"මේ පනු පැටියා තාම නිදිනේ යකෝ . ඉන්න හැටි විතරක් ගැරඬියා හැව ඇරියා වගේ පුපත් උඩට හරෝගෙන. ඔන්න ඔහෙ තව ටිකක් නිදා ගත්තු දෙන් එක්කෝ"
මහිෂ අයියට තව ටිකක් නිදා ගන්න දීලා මම ගිහින් ඇඟ සෝදන් ආවා. Washroom එකෙන් එනවත් එක්ක ම මම දැක්කේ මහීෂ අයියා ඇඳේ ඉඳගෙන මූන පුප කරන් මන් දිහා බලන් ඉන්න හැටි.
" ඇයි සුදූ ඕම බලන් ඉන්නේ?"
"බලන් ඉන්නේ තමයි , කොහෙද මාව දාලා ගියේ?"
"මම කොහෙ ඉඳන් ආවා වගේද දැක්කේ දැන්?"
" washroom එකේ ඉඳන් "
"ඒනම් කොහෙද ගියේ කියලා ඇහුවේ"
"................"
"දැන් ඔය කේන්තියෙන් ද ඉන්නේ ඉතින්"
මම ගිහින් මහීෂ අයියා ගාව ඉඳගන්න ගමන් ඇහුවා.ඒත් අයියා මොකුත් ම නොකියා ඔරෝගෙන ම හිටියා.
"අනේ සුදූ කතා කරන්නකෝ අප්පා"
කොම කිව්වත් මේකා නෙමේ කතාකරේ. මහ මොකෙක් ද මන් දා මේ හිවලා නම්.
" කතා කරන්න බෑද, ඒනම් කෝ එන්න ලඟට"
කියලා කිව්වා විතරයි අයියා මට තුරුල් උනා. පව් කියලා හිතෙනවා වෙලාවකට , මොනා උනත් ඉතින් අයියා මට ආදරෙයිනේ.
"සුදූ මූණ සෝදන් එන්න ඒනම් ඔයා , හාඳ , මං පහලට යනවා අක්කට උදව් වෙන්න"
"ම්ම්ම් හරි මැනික ,මම ඉක්මනට එන්නම්"
මාත් අයියට ලෑස්ති වෙන්න දීලා පහලට ඇවිත් ගියේ කුස්සිය පැත්තට . අක්කා කෑම හදන්න පටන් අරන් දැන්ම.
"Good morning අක්කේ"
" good morning චූටි , ඔයා නැගිට්ටද , කෝ අර පොඩි බබා,තාම නිදිද?"
"දැන් නම් නැගිට්ටා අයියා, එයාට ලෑස්ති වෙලා එන්න කියලා මම ආවා අක්කට උදව් වෙන්න කියලා හිතාගෙන"
"ම්ම්ම්ම් , ඒනම් එන්නකො උදව් වෙන්න . අද පෑන් කේක් හදන්න හැදුවේ උදේට , ඔයා කනවා නේද ?"
" අනේ මට නම් ඕනි දෙයක් ඔට්ටුයි අක්කේ"
"ම්ම්ම්ම් ඒක නම් හොඳයි . කොහෙද අර බුරු තඩියා මොකුත් කන්නේ නෑනේ"
YOU ARE READING
🌼..ප්‍රාර්ථනා නිමා නොවේ..🌼
Lãng mạn🌼සුන්දර ප්‍රේමයක් සොයා යන අහිංසකයෙකුගේ ප්‍රේමනීය කතාව🌼
