Our story

Bezoekers

Dit is Can't live without you van Owl City.

De volgende ochtend ging ik naar de woonkamer. Shusei lag nog steeds te slapen op de bank. Ik laat hem nog wel even liggen hij was zo moe. In de keuken maakte ik het ontbijt toen ik de woonkamer weer in kwam zat Shusei rechtop een beetje duf om zich heen te kijken. ''Goedemorgen je was toch wel moe he?'' Hij glimlachte betrapt. ''Ja toch wel gelukkig zijn we vandaag vrij.'' Ineens sloeg hij zijn hand voor zijn hoofd. ''Shit ik ben je helemaal vergeten te vertellen dat Chiaki vandaag komt, sorry zou je het heel erg vinden om een paar uurtjes weg te gaan?'' Zo schattig hij keek heel erg schuldig nou. ''Nee hoor vraag Minato wel om me gezelschap te houden.'' Met een knipoog verdween ik naar de keuken. Hij riep me nog iets na. ''Wat ga je met hem doen dan?'' Inwendig lachte ik nu. ''Winkelen.'' Shusei begreep er nu niks meer van. Hij is binnenkort jarig en ik weet echt niet wat ik voor hem moet kopen dus had ik gisteren aan Minato gevraagd of hij me kon helpen eigenlijk kwam het dus mooi uit dat Shusei met Chiaki had afgesproken, heb ik een mooi excuus om weg te gaan. ''Maak je nou maar geen zorgen over mij je weet dat ik veilig ben bij Minato.'' ''Maar Minato houdt helemaal niet van winkelen waarom wil hij dan mee?'' ''Omdat ik dat aan hem vroeg het is om een speciale reden maak je nou niet druk ik voel heus niks voor hem als je dat denkt.'' Ik zag aan hem dat hij nog niet helemaal gerust gesteld was. ''Wat is er nou?'' ''Ik weet niet meer hoe laat Chiaki komt..'' Precies op dat moment ging de bel. ''Is dat?'' Shusei knikte. ''Ja denk het wel dus je moet je even verstoppen dan kan je straks via de achterdeur weggaan. ''Is goed daarna bedacht ik me dat als Chiaki door het raam zou kijken hij ons zou zien daarom vluchtte ik gauw naar mijn kamer. Op de gang hoorde ik de stemmen van Chiaki en van Shusei. Ik had Minato geapt hij schreef dat hij over een half uurtje bij de achterdeur zou staan. Ik moest me hier dus nog een half uurtje verborgen houden niet dat Chiaki hier zou komen want ik denk niet dat Shusei tegen hem zou zeggen dat hij hier mag komen. Toch ging mijn deur open en in reflex dook ik achter mijn bed. Voorzichtig gluurde ik er onder door. Oh my! Dat is Chiaki en hij mompelde iets. ''Waarom is er hier een kamer vol meisjes spullen plus dit is zeker de wc niet.'' De deur ging weer dicht en ik kwam weer achter mijn bed vandaan. Snel apte ik Shusei dat Chiaki mijn kamer heeft gezien. Ik kreeg niks terug maar de deur van mijn kamer ging weer open en ik hoorde Shusei iets zeggen. ''Sas? Ben je hier ergens?'' Voorzichtig kwam ik achter mijn bed vandaan. ''Hoi hij heeft mij niet gezien maar wel mijn kamer en hij vroeg zich af waarom er een meisje kamer in jou huis is dus waarschijnlijk gaat hij je dat ook vragen.'' ''Dat is niet goed hoe redden we ons daar nou weer uit.'' Hij haalde een hand door zijn haar. ''Zeg dat je nichtje weleens komt logeren en dat die kamer van je nichtje is.'' Hij knuffelde me. ''Geniaal idee je bent geweldig!'' Hij liep vlug mijn kamer weer uit en ik haastte me richting de achterdeur want Minato stond al op me te wachten. Samen met Minato liep ik door het winkelcentrum. ''Dus wat vind hij nou eigenlijk echt leuk?'' ''Ik denk dat hij wel een horloge wil want pas geleden is zijn oude kapot gegaan.'' ''Ik wil ook een persoonlijker cadeau ik bedoel een horloge is wel