" මොකද බං පොඩ්ඩො උබ ඇඩුවේ....."
පහලට එද්දි ශෙනුක අයියා ඇහුවේ පුදුමෙන් වගේ. මොකද මම අඬනවා මීට කලින් එයාලා දැකලා තිබ්බේ නෑ. කොච්චර ප්‍රශ්න ආවත් මම කවුරුත් ඉන්න තැනක අඬන්නේ නෑ , අඩුම ගානේ අම්මවත් මම අඬනවා දැකලා නෑ මීට කලින්.
"මොකුත් නෑ ශෙනුක අයියේ...."
"මොකුත් නැතුව අඬන්නේ නෑනේ බං"
මට හේතුව කියන්න ඕන කමක් තිබ්බේ නෑ , ඒ නිසා මම මහීෂ අයියාගේ මුන දිහා බැලුවා.මහීෂ අයියත් මං දිහා බලාගෙන හිටියා.
"මගේ විහිලුවක් දුරදිග ගියා බං , ඒකයි උනේ"
මහීෂ අයියා මගේ අතින් අල්ලගන්න ගමන් කිව්වා.
"හරි හරි , ආයේ ඒ ගැන කතා ඕනේ නෑ , ආවේ වැඩ කරන්නනේ ඒ වැඩ ටික කරමු."
නිමේෂයා ඒම කියලා මාවත් ඇදගෙන මිදුලේ තිබ්බ ගල් බංකුව ගාවට ඇදගෙන ගියා . ඒ වෙද්දිත් අක්කයි සංකයි කයිය ගගහා house එකේ ලමයින්ට ඕන කරන බැජ් හදනවා.අපි දෙන්නත් ගිහින් එයාලාට උදව් වෙන්න පටන් ගත්තා , මොකද සෑහෙන බැජ් තොගයක් හදන්න තියෙනවා. මහීෂ අයියලත් house එකේ උඩින් ගහන්න house බැජ් එක හදලවා ළී වලින්.
"ඒ බං තරූ......."
"මොකෝ බං"
"පොඩ්ඩක් අර පැත්ත බලපන්කෝ"
ඒම කියලා නිමේෂයා මහීෂ අයියලා ඉන්න පැත්ත පෙන්නුවා. මහීෂ අයියයි ශෙනුක අයියයි කතාවෙලා මහීෂ අයියගේ අතට රතුපාට තීන්ත හලාගත්තා. හිතේ ඇති අපිව රවට්ටන .
"ආ.......ආ."
"අඩේ මහීෂයා මොකෝ උනේ බං........."
මහිෂ අයියයි ශෙනුක අයියයි බොරුවට කෑගහන්න පටන් ගත්තා.
"අයියේ මොකෝ උනේ ........."
මම මහීෂ අයියලා ඉන්න තැනට ගොහින් අත බලලා බෙහෙත් අරන් එන්නම් කියලා ගෙට දීව්වා
....................................................................
"යකෝ............බෙහෙත් අරං එන්නම් කියලා නේද ගියේ.ඔය මොකද කරන්නේ"
"මොකද කරන්නේ කියලා අහන්නේ , මම මේ ඔයදෙන්නගේ රංගනේ අදීක්ෂනය කරනවා.
YOU ARE READING
🌼..ප්‍රාර්ථනා නිමා නොවේ..🌼
Romance🌼සුන්දර ප්‍රේමයක් සොයා යන අහිංසකයෙකුගේ ප්‍රේමනීය කතාව🌼
