𝗦𝗧𝗨𝗠𝗣𝗦 | කඩුලු [Ongoing]

32 වෙනි කඩුල්ල

" චූටි අයියෙ... මේ ඉන්නෙ ඔයාගෙ තාත්ත... හිරාන් ඩයස් ඔයා නිශිත හිරණ්‍ය කියල ඔප්පු කරන්න පුලුවන් ඔයාගෙ biological dad... "

" මොකද්ද...!!!!?? "

සතුටු වෙන්නද අඩන්නද තරහ ගන්නද කියල හිතාගන්න බැරුව මම ඔහේ එයාල දිහා බලන් හිටිය. හිරාන් අංකල් මගෙ තාත්ත නම් ඇයි මෙච්චර දවසක් ඒක නොකීවෙ. එතකොට වෙනුරගෙ මාම කියල කිව්ව එක බොරුවක්ද නැත්නම් ඇත්තටම වෙනුරගෙ මාම මගෙ තාත්තද ? 

" චූටි අයියෙ මෙතනින් ඉදගන්න... "

වීල් චෙයා එකෙන් නැගිටල සෝෆා එකෙන් ඉදගන්න ගමන් එයාගෙ එහා පැත්ත පෙන්නල මටත් ඉදගන්න කියද්දි මං එතනින් ඉදගත්ත.. මේ හැමදේම මගෙන් හංගන් හිටපු එක ගැන තරහ ගන්න ඕනි ඒත් මං කොහොමද එහෙම කරන්නෙ මෙතන ඊට වඩා මම වැරදි වෙද්දි... 

" කකුලෙ තුවාලෙත් බොරුවක්ද ...? "

" ඔයාම සුද්ද කර කර බෙහෙත් දැම්ම තුවාලෙ බොරුවක් වෙන්නෙ කොහොමද මැණික.."

එහෙම කියල එයා මගෙ කර වටේට අත දාල මාව ළං කරගත්ත. මට දැන් ඕනි මගෙ හිතේ තියන මේ හැගීම නැති වෙනකල් කෑ ගහල අඩන්න.. දණින් වැටිල හරි මගෙ හිතට සැනසීමක් දැනෙනකල් සමාව ඉල්ලන්න ... ආයෙ කවදාවත් මාව තනි කරන්න එපා කියන්න මං ආයෙ කාවවත් අමතක කරන්නෙ නෑ කියන්න මොකද මේ ලෝකෙ මං දන්න මාව දන්න මිනිස්සු නෑ කියල දැනෙන හැඟීම හරි බරයි.. ඒක දරාගෙන ජීවත් වෙන්න පවා අමාරුයි... 

තනිවෙනව කියන්නෙ ආදරේ කරන මනුස්සය නැති වෙන එකටම නමෙයි.. හිතේ තියන දේවල් කියන්න ජීවිතේ දැනන දුක සතුට බෙදාගන්න , ආදරේ කරන්න කෙනෙක් විතරක් නමෙයි කතා කරන්න යාළුවෙක්වත් , සහෝදරයෙක්වත් , අම්ම තාත්තවත් කොටින්ම මගේ කියල කවුරුත්ම නැතුව තනිවෙන එක කොච්චර අමාරු දෙයක්ද කියල මං දන්නව ... තනිකම කියන වචනෙටත් මං වෛර කරනව.. ඒක මිනිස්සු කියනව වගේ සුන්දර හැඟීමක් නමෙයි මහ කාලකන්නි හැගීමක්...

" මල්ලි රිපෝට්ස් ටික අරන් ආවද... "

" ඔව් අයියෙ ... ආ "

ආශේර් අයිය ගෞරව්ගෙන් මොනව හරි රිපෝට්ස් වගයක් ඉල්ලුවහම එයා ඒ ටිකත් දීල ආයෙත් හිරාන් අංකල්ගෙ පැත්ත හැරුන.. ඒ ඉන්නෙ මගෙ තාත්ත කියල කීවත් තාම මට එයාට තාත්තෙ කියල කතා කරන්න බැරිකමක් දැනුන... සමහරවිට මට එයාව අමතක නිසා වෙන්නැති...