leuk maar als zijn vriendin wil ik hem ook nog iets geven.'' Minato glimlachte. ''Je bedoelt je kan op het werk dan die horloge geven als collega en thuis ga je hem dan nog iets geven?'' ''Ja maar dan iets speciaals alleen wat?'' Minato begon te grinniken. ''Geef hem gewoon een goede nacht.'' Ik begon rood te kleuren. ''Dat soort dingen bespreek ik niet met jou.'' ''Als man weet ik dat hij dat kan waarderen.'' Hij gaat er nog serieus op in ook! ''Een cadeau dus iets speciaals en nee ik bedoel iets waar die langer dan een paar minuten plezier van heeft.'' Minato begon te lachen. ''Flauw zeg goed, hij houdt van persoonlijke spullen misschien iets met jouw naam erop of een foto van jullie erin?'' Ik dacht even na. ''Dat is verdraaid lastig voor een meisje zou je een ketting kunnen kopen ofzo maar voor een jongen?'' Dramatisch gooide ik mijn handen omhoog waardoor Minto in de lach schoot. ''Je kan voor hem ook een ketting kopen nooit opgevallen dat hij ook wel is een ketting draagt?'' Verbaasd draaide ik me naar Minato om. ''Hij een ketting?'' ''Ja meestal gewoon een zilveren zonder iets eraan ofzo. Misschien heeft hij die sins jou niet meer omgedaan maar dat is een cadeau van zijn vader dus ik denk dat hij het nog wel draagt.'' Aan onze rechterkant was een juwelier. ''Oké dus het word een ketting met zijn naam erop dan.'' We liepen de winkel in. Bij de balie koos ik een ketting uit ook van zilver want goud vond ik niet bij hem passen. Op een briefje moest ik zijn naam opschrijven zodat ze dat erop konden graveren. Net toen ik het briefje aan de medewerkster terug wilde geven griste Minato het uit mijn handen. Hij schreef er nog iets bij en ga het aan de medewerkster. ''Wat heb je erbij geschreven?'' Hij glimlachte geheimzinnig. ''Dat zul je wel zien als we het opgaan halen. Ik verzeker je het is niet raar ofzo je zult het mooi vinden en hij ook.'' Het was al twee uur en om drie uur moesten we bij onze ouders zijn. ''Minato denk je dat Chiaki weg is?'' ''Denk het wel jullie hadden toch om drie uur een afspraak ergens?'' Ik knikte en Minato bracht me naar huis voor de zekerheid ging ik door de achter deur naar binnen. Ik hoorde Chiaki niet meer dus liep ik door naar de woonkamer waar Shusei relaxt op de bank tv lag te kijken. Voorzichtig sloop ik naar hem toe en sprong boven op hem. ''Ah Sas! Je laat me schrikken, was het leuk met Minato?'' ''Jahoor was wel gezellig.'' Hij keek nieuwsgierig naar de tas die ik naast de bank gezet had daar zat het horloge in. ''Wat heb je gekocht dan?'' Ik glimlachte geheimzinnig. ''Zou je wel willen weten, mag niet maar we moeten zo maar is gaan.'' Hij keek me onderzoekend aan. ''Je hebt toch niks raars gekocht?'' Ik begon te lachen. ''Nee gek natuurlijk niet je mag het alleen nog niet zien komt vanzelf wel.'' Snel liep ik met de tas naar mijn kamer waar ik hem verstopte nog wat sieraden omdeed en weer teug ging naar de woonkamer. ''Ik ben klaar jij ook?'' Hij knikte en ineens zag ik een ketting om zijn nek. Minato had gelijk hij heeft een ketting waarschijnlijk deed hij die alleen om als hij naar zijn vader ging. ''Shu.. sins wanneer heb jij een ketting?'' Hij bloosde. ''Ja dat is een cadeau wat ik van mijn vader gehad heb vind je het raar dat ik een ketting draag?'' Ik glimlachte. ''Hij staat je wel stoer en ik vind het ook wel leuk dat je dat durft meeste jongens durven dat niet.'' Hij pakte mijn hand. ''Kom we gaan en denk