||Reven Maria Potter||

Altmış

Draco duyduğu burun çekişle herzaman ki hafif uykusundan uyandı. Uyanır uyanmaz gözlerini ovuşturup etrafa bakındı. Çalışma masalarının yanındaki camın çıkıntısına oturmuş siyah cüppe'li biri için için ağlıyordu. Kimdi bu? Duvardaki saat baktı ilk saat sabahın 4 idi. Bu saate kimdi ki bu. Odasına Reven dışında kimse girmezdi ama o Profesör Lupin'in odasındaydı.

Eline asasını alıp siyah cüppeli ağlayan kişiye yavaşça yaklaştı. Dikkatli dikkatli onu süzmeyide ihmal etmedi.

"Sen kimsin?" Dedi çekinerek.

"Lütfen git" diye bir ses duydu.

Ses o kadar kısık ve çatlaktı ki sahibini tanımak imkansızdı.

"Kimsenin beni böyle aciz görmesini istemem" aynı ses tonuyla konuşmuştu yine.

Fakat bu sefer Draco kim duğunu anlamıştı Reven'di bu. Hemen asa'sını indirip masalardan birine bıraktı.

"Reven"

Reven hiç cevap vermesede oturduğu cam kenarına yaklaşıp cüppesinin şapkasını indirdi. Karşısında gördüğü Reven her zaman bildiği kızdan çok farklı görünüyordu. Onu hiç ağlarken hayal edemiyorken şu an gözleri ve burnunun ucu kıpkırmızı bir Reven vardı karşısında.

"Reven..." dedi yeniden.

"Ağlarken çok çirkin oluyorum değil mi ha? Keşke beni hiç böyle görmeseydin" dedi burnunu çekerek.

"Saçmalama sen herhalin'le güzelsin" dedi Draco

Reven'in saçlarını geriye atıp anlına bir öpücük kondurdu. Bu azda olsa Reven'i gülümsetmişti. Ellerini avuçlarının içine alıp onlarıda öpmeyi ihmal etmedi tabi.

"Anlat bakalım neden ağlıyorsun? Annen için mi?"

"Ya... Ya annem ölür-" daha lafını bitirmeden Draco onu durdurdu.

"Bunuda nerden çıkardın?" Dedi

"Onu sen görmedin elbisesinin etek kısmı hep kan olmuştu? Ya kan kaybından ölürse? Draco ben ne yaparım? Zaten yetim'im şimdi birde annem-" sözleri hıçkırığıyla kesildi.

"Annen iyileşecek" dedi Draco

"Nerden biliyorsun?" Diye sordu Reven.

"Umudu mu yitirmedim çünkü" diye açıkladı Draco.

"Umut..." dedi Reven

Gözlerini Draco'nun buz mavisi gözlerinden kaçırıp biraz önce baktığı karagöl'ün derinliklerine çevirdi.

"Umut sadece ona ihtiyacı olan güçsüzler içindir" diye devam etti.

Draco ona bir kaç dakika bakakaldı. Bu cevabı beklemediği herhalin'den belliydi.

"Sen-" diyebildi sadece.

"Sen gerçektende onun gibisin"

Draco onun adını anmasa bile tüyeler diken diken olmuştu.

...

Draco her günün aksine bu gün tek başına kahvaltıya gittmişti. Slytherin masasına her zamanki yerine oturmadan birisi ona seslenince arkadaşlarıyla birlikte sesin geldiği yere döndü. Harry Potter Hogwarst'a okuduğu 4 yıl boyunca ikinci defa Slytherin masasına gelmişti.

"Defol git Potter!" Dedi Crabbe

Goyle'da onu onaylar şekilde mırıldandı.

"Kesin çocuklar" dedi Draco

İkiside Draco'ya bakakaldı.