Our story

Samen wonen

Een paar dagen later was het zover. Vandaag moeten we samen wonen met de andere. Samen met Shusei pakte ik de laatste dingen in. ''Pft wat heb ik een hekel aan verhuizen.'' Shusei begon te lachen. ''Dat moet je juist leuk vinden.'' ''Nou in dit geval niet ik moet samen wonen met mijn vader en half broer! Dat is een ramp.'' Shusei begon nog harder te lachen. ''Lach jij maar straks mag jij mijn zware spullen in mijn auto zetten.'' De lach verdween van Shusei's gezicht. ''Je bent echt gemeen soms.'' Ik zette mijn liefste glimlach op. ''Maar dat wil je toch wel voor mij doen?'' Zijn gezicht kleurde rood. ''Jaja kijk alsjeblieft niet met die puppy ogen naar mij.'' Ik gaf hem een kus op zijn wang en liep door naar de badkamer om mijn shampoo en douch gel te halen. het duurde niet lang of we hadden alles ingepakt en in onze auto's. ''Tot zo Shu!'' Hij trok me naar zich toe en kuste me vol passie. ''Straks kan ik dit niet zoveel meer doen maar je hebt gelijk we moeten nu gaan.'' we stapte in onze auto's en reden naar het gezamenlijke huis. Shusei zou eerst naar binnen gaan en vijf minuten later zou ik binnen komen. Chiaki is de enige die niet weet dat wij in het zelfde huis wonen en dat wilde we graag zo houden plus het is gewoon beter als ze ons niet teveel in elkaar's buurt zien. Na vijf minuten gewacht te hebben liep ik het huis in. Ik stak mijn hoofd om de hoek van de woonkamer en zag Kaoru en Alex zitten op de bank. ''Hey pap, broer!'' Allebei draaide ze zich om bij het horen van mijn stem. Alex stond gelijk op. ''Moeten we je helpen met je spullen?'' ''Nee hoeft niet ik wil eerst kijken naar de kamers.'' Alex wees naar een deur. ''Daarachter vind je de kamers je kan ook naar boven daar zijn er nog meer. Oh en Shusei is daar ook ergens.'' ''Bedankt ik vind het wel.'' Ik liep door de gang met kamers opzoek naar Shusei want ik wilde de kamer naast hem. Hij kwam net uit zijn kamer lopen er was er nog 1 vrij in de hoek naast de trap. ''Shu heb jij de ener laatste kamer?'' Hij knikte en glimlachte. ''Jij wil vast de kamer aan het eind van de gang dan?'' Ik knikte en begon naar de kamer te lopen. ''Who wat is het mooi!.'' Shusei kwam achter me staan. ''Jep de kamers zijn mooi ga maar gauw je spullen pakken ik loop wel mee heb toch al alles in mijn kamer staan.'' Ik grinnikte. ''Erin staan zeker? Je wilt zeker dat ik je help uitpakken of niet?'' Hij zette een onschuldige glimlach op. ''Hoezo?'' Ik begon te lachen terwijl ik richting de woonkamer liep. ''Jaja ik ken jou langer dan vandaag maar vooruit ik zal je straks helpen.'' Lachend kwamen we de kamer binnen en Alex keek verbaasd op. ''Waar lachen jullie om?'' ''Oh hij heeft me gestrikt in het uitpakken van zijn spullen hij is echt hopeloos soms.'' Alex keek van mij naar Shusei en weer terug met een glimlach op zijn gezicht. Kaoru stond op en volgde ons naar mijn auto. Hij pakte een doos uit mijn auto en ga die aan Shusei daarna pakte hij er zelf 1. ''Welke kamer heb je uitgekozen?'' ''Aan het einde van de gang op de begane grond.'' Hij stak zijn duim op en begon naar binnen te lopen. Ik pakte ook een doos en liep achter Shusei aan naar mijn kamer. Alex kwam nu ook naar buiten om te helpen. Na ongeveer allemaal een keer heen en weer lopen waren al mijn spullen in mijn kamer. ''Bedankt jongens.'' Kaoru stak zijn handen in de zaken van zijn broek. ''Ik moet mijn kleine zusje toch helpen?'' Ik sprong op zijn rug en hij