Betrayal-HyunLix- +18

-13-

2 ay sonra

Bu iki ayda tedavilere başlamış olsak bile kabuslarım asla dinmiyordu. Ve bu beni mahvediyordu. Hızla yataktan kalkıp terliklerimi giydim ve koşturarak odamdan çıktım. Odamın yanındaki odanın kapısını açıp içeri girdim. İçerisi karanlıktı. Ama odada olan şeylerin yerini biliyordum. Bu yüzden hızla yatağa doğru ilerledim.

"Hyung..."

Sesim kısık ve titrek çıkmıştı.

"Hyung korkuyorum..."

Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. O ise biraz hareket edince odaya loş bir ışık yayılmıştı.

"Felix?"

"Hyung, kabus gördüm çok korkuyorum..."

Dedim titreyen sesimle birlikte. O ise yatakta geriye gidip bana yer açmıştı. Üzerindeki pikeyi kaldırıp bana baktı.

"Gel istersen."

Hızla terliklerimi çıkarıp yanına uzandım. Bunu ilk defa yapıyordum. Ama kalbim asla korku ile çarpmıyordu. Kendimi güvenli hissediyordum. Üzerime pikeyi örtmüş ve bana bakmıştı.

"Sarılmamı ister misin? Belki bu seni rahatlatır."

Bu cümleleri ile ben ona sarıldım. Kafamı göğsüne koyup saklanmak istermiş gibi bir hâle büründüm. O da bir kolunu bedenime sarmış diğer eliyle saçlarımı okşamaya başlamıştı.

"Geçti tamam mı? Sadece kabustu. Bunlarda geçecek."

Diye uykulu bir sesle mırıldanmıştı.

"Özür dilerim hyung... Seni uyandırdım."

"Sorun yok."

Demiş ve saçlarımla oynamaya devam etmişti. O adam ve kadın asla aklımdan çıkmıyordu. Resmen o günleri en başından en gerçek haliyle yaşıyordum.

"Hyung..."

"Hm?"

"Buraya... Kimse giremez değil mi?"

Bir süre sessiz kalmıştı.

"Nasıl biri?"

"Bizim için kimse gelmez değil mi? Biz istemedikçe."

"Hayır gelmez, neden sordun ki?"

Bu bir nebze beni rahatlamıştı. Yine gelecekler bana işkence edecekler diye çok korkuyordum. Ona daha sıkı sarılıp sorusuna cevap vermediğimi hatırladım.

"Öylesine..."

"Öyle olsa bile ben varım. Korkma uyu hadi. Saat çok geç oldu."

Kafamı salladım. O çok güzel kokuyordu. Melisa çiçeği gibi kokuyordu.

×

Sabah gözlerimi açtığımda yine onun kolları arasındaydım. Tüm gece hiç olmadığı kadar rahat ve sakin uyumuştum. Yavaşça kafamı kaldırıp etrafa bakınca kapıda bize bakan Hana noonayı görmüştüm.