||Reven Maria Potter||

Beş

Maria Reven'in odasına giderken oda'da Oven ve sağ kolu Roth'i görür. Oven beşiğin başında Reven'e bakıyordu. Maria yanlarına gittmek yerine gizlenmeyi tercih etti.

"Reven Maria Rosier" dedi Oven

"Neden böyle ki?" Dedi Oven saçlarına elini daldırırken.

"Bir sorun mu var efendim?"

"Evet Roth. Bu çocuk ona hiç bir yakınlık besleyemiyorum aksine sanki ımm. O benim kızım ama öff her neyse"

"Miss.Maria'dan mı şüpheleniyorsunuz?"

Maria'nın içini bir korku kapladı.

"Hayır. O benim kızım"

"Efendim isterseniz küçük bir kan testi-"

Maria hemen odaya girdi sanki yeni gelmiş gibi davranıyordu.

"Sizde mi burdaydınız?"

Oven paniklesede dışarı vurmadı.

"Evet Reven'i göreyim dedim"

"İyi yaptın babası kızımızda zaten seni özlemiştir"

"Maria? Ona neden Reven ismini verdin? Mira koyacağını sanıyordum"

"Evet ama o an Reven isminin ona daha çok yakışacağını düşündüm. Hem soyadına'da yakıştı bence Reven Rosier"

Maria olabildiğince sakin olmaya çalışsada kalbi yerinden çıkarmışcasına atıyordu.

Reven huysuzca beşikte kıvranmaya başlayınca Maria hemen onun yanına gidip kucağına aldı.

"Ne oldu bebeğim?"

Reven annesinin kucağında yarım kalan uykusuna devam etti.

"Bu kadar uyuması normal mi?" Dedi Oven

"Normaldir herhalde tüm gece uyumuyor"

Grimmauld Meydanı 12 Numara

Zümrüdüanka yoldaşlığı yine uzun bir toplantıdaydı. Son konulardan biri hangi bebek olduğuydu. Kimse Neville Longbottom olduğunu düşünmüyordu.

Ama hangi bebek olduğu da kesinleşemiyordu. Dumbledore iki bebek arasında gidip geliyordu.

"Maria bizi kovdu" dedi Sirius sesizce.

"Bu gerçekten bu kadar önemli mi?" Dedi James

"Elbette... Eğer Reven Amortentia'la doğduysa sevgi hissetmiyor demektir. Aynı Voldemort gibi"

"Yazık... Çok yazık o sadece bir bebek" demekten kendini alamadı Molly.

"Maria'yı en iyi sen tanıyorsun Severus sence yapmışmıdır?" Dedi Remus

Snape ilk boğazını temizlemek için hafif öksürdü.

"Konu Maria olunca birşey diyemem o herşeyi yapabilecek kapasitede"

"Reven için üzülüyorum" diye itiraf etti Dumbledore

"Zira isterse kehanetle alakası olasın genede o aura onun ölümü olabilir" diye devam ettirdi

"Ne aura'sı?" Moody

"Reven güçlü bir aura saçıyor"

"Maria ona çok bağlanması iyi değil"

...

1 yıl sonra

Voldemort en yakın müritleri ile bebekleri (ç)almak için toplantı yapıyorlardı. Toplantı'ya Oven'da dahildi. Zira 3 ay önce gerçeği Voldemort ona şöylemişti. Oven sinirden Maria'yı öldürmek istesede Voldemort onu hiç birşey yapmamasını emretti. Onu kendisi öldürmek istiyordu. Fakat her seferinde Maria bir şekilde kurtuluyordu.

"Bu sefer onu yakalayacağız. Her iki bebeğide"

...

Maria evde Reven ile ilgileniyordu. Reven ise sadece ağlıyordu. Dışarda korkunç bir fırtına vardı sanki fırtına artıkça Reven daha çok ağlıyordu. Kaç gündür Reven'in başında nöbet tutmaktan uyuyamamıştı. Ondan gözünü ayırmamak için Reven'in gerekli tüm eşyalarını bir çantaya doldurmuş gerektiğinde onun yanından ayrılmadan işini hallediyordu. Bu birkaç saldırı yüzünden iyice delirmiş herkesi Reven'in düşmanı olarak görüyordu.