keek verbaasd achterom terwijl ik zijn haar door de war bracht. ''Ik ben niet klein!'' Shusei en Alex schoten in de lach terwijl Kaoru mij van zijn rug probeerde krijgen. Nu pas viel me op dat Kaoru echt heel lang is. ''Vergeleken met mij ben je wel klein zusje.'' Er klopte iemand op de deur van mijn kamer. Minato stak zijn hoofd om de hoek van de deur en keek ons met grote ogen aan. Kaoru liet me gauw weer op mijn voeten zaken. Minato kwam de kamer in en keek ons nieuwsgierig aan. ''Is het gezellig hier?'' ''Hoi Minato moeten we jou ook even helpen met je spullen?'' Hij schudde zijn hoofd. ''Nee dat kan ik wel af samen met Shusei.'' Shusei liep achter Minato mijn kamer uit ook Kaoru en Alex verlieten mijn kamer. Ik begon met uitpakken van mijn spullen het eerste wat ik uitpakte was mijn stereo. Snel sloot ik hem aan en zette hem aan. vrolijke muziek verspreidde zich door de kamer. Dansend begon ik mijn spullen op te bergen in de kasten. Niet veel later hoorde ik een schreeuw van de gang. ''Kan de muziek zachter?'' Oeps ik woon niet meer alleen met Shusei natuurlijk. Snel deed ik de muziek uit. Mmm wat een heerlijke geur. Ik volgde mijn neus naar de keuken waar ik Alex zag staan koken. ''Mmm dat ruikt lekker pap.'' Hij draaide zich om en glimlachte. ''Er moest iemand koken ben je klaar met je kamer?'' ''Bijna kan ik helpen?'' Hij zette een snijplank voor me neer en wat tomaten. ''Als je deze wilt snijden.'' Ik begon te snijden en ondertussen praatte we over van alles en nog wat. Het was best gezellig tot Chiaki de keuken binnen kwam. ''Dat ruikt goed.'' ''Oh hey Chiaki ik heb je nog helemaal niet gezien.'' ''Klopt ik ben hier denk ik nog maar een uurtje.'' Hij begon plotseling te niezen. ''Heeft Kaoru zijn kat losgelaten?'' ''Em niet dat ik weet..'' Precies op dat moment kwam Kaoru de keuken binnen, hij rende achter zijn kat aan. Ze liep recht op mijn benen af en begon langs mijn benen te schuren. ''Ahw wat is ze lief Tama toch?'' Kaoru knikte en keek verontschuldigend naar Chiaki. ''Sorry normaal luistert ze altijd naar mij.'' Chiaki maakte dat hij de keuken uit kwam want hij begon steeds harder te niezen. ''Ze lijkt me leuk te vinden.'' Ik pakte Tama op en aaide haar. Kaoru leek een beetje verbaasd. ''Normaal is ze heel verlegen.'' ''Blijkbaar wil ze een keer verandering.'' Ik knipoogde naar Kaoru en hij keek verveeld. Alex draaide zich naar ons om. ''Sasja je zou toch de tomaten snijden?'' Ik gaf Tama terug aan Kaoru en ging verder met de tomaten. Niet veel later hadden Alex en ik het eten klaar en op tafel staan ik ging de jongens roepen. Ik vond Minato en Shusei in de woonkamer, ze zaten te gamen. Kaoru vond ik op zijn kamer maar Chiaki kon ik nergens vinden. Ik liep verder het huis door en kwam bij de badkamer. De deur zat niet op slot. Misschien is hij wat spullen wegzetten hier? Ik deed de deur open en zag hem in bad... Snel liep ik weer de badkamer uit en riep door de gang. ''Chiaki eten!'' ''Ik zit in bad kom zo wacht maar niet.'' ''Oké!'' Snel liep ik weer naar de keuken. Iedereen was er al. Alex keek op van de pannen. ''Waar is Chiaki?'' ''In de badkamer hij komt zo.'' Minato begon te grijnzen. ''Ben je in de badkamer gelopen?'' Ik voelde mijn wangen rood worden. 