||Reven Maria Potter||

Kırk Dokuz

Reven oturur pozisyonda olduğu hastane yatağında sevgilisinin ayakkabısını bağlamasını bekliyordu. Diğer yandan yakın arkadaşı Conopus ona ceketini giydirmeye çalışıyordu.

"Yirmi dakikada bir ayakkabı girdiremedin Draco" diye söylendi Reven.

"Deniyorum prenses'im. Narin ayaklarını acıtmamak için dikkatli gidiriyorum"

Reven'in bir anlığına yüzü gülümsedi. Draco'nun ona "Prenses'im" demesi anlık yükselmesine neden olmuştu.

Conopus ceket giydirme görevini bitirdiğinde Reven ona kapıda belkemesi komutunu verdi.

Genç oğlan aldığı komutla odanın kapısından dışarı çıktı. Geniş kolidordan gelişi güzel bi' bakıp kapının önünde beklemeye başladı.

Reven eğilmiş olan sevgilisinin çenesini tutmaya çalıştı. Çalıştı çünkü göremiyordu. Yapmak istediğini anlayan sevgilisi çenesini kızın eline teslim etti.

Reven dokunduğu çeneyi yüzüne doğru çekti. Yüzleri eşitlenince dudaklarına yapıştı. Kısa bir süre mahrum kaldığı kirazları adeta yedi. Oğlanın iki elinide tutu birini kalça kısmına diğerinide göğüs kısmına yerleştirdi.

Oğlan ise ellerinin yerini hemen değiştirdi. Kalça kısmında olanı kızın beline koydu. Diğer eli ise kızın yaralı olan sırtındaydı.

Reven hemen ondan ayrıdı. Büyük bir hayal kırıklığıyla Malfoy'a bakıyordu.

"Benim vücudum...Vücudum sana iğrenç mi geliyor? Kötü mü? Balık etli olmam mı sorun? Mideni mi kaldırıyor?" Sonlara doğru sesi yükseldi Reven'in.

"Asla, asla" diye bağırdı Draco.

"Vücudun çok güzel, dokunamayacağım kadar güzel. Ben sadece- yani sen evlenmeden bu tip şeylere karşı değilmiydin?" Diye devam etti.

"Öyleydim. Ama fark ettim ki ölüm diye bir gerçek var. Ölüyordum dray. Çok düşündüm ve bakire ölmek istemediğime karar verdim"

Reven göremesede şu an sevgilisinin buz mavisi gözlerinin koyulaştığına emindi. Fakat hiç beklemediği bir şey söyledi sevgilisi.

"Olmaz" dedi

Reven anlamamış bir hali vardı. Neden istemiyordu ki?

"Neden ki?" Diyebildi

"Şu an hassas bir dönemdesin. Sonradan pişman olacağın şeyler yapmanı istemiyorum"

Reven'in yüzünde büyük bir sırıtış oluştu. Bu kadar sevgi ona fazlaydı.

"Sonra konuşuruz bunu şimdi gidelim bakalım çin çubuğuna" dedi keyifli keyifli.

"Reven zaten kızın yüzünü yaktın. Bıraksan artık kızın peşin-" devamını getiremedi Draco.

Sevgilisi belki şu an kördü ama bu haliyle bile onu bakışlarıyla ezebiliyordu.

"Annem ona bir servet ödedi. Şu an benimle aynı hastanede kalıyorsa bunu benim parama borçlu. Ben yüzünü yakmasam o bu zenginliği anca rüyasında görürdü"

"Haklısın" diye geçiştirdi onu Draco.

"Beni geçiştirme drayy sevmediğimi biiyorsun ve ben haklıyım. Ne ailesi zengin ne de sevgilisi. Bak bana ailemde zengin sevgilimde. Gerçi bir Weasley olsanda seninle çıkardım. Tabi Fred'den sonra" son dediğine küçük bir kahkaha attı.

"Hiç komik değil"

Reven'i dikkatlice kaldırıp yürümesine yardım etti. İkili kolidora çıktıklarında Conopus'da Reven'in yürümesine yardım etti.

Cho'nun odasının kapısına geldiklerinde Conopus kapıyı çaldı. Kapıyı açan kadının boynuna sivri asasını dayayıp onun kendini savunmasını engelledi.

Draco, Reven'i yatağın yanındaki koltuğa oturtup ani bir hareket yapmasın diye asasını Cho Chang'e doğrultu.

"Görmeyeli kör olmuşsun" dedi Cho

Reven bir kahkaha attı.

