Our story

Onverwachte move (Sasja)

Ook vandaag moesten we gewoon werken. Ugh waarom begint werk zoo vroeg..... Slaapdronken liep ik de keuken in en liet ik me op een stoel ploffen. Alex stond ontbijt te maken en had mij dus zien binnen komen. ''Goedemorgen prinses, ik zei toch dat je je slaap nodig hebt.'' ''Ja ja.'' Alex zette mijn ontbijt voor mijn neus en ik begon dat langzaam op te eten. ''Zou je niet iets aan gaan trekken dat emm hoe zeg ik dit minder huid showt.'' Pas toen zag ik dat ik nog in mijn slaapkleding liep wat bestaat uit een kort hemdje en een een short broekje. ''Ja straks ze zijn er toch nog niet.'' Alex schudde zijn hoofd en ging tegen over me zitten met zijn eigen ontbijt. ''Je haar zit trouwens geweldig.'' Ik voelde aan mijn haar en keek daarna in mijn lepel. ''Agh normaal boeit het me echt niet maar dit is echt een catastrofe!''  Op dat moment kwam Shusei de keuken binnen. Hij wierp een blik op mij en begon te lachen. ''Je bent vandaag nog niet langs de spiegel gelopen of wel?'' Ik zakte iets dieper in mijn stoel en Shusei fluisterde iets in mijn oor. ''Je ziet er zo wel sexy uit en ik weet zeker dat na een nacht met mij je haar erger is.'' Oh great nu word ik ook nog rood. Alex pakte Shusei's ontbijt voor hem en zette dat neer. ''Sasja ga nou iets aantrekken wat minder op de verbeelding van de jongens speelt.'' Zuchtend stond ik op. ''Ik ga al... Soms ben je echt heel vermoeiend weet je dat.'' Ik hoorde ze nog net lachen voor de keukendeur dicht viel. Op de gang kwam ik Kaoru tegen die me vreemd aankeek. ''Sasja... wat is er met je haar gebeurd?'' ''Oh shut up en loop door.'' Ik ben echt niet in een goed humeur vandaag gelukkig heeft Minato me niet zo gezien dan zou ik dit nog lang horen. Precies op dat moment kwam Minato de trap af en barstte in lachen uit toen hij mij zag. ''Sasja je haar! Oh hahaha heb je vannacht met iemand gevochten ofzo?'' Wat zou ik graag die irritante smile van zijn gezicht slaan. Zonder iets te zeggen liep ik langs hem naar mijn kamer. Na alles gefixt te hebben liep ik de deur uit naar het kantoor. Op het kantoor zag ik dat ik de laatste was die binnen kwam. Minato zag me binnen komen en liep op me af. ''Dat ziet er beter uit dan vanochtend, je hebt me wel een goed begin van de dag bezorgd.'' Ik schoof een lachende Minato aan de kant en liep naar bureau. Ik wierp een blik op Shusei's bureau en zag dat hij er niet was. Omdat ik wilde weten waar hij gebleven is keek ik rond en zag hem het kantoor van Alex binnengaan. Vreemd wat zou hij daar moeten? Nou ja niet mijn zorg. Tegen het einde van de middag kwam Shusei naar mij toe en vroeg me mee te komen naar het dak voor een kleine pauze. ''Ik heb een verrassing voor je vanavond. Dus als je voor vijf uur een mooie jurk aantrekt kunnen we daarna weg.'' Vragend keek ik hem aan. Hij leek nerveus maar ook vond ik dit heel geheimzinnig. ''Wat gaan we doen dan?'' Hij knipoogde naar me en kuste de bovenkant van mijn hand. ''Dat prinses vind je later nog wel uit, ik weet zeker dat je het leuk vind dus maak je daar geen zorgen over.'' Nadat gezegd te hebben liep hij weg terug het gebouw in. Wah??? Ik begrijp er echt niks van maar ik ga wel doen wat hij vroeg. Het was me gelukt op om vier uur naar huis te komen gelukkig deed Alex niet moeilijk toen ik zei dat ik wat eerder naar huis wilde. Shusei heb ik de verdere dag helemaal niet gezien geen idee waar die gebleven was. Nadat ik me helemaal had opgemaakt en mijn haar had opgestoken begon ik te zoeken naar mijn schoenen. Oh verdraaid had ik die jurk eindelijk gevonden ben ik mijn hakken kwijt, het is om gek van te worden. Uiteindelijk was het vijf voor vijf en had ik eindelijk mijn hakken gevonden die ik nu probeerde aan te trekken. Oh shit ik ben aan de late kant! Met 1 hak in mijn hand rende ik richting de deur terwijl ik de andere probeerde aan te trekken, wat gigantisch mislukte. Toen ik langs de woonkamer strompelde hoorde ik Alex achter me lachen. ''Oh haha dit is echt heel grappig..'' Alex trok me mee de woonkamer in en zette me op de bank. ''Hier geef mij die hakken is dan help ik je even.'' Zuchtend gaf ik hem mijn hakken. ''Veel succes die dingen zijn met geen mogelijkheid aan te krijgen.'' Alex deed de hakken met veel gemak aan mijn voeten. ''Oh dank je pap!'' Ik kuste zijn wang en rende naar de deur en liep naar buiten. Buiten stond een grote zwarte Mercedes op me te wachten. Iemand draaide het raampje naar beneden en ik zag dat het Minato was. Hij deed zijn zonnebril een stukje naar beneden en gaf me een oogverblindende glimlach. ''Stap in.'' ''Huh? 

