Betrayal-HyunLix- +18

-36-

"Sorun yok sadece fazla sakinleştirici ilaç alınması sonucu bayılmış."

Zar zor kendime gelirken duyduğum cümleyle uyanmamak istedim. Ama yine de uyandım. Başımda Hyunjin vardı. Az önceki doktoru çıkarken görmüştüm.

"Uyandın sonunda."

Sessiz kalmayı seçtim. Daha fazla onun adına canımı sıkmak istemedim.

"Felix, hiç mi konuşmayacağız?"

"Ne konuşabiliriz Hyunjin?"

Gözlerimle onun gözlerine baktım.

"O kişiyi ya da kişileri nasıl altına aldığını? Ya da klişe olan lafı mı söyleceksin? 'sarhoştum, sen sandım falan?' hm?"

"Tam da ondan."

"Bak işte."

Alayla gülüp kafamı ters tarafa çevirdim.

"Güzelim-"

"Sakın Hyunjin. Aylarca kullanmadığın güzel sözleri şu an üzerimde deneme."

"Hayır bak, ben seni çok seviyorum."

"İnanmamı bekleme."

"Gerçekten-"

"Hyunjin, belli ki bu olay bir kerelik bir şey değil. Birden fazla olmuş. -Aylardır seni beklememden çıkarıyorum bu durumu.- Anladın mı? Hata bir kez olur belki affedilir ama bu hata değil "

"Söz düzeleceğim."

"Hayır, düzelmeyeceksin Hyunjin."

Yavaşça yataktan doğruldum.

"Ayakkabıların yok, kucağıma alayım seni."

"Gerek yok."

Çıplak ayaklarımı yere basarak ayağa kalktım.

"Saçmalama Felix, ayağına bir şey batar."

"Keşke aylar önce de beni bu kadar önemseseydin Hyunjin."

Kendime hâlâ gelemediğim için sallana sallana odadan çıktım.

1 yıl sonra

Fırtına kasırgaya dönerse ondan
kaçmalı mı? Yoksa kasırgaya
doğru ilerlemeli mi?

Evde oturmuş bekliyordum. Yine nasıl bir işgenceye maruz kalacaktım? Hangi izler benimle ölümsüzlüğe gelecekti?

"Felix!"

Evet bu Hyunjin'di. Hâlâ beni kiminle aldattığını bulamamıştım.

"Ne var?"

"Düzgün cevapla."

Boş boş yüzüne bakmıştım.

"Çıkıyorum."

Kafamı sallamakla yetindim.

"Jeongin?"

Kapıdan gelen sesle kaşlarımı çatıp o tarafa döndüm. Hyunjin ve Jeongin kapıda karşılaşmıştı.

"Ne işin var burada?"

"Hiç, Felix'i görmeye geldim."

Kafasını sallayarak gitmişti Hyunjin. Jeongin'de kapıyı kapatıp eve girdi ve salondaki benim yanıma geldi.