar Shusei toe. "Dat is wel heel lang geleden Shu gozer!" Shusei begon te grijnzen. "Yuzu! het is inderdaad heel lang geleden." Ze deden een of andere handdruk die jongens wel vaker hebben en schoten daarna in de lach. Ze kende elkaar dus al dat had ik niet gedacht. Met z'n 3e liepen we naar binnen. Daarna hebben we nog heel lang gepraat want ik wilde natuurlijk weten hoe Shusei en Yuzu elkaar kenden en Shusei wilde weten hoe ik en Yuzu elkaar kennen. Uiteindelijk bleef Yuzu slapen want het was te laat om nog een hotel te zoeken. Anders had ik het ook wel gevraagd maar goed. Het was vreemd zonder Shusei slapen. Yuzu sliep bij hem op de kamer waardoor ik niet bij Shusei kon slapen. Ik kon niet slapen want ik voelde Shusei's warmte niet. Ik zuchtte en daarna hoorde ik ineens mijn deur zachtjes open gaan. "Wie is daar?" "Ik, mag ik verder komen?" Ik glimlachte hij altijd. "Jij kan ook niet slapen zeker?" Ik zag hem betrapt glimlachen. "Nee ik kan niet zonder jou slapen ik ben het al teveel gewend." Daarna ging hij languit op mijn bed liggen en glimlachte sexy naar mij. Even stond ik aan de grond genageld maar blijkbaar kon hij niet wachten dus trok hij me bovenop zich. Even later ging de deur weer open we hadden niks door. Ik hoorde een stem. "Ik dacht wel dat je hier zat." We draaide ons om en ik zag Yuzu staan. Oeps Yuzu heeft ons zojuist betrapt. Ik zag Shusei grijnzen. "Sorry we.. nou nornaal slapen we samen dus ik miste haar een beetje. Oké ik kon niet slapen zonder haar ik geef het toe." Ik zag Yuzu lachend zijn hoofd schudden. "Ze heeft je om haar vinger gewonden. Arme jij." Shusei schoof nog een stukje naar mij toe en sloeg een arm om me heen. "Ik ben blij dat ze dat gedaan heeft." Daarna gaf hij me nog een kus op mijn wang en liep hij samen met Yuzu mijn kamer weer uit. Ik liet me met een plof weer op mijn bed vallen. Ik ben gelukkig dat zeker hij is zo lief voor mij en Yuzu is ook weer terug. Na die gedachte viel ik als een blok in slaap.