M-maar ik zou met Shusei uitgaan...'' Minato deed de deur open en schoof me naar binnen. ''Wacht maar af je prins op het witte paard komt heus nog wel.'' Minato bracht me naar een groot meer. Het zag er schitterend uit. Het meer was spiegelglad en straalde een mooie blauwe kleur in het maanlicht. Ik zag opeens Minato niet meer en begon een beetje in paniek te raken tot ik een briefje aan een tak zag hangen. Snel pakte ik het briefje en rolde het open.

Mijn liefste Sasja,

Je zult vast niet begrijpen wat er nu allemaal om je heen gebeurt maar ik verzeker je dat je het erg leuk gaat vinden. Hoe dan ook je zult nog even moeten wachten, ik hou van je met al mijn hart. Liefs je prins.

Huh? Nou snap ik er echt niks meer van wat is hij toch allemaal aan het doen? Ineens zag ik een pad vol met bloemblaadjes voor mijn voeten liggen. Zou het de bedoeling zijn dat ik dit volg? Het is het proberen waart. Ik volgde het pad helemaal langs het meer. Op een of andere manier was ik helemaal niet bang terwijl ik normaal in mijn eentje in het donker lopen niet leuk vind. Het bloemenpad stopte bij een koepeltje. Shusei stond voor me in een net pak en stak een roos naar mij uit. ''Daar ben je dan eindelijk prinses.'' Ik kon niet uit mijn woorden komen zit was zo mooi! Shusei pakte mijn hand en leidde me naar de prachtig gedekte tafel. ''H-heb jij dit allemaal gedaan?'' Hij glimlachte en ging tegenover me zitten. ''Ja met een beetje hulp van Minato.'' Ik wierp een blik op het eten dat voor me lag en wist meteen dat hij zat te liegen. ''En het eten heb je zeker ook zelf gemaakt?'' Hij begon te lachen en knipoogde naar me. ''Misschien wel misschien niet ik ben de enige die dat weet.'' Ik keek een beetje in het rond en zag dat we best dicht bij het meer waren. ''Het is hier prachtig, bedankt dat je met dit hebt laten zien.'' Shusei glimlachte lief naar me en bracht het dessert naar mij toe. ''Geen dank ik vind het leuk om je zo blij te zien, en hier is uw dessert madame.'' Ik begon te giechelen en keek hem daarna heel serieus aan. ''En wat mag dit dan zijn voor dessert?'' Shusei begon het geduldig uit te leggen en daarna barstte we in lachen uit. Na het dessert vroeg hij me om mee te lopen naar de kant van de koepel die over het water uitkeek. ''Sasja ik wil je wat vragen.'' Ik draaide me naar hem toe alleen om hem op een knie te zien gaan voor me. Oh god wat is dit?! Hij gaat toch niet... Nee dat kan niet maar het zou wel geweldig zijn... Shusei had inmiddels mijn hand beetgepakt en leek nu erg nerveus. ''Liefste Sasja we hebben samen al veel meegemaakt en ik ben stapelgek op jou, ik kan me niemand anders aan mijn zijde denken dan jij. 

Mijn aller liefste Sasja wil je met me trouwen?''

Oh my god! Hij heeft het echt gevraagd! Oh ik moet wel antwoord geven. Shusei keek me met vragende ogen aan en haalde ondertussen een prachtige ring te voorschijn. Ik voelde hoe de tranen van geluk over mijn wangen liepen. ''Ja ja ja ik wil met je trouwen! Oh je hebt geen idee hoe gelukkig je me maakt!'' Shusei stond weer op en deed de ring om mijn vinger. Daarna pakte hij met zijn handen mijn gezicht beet. ''Sasja...'' En hij kuste me vol passie. Oh dit is het gelukkigste moment uit mijn leven!