'Natuurlijk niet.'' Je kon duidelijk zien dat ik loog en daarom schoten ze ook allemaal in de lach op Shusei na hij keek me bezorgd aan en ook een beetje jaloers? Na het eten hadden we een rooster gemaakt de ene keer moest je koken de andere keer de vaatwasser inruimen. Nu zaten we allemaal in de woonkamer. ''Jongens ik ga alvast in bad dan kunnen jullie straks.'' Met dat verliet ik de kamer en pakte in mijn kamer mijn spullen. Het bad was heerlijk groot je zou er met tien man in passen dus ik kon zwemmen in mijn bad water. Het was best wel grappig ook een beetje eenzaam maar ik wen er wel aan. Na mijn bad trok ik mijn pyjama aan en liep weer naar de woonkamer. De jongens zaten nog steeds voor de tv. Toen ik binnen kwam keken ze mijn richting op. Snel ging ik in een hoekje van de bank zitten met een kussen op mijn schoot. Ze keken me nog steeds aan en ik begon me verlegen te voelen. ''W-wat?'' Shusei zat naast me en sloeg een arm over mijn schouder. ''Niks je ziet er alleen schattig uit.'' Ik verborg mijn rode gezicht achter het kussen en ik hoorde de jongens lachen. Fijn... Shusei stelde voor om te gamen iedereen stemde in. Ik ging naar mijn kamer om mijn roze controler te halen. Shusei heeft me die gegeven een tijdje terug zodat we samen konden gamen. Ik sloot mijn controler aan bij de rest en de andere jongens keken me verbaasd aan. Chiaki leek nog het meest verbaasd. ''Jij speelt ook?'' ''Jep dus wat voor game doen we?'' Minato haalde aarzelend Battlefield tevoorschijn. ''Speel je dit ook?'' ''Ja waarom niet?'' Ik zag dat Shusei moeite had zijn lach in te houden. Thuis speelde we weleens Battlefielt en ik ben er best goed in ik zal ze is wat laten zien. Iedereen had een eigen controller dus dat was makkelijk we hadden afgesproken dat als je dood was dat je niet meer mee mocht doen, want we wilde weten wie de beste is. Als eerste was Chiaki af dat was wel te verwachten want hij had dit spel nog nooit gespeeld. Niet lang daarna was Alex af. Kaoru volgde en nu waren alleen Minato, Shusei en ik nog over. Je kon nu toch wel zien dat wij de hardcore gamers zijn. Net op het nippertje schoot ik Minato af. Mokkend legde hij zijn controller aan de kant. Ha ik heb Minato verslagen! Nu ging het alleen nog tussen Shusei en mij. We zijn aan elkaar gewaagt meestal wint hij dus dat zal nu ook wel zo zijn. En ja hoor na tien minuten was ik ook dood en was Shusei de winnaar. Triomfantelijk keek hij mij aan. ''Ja je hebt weer gewonnen ooit win ik van je.'' Ineens besefte ik me wat ik had gezegd gelukkig coverde Minato voor me. ''Normaal versla ik je eerst deze keer was geluk hebben.'' Chiaki keek ons verbaasd aan. ''Gamen jullie samen?'' Minato, Shusei en ik knikte. Het is ook niet helemaal gelogen we gamen wel is samen. Na het gamen gingen we allemaal terug naar onze kamers. Ik had mijn licht aan gelaten en was in bed gaan liggen. Ik kan er niet zo goed tegen om in een vreemd bed te liggen en al helemaal niet alleen. Zachtjes hoorde ik de deur openen. Alex kwam binnen gelopen met een tedere glimlach op zijn gezicht. ''Sasja je moet het licht niet aan laten.'' ''Sorry....'' Hij liep naar me toe en ging op het randje van mijn bed zitten. ''Is er iets?'' ''Nee hoor.'' Hij leek niet overtuigd en aaide mijn haar. ''Als er iets is kan je me dat altijd vertellen dat weet je toch?'' Ik knikte en hij glimlachte. ''Ga nou maar slapen.'' Hij kuste mijn voorhoofd en deed het licht uit. Nadat ik de deur dicht hoorde vallen zuchtte ik. Hij geeft echt om mij als zijn dochter misschien is het zo slecht nog niet om even met de andere te wonen het is tenslotte maar een maand. Niet lang daarna viel ik in een onrustige slaap.