"MARİA"

Evde yankılanan ses ile Maria, Reven'i daha sıkı tutu. Odanın kapısı sert bir şekilde açıldı. O kadar serti ki kapı duvara değince duvar hafif içine çöktü. Reven bu gürültüden daha çok korkmuş olacak ki daha fazla ağlamaya başladı.

"OVEN DELİRDİN Mİ? REVEN'İ KORKUTU-"

Oven, Maria'ya sert bir tokat attı. O kadar serti ki Maria ve Reven yere düştü. Reven sanki mümkünmüş gibi daha çok ağladı. Malikane Reven'in çığlık misâli ağlamasıyla yankılanıyordu. Maria ellerini yanağına koydu. Acıdan gözü yaşarmıştı. Daha önce kimse ona vurmamıştı.

"AĞLAMA SENİ PİÇ"

Diyerek tam Reven'e tekme atacaken Maria, Reven'i sıkıca sardı. Tekme Maria'nın sırtına geldi. Maria kollarında Reven ile hızla ayağa kalktı.

"NE YAPIYORSUN SEN?"

"ASIL SEN NE YAPTIN? BU PİÇ KURUSU KİMİN ÇOCUĞU? BENİ NASIL KANDIRMAYA CÜRET EDERSİN OROSPU" Diye böğürdü Oven

"ANANDIR LAN OROSPU"

Maria'nın Oven'dan korkusu yoktu. Artık amcasından bile korkmuyordu.

Oven sinirden zaten kırmızıyken bu lafla mosmor oldu. Maria'yı kolundan tutup yerdeki çantayı diğer eline aldı. Maria'yı çekiştirerek Malikane'nin dışına çöp misâli firlatı. Sonrada çantayı firlatı. Fırtına hâlâ devam ediyordu. Maria dışarı çıkalı saniyeler bile olsa sırılsıklam olmuştu. Londra'da Kasım ayları hava genelde hep böyle olurdu.

Oven arkasına bile bakmadan kapıyı kapatıp malikanesine döndü. Maria hâlâ ağlayan Reven'i susturdu. Reven yavaşça sustu ve uyumaya başladı. Bu sırada yağmur durmuştu. Maria hızla ordan ayrıldı. Lestrange malikanesine gitmeliydi ama nasıl? Gecenin bu sattinde nasıl gidecekti? Uzun bir yürüyüşün sonunda bir park bulmuştu yürümekten yorulmuş bir şekilde "Biraz dinleneyim. Sonra devam ederim" diye düşündü. Parkta ki banklardan birine oturdu. Reven'i taşımaktan kolları yorulmuştu. Reven'i göğüsüne yatırıp ayaklarını banka uzattı...

...

"Maria...Maria... uyan"

Maria sarsılmasıyla uyandı. Önünde Sirius ve Peter vardı. Onu nasıl bulmuşlardı? Daha önemlisi dışada Voldemort varken burda nasıl uyumuştu? Etraf hâlâ karanlıktı. Ne zamandır burda uyuyordu?

Göğüsündeki Reven'i Sirius'a verdi. Sirius vafız kızını hemen aldı. Maria anlını tek eliyle ovuşturdu.

"Saat kaç?" Dedi sesi zarzor çıktı.

"5.20 birazdan hava aydınlanacak" dedi Peter

Maria hemen ona döndü.

"NE?"

Evden çıktığında hava daha yeni kararmıştı. Tüm gece dışarda kalmışlardı. Maria'nın aklına başka bir soru geldi.

"Burda ne işiniz var?"

"Bizi boşver asıl senin ne işin var?" Dedi Sirius

"Söyle Sirius" dedi uyarıcı bir şekilde.

"Devriye geziyirduk. Şimdi sen söyle"

"Oven gerçeği öğrenmiş"

Sirius biraz sesiz kaldı.

"Hadi kalk"

"Nereye?"

"Nereye olacak benim evime"

Maria güldü

"Senin evin, Grimmauld Meydanı 12 Numara"

"Yani?"

"Yanisi Zümrüdüanka yoldaşlığının karargahı"

"Bak ilk gidelim sonra gidersin istediğin yere"

Maria mecbur kabul etti. Zaten saatledir dışardaydı.

Peter kendi sipürgesine bindi. Maria bir eli ile Reven'i sıkıca tutu diğer eliylede Sirius'a sıkı sıkı tutu.