Betrayal-HyunLix- +18

-7-

Bu sefer seansım akşam vaktiydi. Bu yüzden yemek yedikten sonra doktorun odasına çıkmıştım. Bir hafta boyunca düşünmüş ve en azından ona bir şeyler anlatmam gerektiğini anlamıştım. Beni... Bu çöplükten çıkaracak kişi oydu. Ellerimi giydiğim gri pantolona sildim. Heyecandan terliyordum resmen. Üzerimde olan beyaz tişörtü aşağı çekiştirip derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklatıp açtım.

"Hoş geldin Felix."

Neşeli ama yorgun sesini duymamla bende onun gibi gülümsemeye çalıştım.

"Hoş buldum..."

"Nasılsın bakalım görüşmeyeli?"

"Düşünceli."

Kapıyı kapatıp gidip sandalyeye oturdum.

"Dediklerimi mi düşündün?"

"Evet... Yani onlar aklımı meşgul etti."

Kafasını sallamıştı.

"Pekala... Peki ne karar verdin?"

"Size..."

Dedim ve kafamı yere eğip ayaklarıma baktım.

"Güveneceğim."

"Teşekkürler Felix, bana güvendiğin için teşekkür ederim."

Kafamı kaldırıp ona baktım.

"Ben teşekkür ederim."

"Pekala, başlayalım mı o halde? Hazır mısın? Zihnini toplayabildin mi?"

"Biraz biraz... Ama yine de deneyeceğim."

"Anladım, ama sakın baskı hissetme kendinde. Durmak istediğin yerde dur. Son kişiyi bilerek sen olarak aldım. Vaktimiz bol."

Kafamı salladım ve ellerimle oynamaya başladım.

"O ilk eve gelince, ya da sen eve gelince neler düşündün?"

"Başta... Normal gibiydi. Yüzünde bir gülümseme ile bana bakmış ve bedenimi süzmüştü."

Sürekli kendime rahat olmam gerektiğini hatırlatıyordum.

"Sonrasında ne değişti?"

"Bilmiyorum ama... Bir kaç ay sonra yani 5-6 ay sonra işler değişmeye başladı."

"Ne gibi?"

"Başta sanki ben onun çocuğuymuşum gibi tıpkı... Babamın kızına yaptığı gibi kucağına alırdı. Öperdi yani... Ben ilk bir şey anlamadım."

Sesim titremeye başlayınca sustum. Sert bir şekilde yutkundum.

"Dokunuşları, amaçları değişti. Ve ben onu cidden iyi biri sanmıştım. İlk babam olabileceğini düşünmüştüm. Çünkü bana... Oğlum dediği zamanlar oluyordu. Bana baba dememi istemişti. Bende bu yüzden ona baba bile diyordum."

Gözlerimi yerden kaldırıp gözyaşlarımı silip doktora baktım. Kaşlarını hafif çatmış bana bakıyordu.

"Ama o gece... Annem komşuya gidince başladı asla uyanamadığım kabusumun alevlenen dönemi."

Dedim ve sustum. Sesim titriyor bedenim tepki veriyordu buna, korkularım su üzerine çıkmıştı çoktan.

"Ben odamda yatmak için hazırlanıyordum. Annem arkadaşları ile oturmayı çok severdi. Bu yüzden sıkça buluşurlardı ben onunla evde yalnız başıma kalırdım ama o zamana kadar ters bir şey yapmamıştı asla."

Derin bir nefes çekip gözlerimi kapatıp yumruklarımı sıktım.

"O-odama geldi... Kapıyı kapatıp yatağımın yanına oturdu. Sonra... Sonra saçlarımı okşadı. İlk her zamanki gibi iyi geceler diyecek sandım ama o..."