"Benimki geçici Chang. Bir haftaya kalmaz yine eskisi gibi Peki ya sen? O yüzü tüm hayatın boyunca taşıyacaksın. Cedric'de bakmaz sana"

Bu sefer Cho kahkaha attı.

"Hatırlatırım herkes seni beğenirken o bana geldi. Benimle olmak istedi o benim yüzüme değil kalbime baktı. Seninde bakmış olacak ki seni ilk aylardan benimle aldattı"

Reven sinirle gülüsedi. Bu kız haddini fazla aşıyordu.

"Malesef kalp güzelliği bir işe yaramıyor. Önemli olan bura"

İşaret parmağıyla kafasını gösterdi Reven.

"Beyin, önemli olan o. Sizinki iyi çalışmıyorsa ben ne yapabilirim?" diye başladı Reven.

"Bak etrafına Chang seni yaktım, Draco'yu geri kazandım, velihat prenses oldum, Black bile oldum. Bunları kim yaptı ben, ben yaptım. Peki ya sen? sen ne yaptı? Reven'in sevgilisini ayartmak bir başarı değil... Ama gözün arkada kalmasın bir tek senle hesaplaşmayacağım Cedric'e de sıra gelecek. Bizi ayırmaya çalışan Parkinson orospususununda" Sonlara doğru sesi yükselmişti.

Reven fark ettmesede Draco, Chang'ın endişeden bacaklarının titrediğini şahit oluyordu.

"Sen benim sevgilimi çaldın bende senin yüzünü bence ödeştik. Bir daha benimle uğrşırsan yüz yanıklarıyla kurtulamazsın bilmiş ol" dedi Reven

Reven her fırsatta yanıkları söylemekten büyük bir zevk alıyordu. Cho ise yüzündeki buruk gülümsemeyle Reven'e bakıyordu.

"Bunu bir zafer olarak görebilirsin" dedi Cho

Reven'in sırıtışı büyüdü.

"Ama bu bir zafer değil. Evet belki yüzümü yaktın, belki insanlar bana bakamıyor bile... Belki ben çirkin oldum" Bir kaç saniye konuşmadı Chang.

Reven burun çekme sesinden onun ağladığını düşündü.

"Benim yüzüm çirkin. Peki sen? Senin kalbin o kadar çirkin ki zavallı baban seni terk etmiş. Zavallı adam kalbi bu kadar kötü bir çocuğum olsa bende hiç düşünmeden kaçar gide-"

Chang'in lafını Reven'in onu boğmasıyla durdu. Draco Malfoy onları ayırmaya çalışsada Reven onu odanın bir köşesine fırlattı.

"BİR DAHA, BİR DAHA O ADAM HAKKINDA TEK BİR KELİME DAHA EDERSEN SENİN DİLİNİ KOPARIRIM. Benim babam Kılkuyruğun efendisi" Sonda söylediklerini sadece kendi duyabileceği şekilde fısıldadı.

Kafasının içindeki ses deli gibi kahkaha atıyordu. Reven genç kızın gözleri kapanmasına birkaç saniye kala boynunu bıraktı. Sanki kendi boğulmuş gibi nefes nefeseydi. Sevgilisi hemen yanına geldi.

"Nefes, nefes alamıyorum" diye inledi Reven.

"Camı açmamı iştermisin?" Diye sordu endişeli olduğu her halinden belliydi.

Reven olumsuz anlamda başını salladı. James Potter'ın onun babası olma düşüncesi her aklına geldiğinde boğazına bir yumru oturuyor nefes almasına izin vermiyordu.

"Odama gidelim" diyebildi zarzor

Üç genç odadan çıkıp Reven için özel hazırlanmış odaya gittiler. Reven bir an olsun kafasını sevgilisinin göğüsünden kaldırmadan yatağında oturuyordu.

"Neyin var bebeğim?" Dedi Draco

Reven James Potter'ın çocuğu olma olasılığını kimseye söylememekte kararlıydı. Daha gerçekliğinden şüphe ettiği bir şeyi kimseye söyleyemezdi. Neyseki gerçeyi öğrenmek için bir planı vardı.

"Ben... Ben sana takıntılıyım drayy... Benden ayrlacağını düşünmek bile beni öldürüyor" diye yalan söyedi.

Draco buna pek inanmasada zorlamadı. Reven'i anlından öpüp ona gülümsedi.

"Her zaman yanında olacağım sevgilim" dedi