eraan we zijn daar als broer-zus dus laat niks merken oké?'' ''Jep dat weet ik ben benieuwd wat ze ons te vertellen hebben dat niet over de telefoon kan.'' Even later stapte we uit voor het huis van mijn moeder en zijn vader. De deur ging open en mijn moeder plette me zowat. ''Ik ben zo blij dat jullie gekomen zijn kom binnen.'' Ik Shusei verbaasd aan hij haalde zijn schouders op. Ik ben nu toch echt wel heel nieuwsgierig wat ze te vertellen hebben. We gingen in de woonkamer zitten waar ook Shusei's vader zat. Mijn moeder bracht ons wat te drinken en ging zitten. Shusei's vader begon te praten. ''Jullie zullen vast benieuwd zijn waarom we wilde dat jullie kwamen. Wel we moeten jullie iets vertellen en we hopen dat jullie het ook leuk vinden.'' Hij keek mijn moeder aan en knikte naar haar. ''We gaan trouwen!'' Shusei en ik keken elkaar verschrikt aan. Dat mag niet! Dan worden wij broer en zus dat kan ik niet ik hou teveel van hem. ''Wanneer?'' Mijn moeder zag er nog steeds heel blij uit. ''Over een maand.'' Een maand al?! Gosh dat is kort. Shusei keek absoluut niet blij ik probeerde nog te glimlachen. Mijn moeder's glimlach verzwakte. ''Oh jullie vinden het niks hè?'' Langzaam schudde ik mijn hoofd. ''Nee dat is het niet het is alleen zo snel en plotseling, ik moet even aan het idee wennen. Shusei stond op en liep de kamer uit. Mijn moeder keek naar Tom hij ging achter zijn zoon aan terwijl wij alleen over bleven. ''Mam wil je echt gaan trouwen?'' Ze knikte. ''Lieverd je vind het echt niks hè? Waarom niet?'' Ik kon haar toch moeilijk vertellen dat Shusei en ik een relatie hebben? Hoe ga ik ervoor zorgen dat ik dat niet vertel maar haar duidelijk maak dat ik het niet leuk vind. Ineens hoorde we geschreeuw van de gang. Wat mijn moeder afleidde. Shusei kwam weer binnen gelopen met een boos gezicht. ''Sasja ik ga kom je mee?'' Snel liep ik achter hem aan na nog een vlugge dag tegen mijn moeder. ''Shusei waarom ben je nu zo boos ik bedoel ik ben er ook niet blij mee maar we verzinnen er wel wat op.'' Hij keek strak voor zich uit. ''Mijn vader heeft nooit rekening gehouden met hoe ik me voel. Gelijk toen mijn moeder weg was gegaan kwam Cecile, haar vond ik best aardig maar toen was ze verdwenen. Mijn vader heeft me nooit verteld waarom en dat zit me nog steeds dwars ze was als een moeder voor mij. En mijn vader heeft haar denk ik weggejaagd. En met jou moeder ligt het anders ik bedoel ze gaan al trouwen en ik ken alleen haar naam en dat jij haar dochter bent.'' ''Shusei ik snap dat je daar boos om bent maar als ze gaan trouwen hebben wij een probleem...'' Ik zag zijn gezicht verstrakken en zijn handen werden rood van in het stuur knijpen. Ik zou echt dat stuur niet willen zijn op dit moment. ''Sasja ik weet het niet ze mogen gewoon niet trouwen dat zou een ramp zijn ik wil je niet moeten behandelen als mijn zus. Je bent al te dicht bij te komen om dat om te gooien.'' Ik zuchtte. ''Het enige wat we kunnen doen is ze zoveel mogelijk tegen werken in de organisatie.'' Hij keek me kort aan. ''Je hebt gelijk en sorry dat ik zo boos ben geworden ik wil je gewoon niet kwijt.'' We kwamen aan bij ons huis en Shusei opende de deur. Op zijn gezicht verscheen een grijns. Ik zat nietsvermoedend op de bank met mijn mobiel te spelen. Hij plofte naast mij neer en legde een arm over mijn schouder en trok me dicht tegen zich aan. ''Shu?'' Aarzelend keek ik omhoog toen merkte