𝗦𝗧𝗨𝗠𝗣𝗦 | කඩුලු [Ongoing]

22 වෙනි කඩුල්ල

අලුත් අවුරුද්ද ලබල සති තුනකුත් ගෙවිල ගියාට පස්සෙ ගෞරව් මාව හම්බෙන්න ආව. ඒ තමයි එයා ගිය අවුරුද්දෙ ටූනමන්ට් එකට යන්න කලින් මාව හම්බෙන්න ආවට පස්සෙ එයාව දැකපු පළවෙනි වතාව... සමහරවිට කොච්චර නෑ කිව්වත් එයාව දකින්න මම ආසාවෙන් ඉන්න ඇති... 

වත්සුවගෙ නෑදෑ කෙනෙක් නැතිවෙලා ඌ දවස් දෙක තුනක් වෙනව ගමේ ගිහින් තාම ආවෙ නැති තැන මම උන්නෙ අපේ යූත් එකේ කොල්ලො එක්ක මැච් එකක් ගහන්න පල්ලිය ළඟ ග්‍රවුන්ඩ් එකට ගිහින් ... 

ග්‍රවුන්ඩ් එකට එන පාර අයිනෙන් සුදුපාට වෙසල් එක නතර කරල බොනට් එකට හේත්තු වෙලා අපේ පැත්ත බලන් ඉන්න ගෞරව්ව අදුනගන්න මට එච්චර අමාරු නෑ ඒත් පපුව එකසිය ගානට ගැහෙද්දිත් ඌව ගනන් ගන්නැතුව මැච් එක ගහන්න මට පුලුවන්... 

" සුදු අයියෙ... කවුද බං අර... "

" අපිට වැඩක් නෑ බං ... අපි සෙල්ලම් කරමු.. "

මට ගෞරව් එක්ක තරහක් නෑ ඒත් මොළේ කල්පනා නොකර ඔහොම හැසිරෙන එකට මට තාම ඌට සමාව දෙන්න බෑ... 

ආයෙත් පැය භාගෙකට වඩා අපි සෙල්ලම් කරල මහන්සියට පැවීලියන් එකේ කයියක් දාගෙන ඉන්නකොට තමයි බලන් ඉදල ඇති වෙලා වගේ ගෞරව් අපි ඉන්න තැනට ආවෙ...

" නිශිත අයියෙ ... "

" ආහ් මල්ලි ඔයාද ... අදුරගන්නත් බැරි උනා... "

" එන්න ... ඒ නිරාශ් අයියෙ ඔය වඩයක් එවපංකො... "

" අයියෙ ... "

" ඕ.. එනව එනව ලැජ්ජ වෙන්න දෙයක් නෑ වාඩි වෙනව ඔහොම... "

පැවීලියන් එකේ අපි ඉන්න තැනින්ම ඌට වාඩි නොවී බැරි උනා.. නිරාශ් එවපු වඩේකුත් කරකෝන ගමන් ඌ බලන් උන්නෙ ග්‍රවුන්ඩ් එක දිහා... මෙච්චර දවස් අතුරුදහන් වෙලා උන්නෙ කොහෙද දන්නෑ... 

" සුදු අයියෙ කවුද බං මේ... ඉස්කෝලෙ එකෙක්ද ..? "

" ආහ් නෑ බං මේ අදුරන මල්ලි කෙනෙක්... "

" ඒ මොකෝ මේ පැත්තෙ ... "

අහක බලන් උන්න ගෞරව්ගෙ අතට වැලමිටෙන් තට්ටුවක් දාල මම ඇහුවෙ ඌගෙ කිසි කතාවක් නැති නිසා.. 

" ඔයාව හම්බෙන්න ආවෙ... "

" මාව... ඇයි මොකද්ද අවුල... "