You Again, Professor [GL• #2]

Chapter 16

Nang makarating kami sa office niya, ang nakasulat sa pinto agad ang napansin ko. Automatic na napanganga ako nung mabasa ang pangalan niya sa may pinto, dahil sa pagka-gulat.

Dr/Engr. Isabelle Lavina V. Lopez, PhD,MBA,PE.

Head University Director

"Doctor of philosophy?" takang sabi ko kay ma'am Lopez. Nilingon niya ako bago binuksan ang pinto ng office niya.

"Yeah, and?" tipid na sagot niya sa akin.

"Ang talino mo naman po ma'am." nakangiting sabi ko sa kaniya, trying my best na hindi maging sound sarcasm iyon.

"Masipag lang mag-aral." tipid na sabi niya.

"Ang pa-humble ka pa po, Ma'am." I teasingly said, pero inirapan niya nalang ako at tsaka niya binuksan na ang pinto. Sumunod nalang ako sa kaniya, pero hindi pa rin ako maka move on sa nakasulat sa pinto nito.

Mostly kasi na kilala kong PhD ay mga matatanda na, siguro ay matanda na nga I Ma'am pero hindi pa naman senior citize.

"Ma'am, ano po iyong MBA sa name niyo?" tanong ko ulit, curious pa rin.

Inalis ni ma'am ang suot na blazer at inilagay sa swivel chair niya, ang ganda ng suot niyang blue-green na blouse.

"Master of business administration," tipid na sagot niya sa akin.

Mas lalo tuloy akong napanganga dahil sa paghanga sa kaniya. "Eh, iyong P.E po?"

Tinaasan niya ako ng kilay. "Seriously?" medyo irita na  tanong niya pero sinagot din naman ang tanong ko. "It's a professional engineer,"

"Woah, oo nga." mukha tuloy akong sobrang bobo para hindi maalala iyon. "Edi, nag-aaral po kayo ulit? Mga gaano po katagal?" tanong ko ulit at iginala ang tingin sa office niya.

Gaya niya ay mabango ito, sweet vanilla ang amoy, may ilang miniature building models ang naka display sa isang sulok ng office niya, may ilang certificates of achievements din ang naka display sa pader, napansin ko rin ang magagandang painting na nakasabit.

Malinis at maayos ang bookshelf niya, naka arrange din ito base sa sukat at kapal. Halatang bookworm si ma'am dahil puro libro rin ang makikita sa office niya, bukod sa mga trophies.

"Do I have to answer that?" taas kilay na tanong niya, unti unti ulit na nagiging maldita sa akin.

"Of course, tinatanong ko po kayo ih." nakangisi ko ring sagot sa kaniya, medyo pilosopo.

Inirapan niya ako at iniwas na ang tingin sa akin. "Pinagsabay ko," tipid na sagot niya at binuhay ang laptop niya, sunod ay may kung anong hinahanap din sa mga papels sa harap nya.

"Sipag mo naman po, eh ilang taon po kayo nung matapos?" tanong ko ulit.

She gave me a piercing side-eye. "Stop asking questions," she said sharply. "You're here to study the lessons you don't understand, not to conduct an interview. Do you understand?" I nodded at her, my lips forming a pout as I tried to swallow the embarrassment creeping up my cheeks.

Her words hit me harder than I expected. Tama naman siya I came into her office para magpa tutor sa kaniya, hindi para sa curiosity and admiration ko. Pero I am also eager to learn, not just from her lessons but also from her experience, hoping to make us  connectin on a more personal level. But now, I felt like I had crossed an invisible line. Student nga lang pala niya ako.

"And one more thing," she added, her tone even more firm, "don’t ask me anything about my personal life. That’s private. You're just my student, nothing more. Remember that."