ik zijn grijns op. Oh gosh dat kan nooit iets goed betekenen. ''Je had me toch beloofd dat ik je nog een keer mocht plagen?'' ''W.. wa..wat wil je d.. dan?'' Hij glimlachte sexy waardoor mijn hart sneller ging kloppen. ''Je mag drie keer raden.'' Hij begon me te zoenen in mijn nek. ''N..Niet ohw doen.'' ''Hou me is tegen.'' We lagen inmiddels op de bank. Hij trok mijn shirt uit. Ondertussen maakte hij ook de knoopjes van zijn blouse los. Ineens ging de bel. Verschrikt keken we elkaar aan. ''Shit we hadden de gordijnen dicht moeten doen.'' Snel trok ik mijn shirt weer aan en probeerde mijn haar weer goed te zetten. Shusei keek een beetje schuldig. ''Sorry maare geef me even ik em ben niet helemaal presentabel.'' Ik keek naar hem nee hij zag er niet uit om bezoek te ontvangen. Zijn blouse was geen idee waar en de knoopjes van zijn broek stonden open.'' Hij liep vluchtig de kamer uit me de mededeling dat hij ging douchen. Inwendig lachte ik. Hij was heel erg opgewonden geweest of te wel hij ging douchen om af te koelen. Snel liep ik naar de deur om open te doen. Toen ik de deur open trok keek ik recht in het gezicht van mijn moeder. Oh nee als zij door het raam gekeken heeft... ''Hoi mam, wat kom je hier doen we hebben elkaar net nog gezien.''  Ze keek me onderzoekend aan terwijl ik probeerde te glimlachen. ''Ik kom met je praten, ik weet dat je het niks vind maar ik wil weten waarom niet.'' Ik liet haar binnen en ging tegen over haar zitten op de bank. ''Mam ik vind het niks omdat hij papa nooit zal kunnen vervangen.'' Ze knikte. ''Dat begrijp ik maar dat wil hij ook helemaal niet hij wil je alleen helpen als een vriend.'' ''Mam ik... ik vind het gewoon geen goed idee.'' Ze zuchtte. ''Sasja ik weet dat papa belangrijk voor je is maar misschien moet ik je nog wat vertellen en ik denk dat je dan anders tegen mij op zal kijken en ook tegen het huwelijk met Tom.'' Ik was verward waar doelde ze op? '''Mam kan je me dat uitleggen?'' Ze schudde haar hoofd. ''Nee daarvoor wil ik dat je naar mijn huis komt we spreken nog wel af het enige wat ik je zeg is dat ik het eerder wilde vertellen maar niet durfde omdat ik bang ben dat je me gaat haten.'' Hoe kan ik ooit mijn moeder gaan haten? ''Mam ik wil zo vlug mogelijk afspreken wanneer kan je?'' Ze dacht even na. ''Morgen rond een uur of twee en laat Shusei hier kom alsjeblieft alleen ik beloof je dat Tom er ook niet zal zijn.'' Ik knikte. ''Is goed dan zie ik je dan weer.'' Ze stond op en liep de deur uit. net toen mijn moeder weg was kwam Shusei binnen. ''hey Sas wie was dat?'' ''Mijn moeder ze wilde nog weten waarom ik het niks vind dat huwelijk. Ik heb gezegd dat Tom mijn vader nooit kan vervangen net als mijn moeder de jouwe niet kan vervangen. Maar ze wilde me morgen nog spreken over iets belangrijks en jij mocht niet mee plus ze denkt dat ik dan anders tegen haar aankijk en ook tegen het huwelijk dus ik ben benieuwd.'' Shusei kwam naast me zitten. ''Ik ben ook benieuwd misschien zou het de situatie dan wel veranderen ookal betwijfel ik dat aangezien ze niet weet dat wij een relatie hebben.'' ''jep maar ik ga naar bed tot morgen!'' Ik liep naar boven en Shusei volgde me. ''Zeg waarom volg je me?'' Hij grinnikte. ''Ik moet er wel voor zorgen dat je in mijn bed beland want ik kan het niet aan nog een nacht zonder je te slapen.'' Dus daarom gingen we samen naar boven. In bed viel ik in slaap in Shusei's sterke armen.